NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Ψυχολογία, Μαμά&Παιδί, Αρετουσάριστες Αλήθειες, Υγεία, Εκπαίδευση, Μαγειρική
Σχετικά Άρθρα
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
Πώς να αισθάνεται άραγε μια μωρομάνα που μεγαλώνει το παιδί της μέσα στη φυλακή; Πώς να αισθάνεται επίσης μια μάνα έγκλειστη που βλέπει το παιδί της στην καλύτερη των περιπτώσεων μια φορά τη βδομάδα;
Υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι που θα πουν ότι πήγαιναν γυρεύοντας παραβιάζοντας το νόμο.
Είναι εύκολο να κρίνεις χωρίς να γνωρίζεις. Μέσα στη φυλακή δεν βρίσκονται μόνο γυναίκες για ανθρωποκτονία, κλοπές, διακίνηση ναρκωτικών. Βρίσκονται γυναίκες που βρέθηκαν μπλεγμένες άθελα τους από τη μια στιγμή στην άλλη, που όφειλαν χρήματα στο δημόσιο αλλά ακόμη και άστεγες μάνες που σκόπιμα προχώρησαν σε μικροκλοπές για να έχουν στέγη κι ένα πιάτο φαγητό.
Όσον αφορά τις μωρομάνες το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο ορίζει ότι μπορούν να έχουν το παιδί τους στη φυλακή μαζί τους μέχρι τα 3 έτη. Από εκεί κι έπειτα αναλαμβάνει την ανατροφή κάποιο συγγενικό πρόσωπο, διαφορετικά, καταλήγει σε κάποιο ίδρυμα.
Το να μεγαλώνει ένα παιδί στη φυλακή έστω μέχρι τα 3 σίγουρα δεν είναι το ιδανικότερο.
Από τη μία το παιδί δεν στερείται τη μητέρα του από την άλλη όμως στερείται αγαθά αυτονόητα για τους περισσότερους από εμάς. Όπως βασικά βρεφικά είδη,ρούχα, παπούτσια, σωστή διατροφή αλλά και κοινωνικές δεξιότητες αφού έγκλειστο σε μια φυλακή δεν μπορεί να κοινωνικοποιηθεί επαρκώς. Από αυτή την τρυφερή ηλικία ακόμη η φαντασία του εγκλωβίζεται σε 4 γκρι, κρύους, καταθλιπτικούς τοίχους μιας φυλακής. Σίγουρα κάθε μητέρα ονειρεύεται να μεγαλώσει το παιδί της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το να του τα στερεί λόγω του εγκλεισμού μαζί της πονάει πολύ. Φανταστείτε και πόσο δύσκολος και σπαρακτικός είναι ο αποχωρισμός όταν γίνει 3 ετών το παιδί. Δεν είναι μόνο το παιδί της. Είναι η παρηγοριά της μέσα στη φυλακή, η δύναμη της, το στήριγμα της.
Όσον αφορά τις φυλακισμένες μητέρες που έχουν παιδιά άνω των 3 ετών.
Είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Θα πρέπει να προετοιμάσει το παιδί ψυχολογικά για να του εξηγήσει γιατί βρίσκεται στη φυλακή και πότε θα είναι πάλι μαζί. Εάν είναι τυχερή και το παιδί της μένει σε σχετικά κοντινή απόσταση, θα έχει την τύχη να το βλέπει μια φορά τη βδομάδα μπορεί και για δυο για 30′. Μέσα σε αυτά τα 30′ θα πρέπει να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο της καθημερινότητας.
Τί να προλάβει να πει στο παιδί της μέσα σε 30′;
Να το ρωτήσει αν είναι καλά,πώς τα πάει στο σχολείο,τί το προβληματίζει, πώς ήταν η μέρα του. Πόσες αγκαλιές και πόσα φιλιά να χωρέσουν σε ένα μισάωρο. Υπάρχει βέβαια και η επικοινωνία μέσω τηλεφώνου αλλά δεν είναι το ίδιο. Είναι ορισμένα πράγματα που θες να τα ακούσεις από τη μάνα σου ενώ σε έχει αγκαλιά. Είναι η μυρωδιά της μάνας που λείπει στο παιδί η φυσική της παρουσία,τα τρυφερά της χάδια. Όχι μόνο η φωνή.
Τόσο οι μωρομάνες όσο και οι άλλες μητέρες φυλακισμένες υποφέρουν. Ας ελπίσουμε να αλλάξει κάποια στιγμή η μεταχείριση των φυλακισμένων μητέρων. Τουλάχιστον για τις μη βαρυποινίτισσες και να εφαρμοστεί κατ’οίκον περιορισμός υπό ηλεκτρονική επιτήρηση όπως σε πολλές χώρες.
Σύνταξη: Λίτσα Μπράχου
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
Follow & Like Nancy’s Blog
