NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Η νεαρή κοπέλα μας συστήνει τον προσωπικό δαίμονα της που ακούει στο όνομα μανιοκατάθλιψη. Μας περιγράφει τον καθημερινό Γολγοθά που βιώνει παλεύοντας με αυτή την νόσο και προσπαθεί να αποτρέψει και άλλους από το να βρεθούν στη θέση της.
Σε ποια ηλικία διαγνώστηκες με μανιοκατάθλιψη;
«Διαγνώστηκα το περασμένο καλοκαίρι στα 19 παρόλο που τα συμπτώματα υπήρχαν πολύ καιρό πριν ,από το γυμνάσιο. Είχα περάσει και εγώ από την φάση της αυτοκαταστροφής με αυτοκτονικές τάσεις.»
Πως το διαχειριστικές;
«Μπορεί να ακουστεί άσχημο αλλά δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με το θέμα τότε στην αρχή. Πίστευαν όλοι ότι είναι της εφηβείας, πως θα περάσει και ότι είναι απλά μια φάση.»
Σε τι διάστημα πήρες την απόφαση να επισκεφτείς έναν ειδικό ψυχικής υγείας από την έναρξη των συμπτωμάτων;
«Μετά από 4,5 με 5 χρόνια από τα πρώτα συμπτώματα. Το βραδύ το οποίο το έμαθε ο πατέρας μου, κάτσαμε στο σπίτι, εγώ αυτός και το τότε αγόρι μου και μιλήσαμε. Μετά από δύο μέρες πήγα στο γιατρό και τότε διαγνώστηκα.»
Τι σημαίνει πρακτικά να έχει κανείς μανιοκατάθλιψη σε επίπεδο καθημερινότητας;
«Η μανιοκατάθλιψη λέγεται αλλιώς και διπολική διαταραχή και είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη, είναι εναλλαγές στη διάθεση, είναι σαν να έχεις δυο προσωπικότητες. Μπορεί να δεις εναλλαγές μέσα σε λεπτά, σε μέρες ή εβδομάδες. Σε αυτή την πάθηση υπάρχει η κατάθλιψη και η μανία. Η κατάθλιψη πιστεύω είναι πιο ευρέως γνωστή, η μανία με είναι με απλά λόγια σαν υπερένταση, σαν υπερκινητικότητα. Νιώθεις το συναίσθημα ότι υπάρχει ταχυπαλμία ενώ δεν υπάρχει, νιώθεις γενικά μια υπερδιέγερση. Ένα καταθλιπτικό επεισόδιο μπορεί να κρατήσει μέρες, βδομάδες ή ακόμα και μήνες. Ένα μανιακό επεισόδιο μπορεί να κρατήσει μόνο λίγα λεπτά. Εγώ τα μανιακά επεισόδιά τα περνούσα πολύ σπάνια και για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, στη δική μου περίπτωση ήταν κυρίως καταθλιπτικά επεισόδιά.»
«Αυτό που ξέρω για την μανία είναι πως πολλοί το περνάνε με υπερκαταναλωτισμό και γενικά κάνεις πράγματα σε υπερβολή. Σε εμένα οι σκέψεις είναι πιο ακραίες, τις ακραίες πράξεις τις κάνω μόνο σε καταθλιπτικά επεισόδιά. Μπορεί να περνάω μανιακά επεισόδια και να μην το καταλαβαίνω, να νομίζω πως έτσι είμαι όταν δεν έχω κατάθλιψη. Στη μανία πιστεύεις λανθασμένα πως όλα είναι εντάξει.»
Παίρνεις φαρμακευτική αγωγή και αν ναι σε έχει βοηθήσει;
«Η φαρμακευτική μου αγωγή ήταν για 1.5 χρόνο και στους 6 μήνες την σταμάτησα και πλέον δεν παίρνω. Ήμουν υπερ των φαρμάκων αφού δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν μπορούσα να αντέξω όμως τις παρενέργειες και το να ξέρω ότι εξαρτώμαι από κάτι, ήθελα να το παλέψω μόνη μου. Έτσι τα σταμάτησα με δική μου πρωτοβουλία. Θυμάμαι την πρώτη εβδομάδα που είχα πάρει τα χάπια, είπα “δεν γίνεται τέτοια αλλαγή”, είχε ανέβει πολύ απότομα η διάθεση μου και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μετα την πρώτη βδομάδα όμως άρχισα ξανά να πέφτω. Παρατήρησα ότι δεν υπήρχε σταθερότητα, γιατί στην πάθηση μου πέρα από αντικαταθλιπτικά παίρνουμε και σταθεροποιητές.»
«Έπαιρνα μεγάλες ποσότητες φαρμάκων και είχα αρκετές παρενέργειες όπως το να έχω δυσκολία στην ομιλία και μόνιμο τρέμουλο. Αφού τα σταμάτησα υπήρχαν σωματικές παρενέργειες όπως έντονες ζαλάδες και τάση για εμετό. Δεν είχα όμως καθόλου ψυχολογικές παρενέργειες. Όλο αυτό κράτησε μερικές μέρες, από τότε που τα έκοψα παρατήρησα λιγότερες κρίσεις από όταν τα έπαιρνα. Πλέον μπορώ να πω ότι είμαι καλά, σίγουρα όμως θα παρατηρήσω συμπτώματα της πάθησης αυτής απλά δεν είναι έντονα και δεν με επηρεάζουν. Δεν ξέρω πως το κατάφερα αυτό αλλά πλέον το κοντρολάρω πολύ καλά. Αν ξανά εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα η καλύτερη λύση για εμένα θα ήταν να ξεκινήσω με έναν ψυχολόγο και αν ο ψυχολόγος έκρινε ότι χρειαζόμουν φαρμακευτική αγωγή τότε θα έπαιρνα.»
Κάνεις ψυχοθεραπεία;
«Κάποτε είχα ανάγκη για ψυχοθεραπεία, πήγαινα μια φορά τον μήνα, του έλεγα το τι συμβαίνει στη ζωή μου και αυτός το μόνο που μου έλεγε είναι πως είτε θα αυξήσουμε είτε θα μειώσουμε την δόση. Είχα περισσότερο την ανάγκη ενός ψυχολόγου, είχα ανάγκη της συμβουλής και της κουβέντας.»
Βρίσκεις την κοινωνία ενημερωμένη σχετικά με τις ψυχικές νόσους ή υπάρχει ακόμα taboo σε αυτόν τον τομέα της υγείας;
«Σίγουρα υπάρχει. Εγώ το είχα και στην οικογένεια μου, ο αδερφός μου λέει ακόμα και σήμερα ότι δεν υπάρχουν ψυχικές ασθένειες, ότι όλα είναι στο μυαλό και ότι είναι κατασκεύασμα του ανθρώπου. Υπάρχει αγνοία στους ανθρώπους όσο αναφορά αυτά τα θέματα. Αυτό που θα ήθελα να καταλάβει ο κόσμος είναι πως οι ψυχικές ασθένειες είναι εξίσου σημαντικές με τις σωματικές.»
Τι θα ήθελες να πεις σε έναν συνάνθρωπο μας που διαβάζει αυτή την στιγμή την συνέντευξη σου και έχει διαγνωστεί ένα συγγενικό του πρόσωπο με μανιοκατάθλιψη;
«Σε αυτή την φάση εγώ ήμουν ανισόρροπη, δηλαδή μπορεί να ήθελα την μια στιγμή προσοχή και το επόμενο λεπτό να μείνω μόνη μου. Ο άλλος μπερδεύεται έτσι. Η θέση των ατόμων που είναι κοντά σε ένα τέτοιο άτομο είναι πολύ δύσκολη.»
Τι σου στέρησε και τι σου δίδαξε αυτή η εσωτερική κατάσταση που βιώνεις;
«Μου έχει στερήσει πάρα πολλά πράγματα. Μου στέρησε την καλή απόδοση στο σχολείο, έχω δώσει 2 φορές πανελλήνιες και δεν πέρασα πουθενά γιατί ήμουν σε αυτή την φάση. Ξεκίνησα σε ένα ΙΕΚ και το παράτησα για αυτό τον λόγο. Απλά δεν μπορούσα να πάω, πήγαινα για δυο μήνες και τον δεύτερο μήνα πέρασα ξανά καταθλιπτικό επεισόδιο. Προσπαθούσα να πάω, καθόμουν στη σχολή δυο ώρες και μπορεί να με έπιανα τα κλάματα. Παρόλο που είμαι μικρή πιστεύω ότι έχω χάσει χρόνια από την ζωή μου, είμαι 20 χρονών και δεν έχω ακόμα ξεκινήσει κάποια σχολή, νιώθω λίγο μειονεκτικά. Μου έχει στερήσει και ανθρώπους αλλά χαίρομαι για αυτό γιατί όσοι είναι ακόμα διπλά μου μετα από όλα αυτά, είναι αυτοί που αξίζουν.»
Τι μήνυμα θα ήθελες να αφήσεις σε όσους διαβάζουν αυτή την συνέντευξη;
«Θα ήθελα να αφήσω ένα μήνυμα προς τα άτομα με αυτοκτονικές τάσεις γιατί είμαι πολύ ευαίσθητη σε αυτό το θέμα. Οποίος νιώσει ποτέ έτσι, η πιο αποτελεσματική λύση είναι εκείνη την στιγμή που θα το νιώσει αυτό να μιλήσει με κάποιον, με οποιονδήποτε. Μπορεί να καλέσει σε γραμμή βοήθειας, είναι το 197. Βοηθάει πολύ να ακούσεις μια φωνή. Δεν πρέπει να το παραμελούν, με το που δουν το παραμικρό σύμπτωμα, το ίδιο πρέπει να κάνουν και τα οικεία τους άτομα. Είναι το πιο απλό πράγμα, η επικοινωνία, αν υπάρχει επικοινωνία όλα αντιμετωπίζονται.»
Το Nancy’s Blog και εγώ προσωπικά σε ευχαριστούμε πολύ για αυτή την συνέντευξη και σου ευχόμαστε να είσαι πάντα καλά όπως τώρα και ακόμη καλύτερα.
Συνέντευξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου & Κωνσταντίνος Γκούτης
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
