Τί καλούνται να αντιμετωπίσουν τα παιδιά χωρισμένων γονιών;
Αρχικά, πρέπει να δεχτούν και να μάθουν να ζουν με τους δύο γονείς τους χωριστά. Έπειτα να προετοιμαστούν ψυχολογικά για να αντέξουν όλα αυτά που ενδέχεται να ακούσουν από το συγγενικό τους περιβάλλον και την υπόλοιπη κοινωνία.
Είναι γεγονός ότι ένα παιδί διαζευγμένων γονιών, μπορεί να μην πληγωθεί τόσο από τον χωρισμό των γονιών του -που με τον καιρό θα δει πως ήταν μια σωστή απόφαση, καθώς δεν είναι καλύτερο να ζεις σε ένα σπίτι γεμάτο εντάσεις- αλλά από τον περίγυρο του.
Ποιές συμπεριφορές αντιμετωπίζει συνήθως ένα παιδί διαζευγμένων γονιών;
Με τον χωρισμό τον γονιών του, τα πάντα γύρω του αλλάζουν και κυρίως η συμπεριφορά των ανθρώπων προς αυτά. Είναι σαν ξαφνικά να απέκτησαν μία βαριά ασθένεια που μερική την θεωρούν και κολλητική, σαν να είναι προβληματικά. Από το οικογενειακό περιβάλλον γίνονται υπερπροστατευτικοί, ξεχνάνε τον ρόλο τους, του κάνουν όλα τα χατίρια και προσπαθούν να δείξουν ένα καλό πρόσωπο, που μόνο τα επιθυμητά αποτελέσματα δεν έχει. Ότι το παιδί δέχεται το να το κακομαθαίνουν γιατί είναι παιδί δεν σημαίνει πως δεν καταλαβαίνει τον λόγο που γίνεται αυτό.
Στο σχολείο, μέσα στα γραφεία και στην τάξη, είσαι ο μαθητής με τους χωρισμένους γονείς. Δεν είναι καλός μαθητής ή έχει μαθησιακές δυσκολίες; Ο χωρισμός των γονιών του φταίει. Έκανε αταξίες, όπως θα κάνει κάθε παιδί; Δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά, είναι παιδί χωρισμένων γονιών και φταίει αυτό. Μέχρι και στα γραφεία των δασκάλων θα γίνει θέμα ότι είναι παιδί χωρισμένων γονιών και πως θέλει ειδική μεταχείριση.
Από τον κοινωνικό περίγυρο, θα ακούσει πολλά, θα γνωρίσει ψεύτικο οίκτο, θα ακούσει από άλλους γονείς να λένε στο παιδί τους να μην έχουν πολλά πολλά πολλά μαζί του γιατί συνήθως τα παιδιά χωρισμένων γονιών είναι αλητόπαιδα καθώς δεν έχουν σωστά πρότυπα για να τα αναθρέψουν σωστά (Ναι, το έχω ακούσει αυτό).
Θα ακούει για τον χωρισμό των γονιών του παντού, στα σιγοψυθιρίσματα ή και στα φωναχτά και στο τέλος δεν θα το πληγώνει που δεν μένει πλέον με τους δύο γονείς του στο ίδιο σπίτι, δεν θα είναι ο χωρισμός, θα το πληγώνει ο στιγματισμός, η αντιμετώπιση του από τους υπόλοιπους ως προβληματικό παιδί και θα τον ακολουθεί ο πόνος αυτός κι όσο μεγαλώνει.
Πώς θέλει ένα παιδί να είναι η ζωή του μετά διαζύγιο των γονιών του;
- να μην αλλάξει τίποτα στη ζωή του,
- να μην υπάρχει ειδική μεταχείριση προς αυτό,
- να μην το βλέπουν με λύπηση και
- να του φέρονται όπως ακριβώς και πριν.
Ο χωρισμός δεν είναι καμία ασθένεια όπου περνάει στο παιδί και πρέπει να στιγματίζεται ή να θεωρείται προβληματικό. Απλά έτυχε οι γονείς του να μην ταιριάζουν μεταξύ τους και να επιλέγουν διαφορετικούς δρόμους όσον αφορά το ερωτικό κομμάτι. Επιβάλλεται να μην αλλάξει τίποτα άλλο στην καθημερινότητά του και να αντιμετωπίζεται όπως τα υπόλοιπα παιδιά της κοινωνίας.
Σύνταξη: Γιάννης Παπαδόπουλος