Ρωτήστε τον εαυτό σας: Πόσο πατριώτες είμαστε τελικά;

Παναγιώτης Αβραμόπουλος 7 Φεβρουαρίου 2019 ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Σχετικά Άρθρα

Με όσα προδοτικά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας από το πολιτικό προσωπικό, μήπως πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα:«Πόσο πατριώτες είμαστε και τι κάνουμε για να αποτρέψουμε το ξεπούλημα της αιματοβαμμένης πατρίδος μας;»

Ερωτήματα που πρέπει να μας απασχολούν.

Ερώτημα πρώτο:

Βασιλεύει στην καρδιά σου αίσθημα Ελληνικό;

Για να βασιλεύει μέσα σου αίσθημα Ελληνικό πρέπει η οικογένεια, το σχολείο και η Εκκλησία να στο έχει καλλιεργήσει από τη μικρή σου ηλικία. Μέχρι να εισχωρήσουν στην πολιτική οι διεθνιστές και τα όργανα της παγκοσμιοποίησης υπήρχε η καλλιέργεια του πατριωτισμού. Οπλίζοντας τους νέους με το Ελληνικό αίσθημα, ώστε αν χρειαζόταν να αγωνιστούν για την Πατρίδα, να έδιναν ακόμα και τη ζωή τους.

Ερώτημα δεύτερον:

Έχεις ακλόνητη πίστη στην πατρίδα, ή πιστεύεις πιο πολύ στο κόμμα που σε κυβερνά;

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει τους Έλληνες να βάζουν πάνω από την Πατρίδα και την πίστη το κόμμα. Αυτό το είδαμε όταν κλήθηκε ο λαός μας να εκφραστεί για το θρήσκευμα στις ταυτότητες, όπου υπήρξαν συμπατριώτες μας που έβαλαν το κόμμα πάνω από την πίστη. Όμως η πίστη την οποία δεν μπόρεσαν να αφαιρέσουν από τους πιστούς, Διοκλητιανοί, Νέρωνες και άλλοι διώκτες της δεν κινδυνεύει γιατί είναι στο τιμόνι της ο παντοδύναμος Θεός.

Όμως στο ξεπούλημα της Πατρίδος, αντί να είναι στο τιμόνι ο λαός, έχει ψηφίσει τους διάφορους ψεύτες και ανθέλληνες για καπετάνιους στο πλοίο που λέγεται Ελλάδα και το οδηγούν σε μεγάλες τρικυμίες και τελικά στα βράχια με θύματα την Πατρίδα και τους πολίτες που θα χρειαστεί κάποια στιγμή να χύσουν το αίμα τους για την ανάκτησή της, ενώ αυτοί θα έχουν εγκαταλείψει νωρίτερα το πλοίο και θα έχουν φύγει για αλλού.

Αλλά η αδιαφορία ο εφησυχασμός και η ανοχή στην πώληση του ονόματος της Μακεδονίας μας από τους εκάστοτε κομματικούς στρατούς, δείχνει τον κομματικό φανατισμό που έχουν οι οπαδοί των κομμάτων. Ώστε ανάμεσα στην πατρίδα και στο κόμμα να προτιμούν το δεύτερο…

Ντροπή και πάλι ντροπή, γιατί η πίστη στην πατρίδα πρέπει να είναι παντοτινή.

Πίστη όμως στην κυβέρνηση, μόνο όταν το αξίζει!

Ερώτημα τρίτον:

Νιώθεις και εξασκείς το καθήκον σου σαν πατριώτης που είναι να προστατεύεις τη χώρα, όταν κινδυνεύει από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς;

Αυτό δυστυχώς συμπατριώτες μου δεν το εξασκούμε παρότι τα τελευταία χρόνια έχουμε πολλές ευκαιρίες να το αποδείξουμε.

Μας λείπει η φλόγα και η πραγματική αγάπη για την Πατρίδα, νομίζοντας ότι κάποιοι άλλοι θα μπουν μπροστά.

Παρακολουθώντας από την τηλεόραση πόσο ξύλο και χημικά τους έριξαν και δεν παραδειγματιζόμαστε από την επίμονη και ανυποχώρητη αγωνιστικότητα άλλων λαών, όταν η κυβέρνηση δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Πατρίδος τους.

Μέχρι και οι Σκοπιανοί που τους παραδώσαμε την Μακεδονία μας έκαναν δημοψήφισμα που αυτό για μας θεωρείται περιττό από τους σύγχρονους εφιάλτες.

Τι περιμένεις νεοέλληνα να εκραγεί ο καναπές για να σηκωθείς; Κρίμα και πάλι κρίμα!

Ερώτημα τέταρτον:

Έχουμε όλοι μια καρδιά για την Πατρίδα;

Δυστυχώς το διαίρει και βασίλευε έχει γίνει κοινή πρακτική των κομμάτων που μας εκπροσωπούν. Με αποτέλεσμα οι πολίτες της χώρας μας όταν χρειάζεται κοινός αγώνας για την πατρίδα μας, να περιμένουν τι θα τους πει ο πολιτικός που ψήφισαν. Δηλαδή να πάρουν γραμμή και ας είναι στραβή.

Ας καταλάβουμε ότι πολιτικός είναι κάποιος που είναι πάντα έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του για την πατρίδα του.

Και το ερώτημα είναι ποια Πατρίδα;
Τι κάνουμε όταν οι φιλοξενούμενοι στη χώρα μας κάθε τόσο καίνε τη σημαία μας;

Έχετε δει όλοι πιστεύω με πόση ευκολία γειτονικά μας κράτη εκτελούν εν ψυχρώ όποιον προσβάλει κατά τη γνώμη τους τη σημαία τους. Όπως στην κατεχόμενη Κύπρο, την Αλβανία και αλλού.

Εδώ στη χώρα μας καίνε κάθε τόσο τη σημαία μας, Αλβανοί εξτρεμιστές και άλλοι, χωρίς το κράτος μας να αντιδρά. Όχι εκτελώντας τους δράστες, αλλά εφαρμόζοντας τους νόμους για την προσβολή των συμβόλων του Έθνους.

Κατά τα άλλα περιμένουν κυρίως από τους νέους να νοιώθουν ρίγος για τη σημαία μας, όταν υπουργός στην περίοδο των γεγονότων στα Ίμια είπε στους στρατιώτες να πουν ότι τη σημαία δεν την κατέβασαν οι Τούρκοι, αλλά ότι την πήρε ο αέρας.

Πιστεύω ότι αυτές οι αλήθειες πρέπει να μας απασχολούν αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς απέναντι σε αυτά που προσδοκά η Πατρίδα από εμάς και όχι από τους πολιτικούς.

«Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου.»

-Τζων Κέννεντυ

Σύνταξη: Παναγιώτης Αβραμόπουλος

Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου

Like us on Facebook & Follow us on Instagram