NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Ζούμε σε μια κοινωνία που κάθε πράξη μεταφράζεται σε κόστος, κάθε λέξη κρύβει κάτι, κάθε σπίτι κουβαλάει τον δικό του Σταυρό. Ζούμε σε μια κοινωνία που όλα μα όλα αλλάζουν εκτός από την ευαισθησία μας στο χρήμα. Πιστεύουμε στην ύλη, κάναμε Θεό μας το χρήμα λες και θα τα πάρει κανείς μαζί του φεύγοντας από τούτο τον μάταιο κόσμο.
Σε έναν κόσμο λοιπόν που όλα μεταφράζονται σε χρήματα, οι άνθρωποι αποποιήθηκαν την ανθρωπιά τους.
Φόρεσαν τις μάσκες τους και υποδύονται τον πλούσιο, τον ανώτερο, τον αριστοκράτη και στην τσέπη τους μπορεί να μην έχουν ούτε ένα ευρώ. Αλλά ακόμα κι αν έχουν εκατομμύρια ευρώ, «η τσέπη» της καρδιάς τους είναι άδεια.
«Το χρήμα μπορεί να τρελάνει τον άνθρωπο», μου λέει συχνά η γιαγιά μου.
Και δυστυχώς έχει δίκιο… Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν είχαν να φορέσουν δεύτερο ζευγάρι κάλτσες και στην πορεία όταν μπορούσαν να έχουν εκατοντάδες ζευγάρια, ξέχασαν να δώσουν έστω και ένα ζευγάρι σε ένα παιδί που περπατάει ξυπόλυτο στους δρόμους.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πλούτισαν και η καρδιά τους φτώχυνε.
Ξαφνικά έγιναν κάποιοι, κάτι ανώτερο από τους άλλους και ξέχασαν ακόμα και την οικογένειά τους. Και δεν εννοώ ότι ξέχασαν να τους δώσουν χρήματα, αλλά ξέχασαν κάτι που δεν ξεχνιέται, όπως και να το κάνουμε. Ξέχασαν την ίδια τους τη μάνα. Γύρισαν την πλάτη στον αδερφό τους, έγιναν άπληστοι και θέλησαν να διεκδικήσουν περιουσίες που δεν τους αναλογούσαν. Μόνο και μόνο γιατί γλυκάθηκαν από το χρήμα και ήθελαν να έχουν όλο και περισσότερα.
Αλλά κανείς από αυτούς δεν έδωσε βάση στο: «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν…»
Τί σημαίνει αυτό;
Ότι δεν σου εξασφαλίζει κανείς ότι θα είσαι για πάντα πλούσιος, αρκεί να αναλογιστείς πόσοι μεγιστάνες, επιχειρηματίες έχασαν σε μια νύχτα όλη τους την περιουσία. Άρα, το χρήμα δεν πρέπει να το ασπάζεσαι σαν τον Θεό σου.
Σίγουρα το να μπορείς να έχεις τη στιγμή που το θες, ό,τι σε ευχαριστεί είναι πολυτέλεια. Αυτό σε κάνει να νιώθεις παντοδύναμος και να χάνεις την όποια πίστη είχες στον Θεό. Μα έλα μου ντε που η συνέχεια της παραπάνω φράσης, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι:
«…οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού»
Θα μου πεις και τα παιδιά που γεννιούνται ανάπηρα, οι γονείς που δεν έχουν να τα ταΐσουν και λιποθυμούν στα σχολεία και τόσα άλλα άσχημα περιστατικά; Πού είναι ο Θεός; Και σου ανταπαντώ με ερώτηση: πού είναι ο άνθρωπος; Πώς έχει συμβάλλει το ανθρώπινο χέρι σε όλα αυτά τα τραγικά πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο; Για όλα μας φταίει ο Θεός; Εμείς δηλαδή να βάζουμε το χέρι μας στην φωτιά, αλλά επειδή με μαθηματική ακρίβεια θα καούμε, μετά θα μας φταίει ο Θεός;
Η εποχή μας διακρίνεται από μια μεγάλη αγωνία να επιβληθεί η αθεΐα, εξάροντας την αξία του χρήματος και της ύλης γενικότερα. Και ο στόχος στέφεται με επιτυχία, καθώς λίγοι είναι πια οι πιστοί. Λίγοι δοξάζουν τον Θεό και όχι το χρήμα. Λίγοι ζητούν συγγνώμη και δεν καλύπτουν τις αστοχίες τους με δώρα.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που πλούτισαν και δεν αισθάνθηκαν ανώτεροι από τους συνανθρώπους τους. Δεν αισθάνθηκαν παντοδύναμοι και δεν έκαναν ακρότητες.
Τί έχει σημασία τελικά σε αυτή τη ζωή;
Η φήμη, η δόξα, τα πλούτη ή η ανθρωπιά μας; Πλούσιος για μένα είναι αυτός που έχει μια καρδιά και μια αγκαλιά έτοιμη πάντοτε να κλείσει μέσα της τον πόνο, την χαρά, το δάκρυ, την επιτυχία ή την αποτυχία του συνανθρώπου του.
Θα κλείσω με μια φράση που ακούω πολύ συχνά πια από τους δηλωμένους άθεους, αλλά σε δική μου παραλλαγή!
2019 και ακόμα πιστεύεις στο χρήμα;
Αν ναι, τότε οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του πλανήτη μας δεν θα πέθαιναν από καρκίνο, γιατί θα είχαν καταφέρει με τα χρήματά τους να σωθούν και να εξαγοράσουν μέχρι και τον θάνατο.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like Nancy’s Blog & @nancysblogspot
