NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Καρκίνος. Ε και; Ήταν μέσα Ιανουαρίου του 2019. Τότε που άκουσα τις γνωστές και καθόλου εύκολες λεξούλες. «Έχετε καρκίνο.» Ουπς, τι έχω; Τι είπε τώρα; Σε μένα το είπε; Από εκεί και πέρα δεν νομίζω ότι άκουσα και πολλά, για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνω. Για το τι θα γίνει. Για τις θεραπείες που έπρεπε να ακολουθήσω. Απλά έβλεπα την γιατρό να ανοιγοκλείνει το στόμα της. Έλεγε, έλεγε, έλεγε. Και μετά, ήρθε η δεύτερη «κεραμίδα.»
Με αυτό το φάρμακο θα χάσεις τα μαλλιά σου
Και αμέσως μετά κάπου ακούστηκε η λεξούλα «μαστεκτομή.» Κάπου εκεί νομίζω ότι χάθηκα εντελώς. Βγήκα από το ιατρείο προσπαθώντας να επεξεργαστώ τις πληροφορίες.
Από παιδί έμαθα να ζω με ένα άλλο πολύ δύσκολο νόσημα και ήξερα πως είναι να μην είσαι απόλυτα υγιής. Αλλά τελικά και ποιος είναι απόλυτα υγιής;
Γύρισα σπίτι. Δεν θυμάμαι να σας πω το πως ένοιωθα. Και δεν έχει σημασία, γιατί τα αισθήματα μπορεί να είναι διαφορετικά στον καθένα.
Αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ, όμως, μαζί σας είναι:
-
Την εμπειρία μου
-
Τα στάδια που πέρασα και που κάποια τα επαναλάμβανα ξανά και ξανά
-
Την άρνησή μου να υποβληθώ σε θεραπεία,
-
Την άρνησή μου να υποβληθώ σε μαστεκτομή.
Όχι γιατί φοβόμουν μη χάσω τα μαλλιά μου ή το στήθος μου, αλλά γιατί ήθελα να χάσω τη ζωή μου
- Ναι, ήθελα να χάσω τη ζωή μου.
Βλέπετε, πριν λίγο καιρό, είχα χάσει ό,τι αγάπησα περισσότερο. Τον σύντροφό μου. Τον έχασα μέσα στα χέρια μου. Όταν δείτε έναν άνθρωπο να πεθαίνει, αλλάζετε. Πόσο μάλιστα, αν αυτός ο άνθρωπος είναι ό,τι αγαπήσατε περισσότερο. Έτσι άλλαξα και εγώ. Κάπου εκεί απλά παραιτήθηκα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, παραιτήθηκα. Οπότε, η πρώτη μου σκέψη ήταν αυτή. Να φύγω.
Δεν έχει σημασία πως και γιατί άλλαξα γνώμη. Σημασία έχει ότι άλλαξα! Oπότε, στις 25 Ιανουαρίου του 2019 πήγα για την πρώτη μου χημειοθεραπεία. Ένα μήνα μετά άρχισα να χάνω τα μαλλιά μου. Έκλαψα. Μόνο μια φορά. Την ώρα που τα κούρευα. Έχασα πάνω από είκοσι κιλά. Δεν μπορούσα να φάω. Δεν είχα σάλιο. Δεν μπορούσα να ανέβω σκαλιά. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ήμουν μόνιμα κουρασμένη. Πολλές φορές πονούσα τόσο που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Αλλά ήμουν καλά. Σε σχέση με αυτά που έβλεπα γύρω μου, ναι εγώ ήμουν καλά.
Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα…
Συνέχισα ανά δύο εβδομάδες και μετά άλλο σχήμα ανά τρεις εβδομάδες και ύστερα άλλο ένα, επίσης ανά τρεις εβδομάδες. Βλέπετε ο όγκος ήταν μη χειρουργήσιμος, οπότε έπρεπε να συρρικνωθεί.
Προς τα τέλη Ιουνίου έγινε και η μαστεκτομή
Δεν θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία και αυτό είναι περίεργο για μένα. Δύσκολο; Ναι ήταν. Η πρώτη φορά που κοιτάχτηκα στο καθρέπτη. Άντε και η δεύτερη. Και άλλες χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Και όλο αυτό το διάστημα άκουγα και έβλεπα πολλά περιστατικά γύρω μου. Αλλά εγώ ήμουν καλά. Ναι ήμουν καλά.
Στις 26 Ιουνίου 2020 έκανα την τελευταία μου θεραπεία!
Οι πρώτες εξετάσεις μου ήταν καλές, οπότε θα πάω για επανέλεγχο σε 6 μήνες. Τρεις σχεδόν μήνες μετά και η ζωή μου δεν επανήλθε στους ρυθμούς της. Μεταξύ μας; Δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ.
Όταν βιώσεις κάτι τόσο δυνατό δεν μπορείς ποτέ να είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν
Και εγώ άλλαξα δυο φορές σε κάτι λιγότερο από δύο χρόνια. Βλέπετε τα χτυπήματα ήταν απανωτά. Αλλά δεν πειράζει. Δεν έγινε και κάτι. Μπορείς να αλλάξεις. Μπορείς να νοιώσεις θυμό, απογοήτευση, πίκρα, απόγνωση, μπορείς να κλάψεις, να φωνάξεις, να βρίσεις. Ξέρεις τι δεν μπορείς όμως; Να αφήσεις όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα να σε κατασπαράξουν.
Δεν μπορείς να παραιτηθείς χωρίς να πολεμήσεις
Δεν μπορείς να αφεθείς στην μοίρα σου. Όχι αυτό δεν το μπορείς. Η μητέρα μου έλεγε πως ο άνθρωπος είναι «θεριό. Όλα τα μπορεί.» Και είχε δίκιο. Φθάνει να θες.
Το χειρότερο δεν είναι η φράση: «Έχετε καρκίνο»
- Αλήθεια δεν είναι!
Το χειρότερο είναι να δεις τον καρκίνο σαν δικαιολογία για να γεμίσεις με αρνητικά συναισθήματα. Να τον αφήσεις να σε φάει.
Πάρε τις ανάσες σου. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και απλά πολέμησε. Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί θες. Γιατί μπορείς! Ένα ακόμα στη φαρέτρα σου. Εγώ νίκησα, για τώρα τουλάχιστον. Αύριο θα δούμε. Αύριο είναι μια νέα μέρα. Δεν έχει έρθει ακόμα.
Αν επιστρέψει;
Ε, αν επιστρέψει, επέστρεψε. Δεν θα ζούμε με «αν.» Θα ζούμε το τώρα και το «αν», θα το παλέψουμε άλλη μια φορά…. Αν χρειαστεί. Άλλη μια μάχη. Μια, δύο, πέντε, δέκα. Λένε πως, αν πολεμήσεις, μπορεί να χάσεις μπορεί, όμως, και να κερδίσεις.
Αν δεν πολεμήσεις έχεις ήδη χάσει
Δώσε τις μάχες σου. Όσες και αν είναι. Άλλες θα χάνεις, άλλες θα κερδίζεις. Το θέμα είναι να βγεις νικητής στο τέλος. Και θα βγεις. Πως το ξέρω; Μα εγώ έχω νικήσει ήδη. Και θα συνεχίσω να νικάω.
Αυτή είναι η ζωή… Ζήσε!
Σύνταξη: Μαριλού Λεονάρδου
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
