Τί συνέβη τότε;
Ήταν 21 Μαρτίου του 1960 όταν βρισκόταν σε εξέλιξη ειρηνική διαδήλωση φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ της Νότιας Αφρικής. Οι νέοι διαμαρτύρονταν για τους νόμους Απαρτχάιντ και ζητούσαν την κατάργησή τους. Οι νόμοι αυτοί εφάρμοζαν τις φυλετικές ανισότητες, θέτοντας κυρίαρχη φυλή- την κατά τα άλλα μειοψηφική στην χώρα- λευκή φυλή.
Στην διαδήλωση η αστυνομία άρχισε να ασκεί βία και να πυροβολεί με αποτέλεσμα 70 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους.
Δυστυχώς ζούμε στον 21ο αιώνα και το παράδειγμα αυτό μόνο σαν μια κακή ανάμνηση δεν μοιάζει.
Ενώ θα έπρεπε να μην υπάρχει αυτή η λέξη πια, ο ρατσισμός σήμερα ολοένα και φουντώνει. Και ο ρατσισμός δεν είναι μόνο ο φυλετικός, που χωρίζει φυλές σε «κατώτερες» και «ανώτερες» και υπάρχει εχθρική αντιμετώπιση προς τις «κατώτερες» φυλές.
Ο ρατσισμός αναφέρεται γενικά σε κάτι διαφορετικό που αντιμετωπίζεται εχθρικά. Αυτό μπορεί να είναι εκτός από το χρώμα, η θρησκεία, οι πολιτικές απόψεις, το οικονομικό υπόβαθρο του καθενός, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και άλλα πολλά. Και δυστυχώς με τα γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη, ο ρατσισμός και το μίσος για καθετί διαφορετικό δυναμώνει.
Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη υπενθύμισης της 21ης Μαρτίου και του σκοπού της. Η υπενθύμιση τραγικών γεγονότων που συνέβησαν εξαιτίας του μίσους για τη διαφορετικότητα.
Είναι επιτακτική ανάγκη να:
- διαδώσουμε πως πρέπει να σεβόμαστε πάνω από όλα τον άνθρωπο.
- μάθουμε να μην υποτιμούμε τίποτα και κανέναν.
- καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε ίσοι, όσο και αν κάποιοι το αρνούνται.
Δεν έχει σημασία από που είσαι, ποιο είναι το χρώμα σου, η θρησκεία σου, το οικονομικό και πολιτισμικό σου επίπεδο, οι πολιτικές απόψεις σου. Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Όλοι είμαστε απλά περαστικοί. Όλοι είμαστε άνθρωποι. Και ο ρατσισμός και το μίσος μόνο κακό προκαλούν στην ανθρωπότητα.
Ο ρατσισμός μόνο πληγές μπορεί να ανοίξει στους ανθρώπους και τους λαούς.
Πληγές που δεν θα ιαθούν ποτέ. Και όλα αυτά γιατί κανείς δεν μπορεί να σεβαστεί την διαφορετικότητα του συνανθρώπου του. Δεν μπορεί να δεχτεί πως κανείς δεν επιλέγει να γεννηθεί άσπρος ή μαύρος, να μεγαλώσει σε οικογένεια χριστιανών ή μουσουλμάνων, να έχει γονείς πλούσιους ή φτωχούς.
Σήμερα, η μάχη κατά του ρατσισμού πρέπει να είναι πιο δυνατή από ποτέ. Ζούμε σε περίεργες εποχές, με κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτικές εντάσεις, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα αφήσουμε να μας επηρεάσουν και να γεννηθεί το μίσος μέσα μας.
Μόνο ενωμένοι και με σεβασμό προς τον συνάνθρωπό μας μπορούμε να νικήσουμε το «τέρας» του ρατσισμού και να συνυπάρξουμε ειρηνικά.
Γιατί όλοι ονειρευόμαστε έναν κόσμο καλύτερο για εμάς και για τα παιδιά μας. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει πρώτα να νικήσουμε τους δικούς μας δαίμονες και ενωμένοι να δίνουμε καθημερινά μάχη ενάντια στον ρατσισμό.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος