Περιμένεις πως και πως να περάσει η ώρα και να έρθει η στιγμή που θα συναντήσεις αυτόν τον λόγο που αισθάνεσαι αυτό το καρδιοχτύπι στην καρδιά, αυτή την ταχυκαρδία , αυτή την «ευχάριστη» εφίδρωση. Αφιερώνεις αρκετή ώρα μπροστά στον καθρέφτη για να φτιάξεις τα μαλλιά σου, για να δεις τί θα φορέσεις στην έξοδό σας και ασφαλώς κάνεις πρόβα όλα όσα έχεις σκοπό να πεις, έτσι ώστε να αποφύγεις κάθε αμήχανη στιγμή και να είσαι προετοιμασμένος.
Ξαπλώνεις στο κρεβάτι και χαμογελάς σαν παιδάκι 12 χρονών που σκέφτεται πως έρχεται το Σαββατοκύριακο και θα πάει να παίξει με τους φίλους του. Κι εκεί που έχεις κάνει την ανάλογη προετοιμασία μέχρι να έρθει η πολυπόθητη στιγμή που επιτέλους θα γνωρίσεις αυτό που θεωρείς το ιδανικό για σένα, ξαφνικά η στιγμή φτάνει και στην θέα της τα ξεχνάς όλα, παγώνεις, κολλάς και δεν θυμάσαι τίποτα απ’ όσα προετοίμαζες τόσες ώρες.
Δεν βγαίνει λέξη από το στόμα σου, παρ’ όλο που έκανες ώρες εξάσκησης για να τα πεις σωστά και ξάφνου θυμάσαι ένα αστείο ανέκδοτο, κάτι από τα παιδικά σου χρόνια, ξεκινάς με αυτό, «σπας την αμηχανία της στιγμής», την βλέπεις να χαμογελά και νιώθεις ευτυχισμένος.
Εκείνη την στιγμή, όταν την είδες να χαμογελάει με την ψυχή της ένιωσες πως είχες καταφέρει τα πάντα, γιατί το ότι ήσουν η αιτία που χαμογελούσε ήταν ό,τι πιο σημαντικό μπορούσες να της προσφέρεις.
Κάπου εκεί, πλέον, το παιχνίδι το χάνεις και ο παίκτης που λέγεται έρωτας εισβάλει για τα καλά στην ζωή σου.
Σε αυτό το συνεχόμενο ταξίδι που η ζωή είναι γεμάτη στάσεις και σταθμούς, ο επόμενος σταθμός της ζωής σου πλέον είναι ο έρωτας και έχεις δύο επιλογές:
Ή τον προσπερνάς και συνεχίζεις την ζωή σου ή κατεβαίνεις και τον ζεις στο έπακρον.
Υ.Γ.: Μην ξεχνάς ότι η ζωή είναι ένα λουλούδι και ο έρωτας το μέλι του!
Συντάκτης: Νεοκλής Γιαννούλης