NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Συναντήσαμε έναν πατέρα που έχει το παιδί του σκλήρυνση κατά πλάκας, τον ρωτήσαμε πώς βιώνει τη νόσο του παιδιού του από την πλευρά τη δική του, ως γονέας κι έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάσετε τη συνέντευξή του!
Πώς είναι για έναν γονιό να έχει το παιδί του σκλήρυνση κατά πλάκας;
«Για τον γονιό ότι και να συμβαίνει με το παιδί του είναι αποδεκτό και δεν πρέπει να δείχνει τα βαθύτερα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του αμέσως στο οικογενειακό περιβάλλον γιατί πολλές φορές αυτό λειτουργεί ενισχυτικά και μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα που δεν σχετίζονται με την όποια ασθένεια. Ακολουθείς μια μέση οδό ώσπου ο ασθενής να καταλάβει ότι θα ζήσει πλέον με αυτή τη δοκιμασία στην οποία πρέπει να νοιώθει ότι δεν είναι μόνος του, αλλά όχι και ο μόνος.»
Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση όταν το μάθατε;
«Ένα εσωτερικό σοκ και μη εκδηλούμενο, για ευνόητους λόγους. Συναισθηματικά, όμως, ένιωσα ότι φύτεψα ένα λουλούδι, το μεγάλωνα και το καμάρωνα και ξαφνικά ήρθε κάποιος να το κόψει και να χαλάσει τον μπαξέ μου, τον οποίο φυσικά θα φροντίσω να πάθει όσο μικρότερο κακό γίνεται και το λουλούδι μου να μείνει εκεί όρθιο και Καμαρωτό.»
Σας πήρε χρόνο να το αποδεχτείτε;
«Λόγω εμπειρίας δεν άργησα να το αποδεχθώ. Έχοντας στο μυαλό μου τις αβάσταχτες δοκιμασίες του Ιώβ συμβιβάστηκα και προετοιμάστηκα κατάλληλα, ώστε να σηκώσω μαζί με το παιδί και τους άλλους, τον Σταυρό που μου έστειλε ο Παντοδύναμος Θεός. Ο οποίος μας προτρέπει με το σχετικό: «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε.» Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το παιδί σου!»
Πώς αντιμετωπίζει το παιδί σας τη νόσο;
«Πρώτα πρώτα με πνευματική προσέγγιση και ευτυχώς όχι μοιρολατρικά. Από την άλλη έχει πάρει κατά κάποιο τρόπο την υπόθεση στα χέρια του και εμείς ακολουθούμε επικουρικά. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι ψάχνει και παρακολουθεί τις επιστημονικές εξελίξεις σε σχέση με την ασθένεια και θέτει με θάρρος τα ερωτήματα προς τους γιατρούς που το παρακολουθούν.»
Τις ημέρες που δεν είναι καλά πως το βοηθάτε;
Ποτέ δεν πανικοβάλλομαι, γιατί ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Βλέπω πώς και σε ποιόν βαθμό έχει επηρεαστεί και πράττω ανάλογα. Σεβόμενος πάντα την ψυχική και σωματική φόρτιση που έχει, αποφεύγοντας να εκδηλώνω αγάπες και συμπάθειες που είναι για άλλες στιγμές. Απλά θέλω να νιώθει ότι στέκομαι εκεί, έτοιμος για όλα, όπως θα λέγαμε.
Ποια στάση συμβουλεύετε να κρατούν οι γονείς που βρίσκονται σε παρόμοια θέση με εσάς;
«Όπως καλοδέχονται και χαίρονται τις χαρές της ζωής, έτσι και στις κακές στιγμές που αναπόφευκτα θα προκύψουν, να κρατούν όσο μπορούν περισσότερη πνευματική διαύγεια και πίστη. Έτσι θα μπορούν να πάρουν σωστές και ωφέλιμες αποφάσεις για ό,τι τους δοκιμάζει. Και να μην ξεχνούν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν μια ψυχή και όχι απλά μια αρρώστια. Και όσο πιο γρήγορα συμβιβαστείς με τη νέα πραγματικότητα, τόσο πιο χρήσιμος θα είσαι στο παιδί σου. Συνιστώ σε όσους προκύπτει ένα σοβαρό πρόβλημα να διαβάσουν τον βίο του Ιώβ, ώστε να πάρουν λίγο θάρρος και να οπλιστούν με λίγη «Ιώβια υπομονή», για την αντιμετώπιση των δύσκολων καταστάσεων που θα ακολουθήσουν.»
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς γι’ αυτή την άκρως συγκινητική συνέντευξη που παραχωρήσατε στο Nancy’s Blog.
Συνέντευξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like Nancy’s Blog
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
