Η ελληνική υποκρισία δεν έχει όρια στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου

Σχετικά Άρθρα

Ποιοι άνθρωποι αυτοθυσιάστηκαν για το καλό και ποιοι για το κακό μας;

26 Αυγούστου 2024

Ο σεβασμός προς τους άλλους είναι ένδειξη αυτοσεβασμού

22 Απριλίου 2024

Πάτρα: Η στιγμή που αστυνομικοί σώζουν 20 μηνών κοριτσάκι- ΒΙΝΤΕΟ

20 Δεκεμβρίου 2023

Η ελληνική κοινωνία ανέκαθεν ήταν γεμάτη εκπλήξεις στη στάση της απέναντι στα πράγματα. Στις ανθρώπινες σχέσεις, τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς, το ρεύμα της κάθε εποχής- σε όλα τα επίπεδα. Και πάντα υπήρξε και υποκριτική.

Η ελληνική κοινωνία πάντα ήταν με το άσπρο, μέχρι να την κεντρίσει το μαύρο.

Για να καταλήξει να υποστηρίζει το γκρι πριν πιάσει το νήμα από την αρχή και ακολουθήσει μονότονα το ίδιο μοτίβο. Η υποκρισία της- ό,τι μορφή κι αν έχει- τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί τόσο ακραία σε μια πρωτοφανή προκλητικότητα, που αλλοιώνει και τραυματίζει βαθιά την ηθική της και σπάει την πυξίδα της προς την υπεράσπιση, την κατανόηση, την εφαρμογή αυτού που λέμε κοινό. Περί δικαίου αίσθημα, τους κανόνες δηλαδή που ρυθμίζουν τις αρχές της ηθικής και της Δικαιοσύνης. Γραπτούς και άγραφους.

Εν προκειμένω, δεν στέκομαι στη σύνδεσή του με αυτή καθ’ αυτή τη Δικαιοσύνη ως εξουσία, αλλά στην ερμηνεία του, όπως βρίσκει εφαρμογή μέσα στην κοινωνία. Στο γεγονός που μας απασχολεί, προσωπικά δεν είδα τίποτα περισσότερο από βία στη βία. Αυτές οι δυνάμεις συγκρούστηκαν εκείνη την ημέρα στο κοσμηματοπωλείο της Γλάδστωνος.

Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ο μεγάλος χαμένος, πληρώνοντας πολύ ακριβά τς επιλογές του.

Δεν του έβαλε κανείς το μαχαίρι στο χέρι. Το κράτησε συνειδητά έχοντας αποφασίσει από πολύ πριν, να ακολουθήσει τον δρόμο που θα τον έφερνε ως το στενό μονοπάτι προς την τραγική έξοδο.

Αντιθέτως με άλλους, δεν θα υποκριθώ ότι με συγκινεί ο θάνατος του ανθρώπου αυτού που σε όλη του τη διαδρομή δεν σεβάστηκε ο ίδιος τον εαυτό του και τη ζωή του. Αν κόπτεστε ότι, είναι δικαίωμα του καθενός η σεξουαλική του προτίμηση, φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσετε ότι είναι επίσης δικαίωμά του γενικότερα, πώς θα χειρίζεται τον εαυτό του και τη ζωή του.

Ο Ζακ την τζογάριζε πάντα και εκείνο το απόγευμα έφερε πολύ κακή ζαριά.

Λοιπόν, χύθηκαν πολλά δάκρυα για τον νεκρό στο διαδίκτυο και προβλήθηκε με κάθε τρόπο η «πλειοδοσία» ανθρωπιάς και αγανάκτησης στο θέαμα του κοσμηματοπώλη που κλωτσούσε τον επίδοξο ληστή. Κι αν κάτι πήγαινε στραβά κανείς δεν ξέρει αν θα ήταν κι ο δολοφόνος του.

Και ενώ γίνεται επίκληση της ανθρώπινης αδυναμίας για τον ανήμπορο τοξικομανή, κανείς δεν αναγνωρίζει την αδυναμία, τον τρόμο και εν τέλει το ξέσπασμα του κοσμηματοπώλη. Τι έγινε παιδιά; Κανείς μας δεν ξέσπασε, δεν αντέδρασε, δεν βγήκε εκτός εαυτού όταν κινδύνευσε, τρομοκρατήθηκε, φοβήθηκε, απειλήθηκε; Κανείς;

Νομιμοποιεί τον κοσμηματοπώλη ο ψυχικός βρασμός;

Όχι! Με κανέναν τρόπο. Αλλά τον αιτιολογεί! Δίνει μια ρεαλιστική ερμηνεία του γεγονότος. Φέρνει στο προσκήνιο την κοινή λογική που έχει εξαφανιστεί μαζί με την ηθική τη κοινωνίας.

Και την ίδια ώρα, τι αιτιολογεί την υποκρισία των Ελλήνων που χύνουν ποταμούς δακρύων και αναθέματα στο διαδίκτυο κι όταν δεν το κάνουν βανδαλίζουν και καίνε περιουσίες αθώων για να διαμαρτυρηθούν για το τέλος που έχουν οι «Ζακ της ζωής» ή τις συνθήκες που ζουν οι παράνομοι μετανάστες, προσπαθώντας να επιβάλλουν με την βία μια θεώρηση που το λιγότερο, δεν αντανακλά την πραγματικότητα.

Αλλά η σιωπή τους ήταν εκκωφαντική για τους 99 νεκρούς στο Μάτι, την Μυρτώ που βιάστηκε και έμεινε «φυτό», τον Νικόλα που σκότωσαν πριν από μέρες οι προστατευόμενοι των «αλληλέγγυων», τους νεκρούς της «Μαρφίν» που έστειλαν σε φρικτό θάνατο οι προστάτες των κατατρεγμένων… Δεν κλαίνε, δεν αντιδρούν, δεν διαμαρτύρονται, δεν συγκρούονται με τις Αρχές.

Έχουμε χάσει λοιπόν την ουσία της ευαισθησίας μας μαζί με την ηθική μας. Έχοντας χάσει τον εθνικό μας προσανατολισμό, σπάσαμε και την πυξίδα της Δικαιοσύνης;

Ο καθένας με τα συμπεράσματα και τις επιλογές του…

 

Συντάκτης: Χρήστος Σταθόπουλος

Follow & Like Nancy’s Blog