
Έτσι ο εκπαιδευτικός :
- πρέπει να έχει τον μαθητή με ΔΕΠ-Υ στο πρώτο θρανίο μαζί με κάποιο συμμαθητή του που να μπορεί να τον βοηθάει επίσης. Έτσι, θα έχει μειωμένα τα ερεθίσματα που θα του τραβούσαν την προσοχή αλλά και ο εκπαιδευτικός
- μπορεί να διατηρεί βλεμματική επαφή με τον μαθητή κατά τη διάρκεια της παράδοσης για όσο το δυνατό περισσότερο διάστημα,
- πριν από την παράδοση του μαθήματος μπορεί να κάνει μια εισαγωγή στην κεντρική ιδέα της ύλης με λέξεις κλειδιά, με ερωτήσεις κ.α. .Για παράδειγμα θα διδαχθούν τον πολλαπλασιασμό. Ο εκπαιδευτικός αναφέρει πως θα μιλήσουν για κάτι καινούριο σήμερα, μια νέα πράξη, η πράξη αυτή μας βοηθάει να βρίσκουμε «τα πολλά», είναι η αντίθετη πράξη της διαίρεσης που μας βοηθάει να βρίσκουμε «τα λίγα» και ούτω καθεξής.
- Η παρουσίαση του μαθήματος μπορεί να περιλαμβάνει οπτικοακουστικό υλικό π.χ. ενδιαφέρουσες φωτογραφίες σχετικές με την διδακτέα ύλη. Όσο πιο ενδιαφέρον είναι το μάθημα, υπάρχει κίνητρο και διατηρείτε περισσότερη ώρα η προσοχή του παιδιού με ΔΕΠ-Υ αλλά το μάθημα είναι επίσης ενδιαφέρον και για τους υπόλοιπους μαθητές. π.χ. στο μάθημα διδάσκονται τα σπονδυλωτά ζώα, στην τάξη κυκλοφορούν εικόνες σπονδυλωτών ζώων και ο μαθητής με ΔΕΠ-Υ καταγράφει με διαφορετικά χρώματα στον πίνακα τα χαρακτηριστικά των ζώων αυτών.
- Παράλληλα τα ζώα αυτά προβάλλονται και στον projector καθώς ο μαθητής με ΔΕΠ-Υ δίνει τον λόγο σε κάθε συμμαθητή του για να πει κάποιο χαρακτηριστικό. Αυτός ο ενεργός του ρόλος στη παράδοση του μαθήματος τον κρατά σε εγρήγορση αλλά σχετική με το μάθημα, η προσοχή του είναι εκεί, δεν διασπάται.
Όπως είναι κατανοητό το έργο του εκπαιδευτικού είναι πολύπλευρο και πρέπει πάντα να αναζητά τρόπους για να βοηθήσει όλους τους μαθητές του, ως ξεχωριστές οντότητες και να μην ξεχνάει ότι μπορεί να ζητά και αυτός βοήθεια από τους ειδικούς.
Πηγή: Teacher’s Blog
Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία, Εκπαιδευτικός