NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
Το Nancy’s Blog στηρίζει τις τοπικές επιχειρήσεις και δίνει φωνή στους επιχειρηματίες που προσπαθούν σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς να προωθήσουν τα παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα τους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ο κ. Γιάννης Μήλας μάς ξενάγησε στην υπερσύγχρονη μονάδα του ελαιοτριβείου της οικογενειακής επιχείρησης «Μήλας Τρόφιμα», η οποία χρονολογείται από το 1932 και βρίσκεται στο Αγγελόκαστρο του δήμου Αγρινίου. Εκεί όπου γίνεται η παραγωγή, η επεξεργασία και η συσκευασία τροφίμων βασισμένα στην μεσογειακή διατροφή αλλά και στο σύγχρονο Τυποποιητήριο Ελαιόλαδου, όπου συσκευάζεται το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο της επιχείρησής του, με την ονομασία «Αιτωλίς».
Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Μήλας μας μίλησε για την διαδικασία της ελαιοποίησης και αναφέρθηκε στις αντικειμενικές δυσκολίες που βρίσκει μια τοπική επιχείρηση να τοποθετήσει τα προϊόντα της στα ράφια των μεγάλων αλυσίδων των σούπερ μάρκετ τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάσετε την απάντηση του οικονομολόγου και επιχειρηματία κυρίου Μήλα στην ερώτησή μου, αν είχε απέναντί του τον Πρωθυπουργό, τι θα του έλεγε!
Γιατί να προτιμήσει κανείς το δικό σας ελαιοτριβείο, «Μήλας Τρόφιμα»;
«Η επιχείρησή μας χρονολογείται από το 1932. Ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας να παράγουν ελαιόλαδο με τα χέρια και φτάσαμε στο σήμερα, 3 γενιές μετά, να έχουμε τεχνολογικό εξοπλισμό. Παντού τώρα υπάρχει ανοξείδωτο που σημαίνει ότι δεν υπάρχει επιμόλυνση στο ελαιόλαδο. Δεν χρησιμοποιούνται πλαστικές σωλήνες, παρά μόνο κατάλληλες για τρόφιμα. Παλιότερα, τα πανιά στα οποία απλωνόταν η πάστα ήταν πλαστικά και χάναμε πολύ ελαιόλαδο. Οι μηχανές δεν μπορούσαν να πάρουν από τον ελαιόκαρπο όλο το ελαιόλαδο.
Σήμερα, μπορούμε να παίρνουμε όλο το ελαιόλαδο και έχουμε πολλά σημεία στα οποία μπορούμε να ελέγξουμε την ποιότητα του ελαιόλαδου. Δηλαδή, εμείς ξέρουμε ότι η θέρμανση στο ελαιοτριβείο δεν πρέπει να ξεπερνά τους 28 βαθμούς. Όταν θα ξεπεράσει τους 28 βαθμούς θα χτυπήσει συναγερμός και αμέσως το σύστημα θα εξισορροπήσει και θα κατεβάσει τη θερμοκρασία. Παλιότερα αυτό δεν μπορούσαμε να το κάνουμε.
H οικογένειά μας συνεργάζεται με τους καλύτερους ομίλους παραγωγής μηχανημάτων στην Ιταλία οι οποίοι κατέχουν το 70 % της παγκόσμιας αγοράς στον τομέα των ελαιουργικών μηχανημάτων στον κόσμο.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η τέχνη, η οποία μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και γίνεται μια λάθος παρερμηνεία από κάποιους σύγχρονους συναδέλφους, ότι αρκεί να έχεις ένα καλό μηχανολογικό εξοπλισμό για να βγάλεις ένα καλό ελαιόλαδο. Αυτό δεν ισχύει, καθώς η τεχνογνωσία καταλαμβάνει σχεδόν το 80% στην δουλειά μας και το υπόλοιπο 20% είναι ο μηχανολογικός εξοπλισμός.
Σε εμάς, η διαφορά μας είναι ότι έχουμε την τεχνογνωσία και ένα άριστο εξοπλισμό. Έχουμε μια καθετοποιημένη μονάδα, γνωρίζουμε τη δουλειά αυτή εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κάνουμε έρευνα και δεν αρκούμαστε μόνο στα όσα ξέρουμε από το παρελθόν. Είμαστε συνεχώς σε εκπαίδευση και παρακολουθούμε σεμινάρια.
Παράλληλα, ο αδερφός μου, Χαρίλαος Μήλας κι εγώ είμαστε γευσιγνώστες του ελαιόλαδου. Ένα ελαιόλαδο για να χαρακτηριστεί ως εξαιρετικό παρθένο πρέπει να έχει περάσει από οργανοληπτική εξέταση. Μπορεί να υπάρχει ελάττωμα στο ελαιόλαδο κι ας είναι επεξεργασμένο σε σύγχρονα μηχανήματα. Αυτό πρέπει να μπορούμε να το διακρίνουμε.
Στο ελαιόλαδο δεν κοιτάμε το χρώμα. Κοιτάμε τη γεύση, το άρωμα και άλλα στοιχεία.
Επιπρόσθετα, η επιχείρηση διαθέτει ιδιόκτητο χημείο – ποιοτικό έλεγχο, τα τρόφιμα παράγονται και συσκευάζονται φυσικά, χωρίς συντηρητικά και εφαρμόζει το σύστημα ISO 22000.»
Ποιές είναι οι βασικές αξίες της επιχείρησής σας;
«Μερικές από τις βασικές μας αξίες είναι:
– Η απόλυτη ποιότητα σε όλα τα στάδια παραγωγής, εμφιάλωσης, τυποποίησης, αποθήκευσης και διάθεσης.
– Η φιλικότητα στο περιβάλλον.
– Τα φυσικά προϊόντα, χωρίς συντηρητικά – υγιεινά.
– Ο σεβασμός στους συνεργάτες μας.
– Η προσωπική έμφαση στην εξυπηρέτηση του πελάτη.
– Η δημιουργία και ενδυνάμωση των διαπροσωπικών σχέσεων.
Για την υλοποίηση της στρατηγικής της, η επιχείρηση εφαρμόζει τις κάτωθι επιμέρους τακτικές:
- Την παρακολούθηση των ενεργειών του ανταγωνισμού από το εξωτερικό, όσον αφορά νέα προϊόντα, την τιμολογιακή πολιτική, τις επενδύσεις κλπ.
- Την Έρευνα και Ανάπτυξη των προϊόντων, ώστε να χρησιμοποιηθούν σε νέες εφαρμογές και να ενισχυθούν τα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα.
- Τις επενδύσεις σε νέο μηχανολογικό εξοπλισμό.
- Την άριστη εξυπηρέτηση των πελατών, οι οποίοι θα αποτελέσουν καθοριστικό παράγοντα βιωσιμότητας των επιχειρήσεων, όταν ο κλάδος εισέλθει στη φάση της ωριμότητας.
- Την εντατικοποίηση των προωθητικών ενεργειών με σκοπό την ενημέρωση και προσέλκυση νέων πελατών.»
Που μπορούμε να βρούμε το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδό σας, με την εμπορική ονομασία «Αιτωλίς»;
«Κάνουμε κάποιες εξαγωγές και πουλάμε στην Ελλάδα σε μικρότερα μαγαζιά αλλά όχι σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ ακόμη, γιατί υπήρξαν κάποια θέματα με τον τρόπο εισόδου μας στις μεγάλες αλυσίδες. Οι τελευταίες δεν επιλέγουν τις μικρές επιχειρήσεις.»
Είναι πιο εύκολο να πουλήσετε τα προϊόντα σας στο εξωτερικό παρά στο εσωτερικό;
«Ναι, είναι πιο εύκολο να πουλήσουμε το ελαιόλαδό μας στο εξωτερικό παρά σε μια μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα.»
Πώς νιώθετε για αυτό;
«Το βλέπω τραγικό. Υπάρχουν μεγάλα εμπόδια εισόδου και εδώ θα πρέπει να καταρρίψουμε το μύθο των μεσαζόντων. Στο ελαιόλαδο δεν υπάρχουν μεσάζοντες. Είμαστε εμείς που το παράγουμε και ο λιανέμπορος. Με απλά λόγια, η μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ αγοράζει το ελαιόλαδο απευθείας από εμάς. Είναι μύθος ότι περνάει από άλλα χέρια. Δεν υφίσταται αυτό. Στην Ελλάδα, το μεγάλο κέρδος το βγάζει ο λιανέμπορος και το δουλεύει με πάρα πολύ μεγάλα ποσοστά κέρδους, τα οποία δεν αφήνουν τη δυνατότητα στον τελικό καταναλωτή να αγοράσει ακόμα 2 κιλά ελαιόλαδο για την οικογένεια του.
Όταν ο λιανέμπορος έχει απαίτηση από μια μικρή βιομηχανική μονάδα, όπως είναι η δική μας, να του πληρώσει ενοίκιο για το ράφι όπου θα τοποθετηθεί το ελαιόλαδό της, είναι αμέσως ένα εμπόδιο εισόδου. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μια πολυεθνική εταιρεία, η οποία έχει 200 κωδικούς προϊόντων έχει και το ελαιόλαδο και την έχει ανάγκη και μπαίνει στο σούπερ μάρκετ και εκτοπίζει τις μικρότερες επιχειρήσεις.
Είναι και θέμα κουλτούρας του καταναλωτή. Τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαμε την κουλτούρα να αγοράσουμε από μια οικογενειακή επιχείρηση ενός μικρού χωριού είτε αυτό είναι τυρί είτε αυτό είναι ελαιόλαδο. Διαλέγαμε τα πιο επώνυμα και προβεβλημένα προϊόντα της Τηλεόρασης.»
Πώς χτίζετε σχέση εμπιστοσύνης με τον καταναλωτή;
«Από την ποιότητα του ελαιολάδου μας, την μακρόχρονη πείρα μας και την Επιχειρηματική ηθική.»
Σας στηρίζει ο κόσμος;
«Ναι, έχουμε αύξηση της πελατείας και ποτέ δεν χάνουμε πελάτες.»
Θεωρείτε ότι το κράτος μπορεί να ελέγξει και να περιορίσει την πώληση του ελαιόλαδου με τον τενεκέ;
«Αν το ελαιόλαδο κυκλοφορούσε τυποποιημένο, κανένας ελαιοπαραγωγός δεν θα είχε ανάγκη για το εισόδημά του από την ελιά. Δυστυχώς, κυκλοφορεί σε μορφή χύδην, δηλαδή με τον τενεκέ, κάτι που πρέπει να σταματήσει να γίνεται και υπάρχει τρόπος. Πρέπει να σταματήσει η λευκοσιδηρουργία να παράγει 17κιλο δοχείο και να απαγορευτεί η διακίνησή του. Απαγορεύεται από το νόμο εμπορικά να διακινείται ελαιόλαδο σε συσκευασίες άνω των 5 λίτρων, αλλά ο νόμος παρ’ ότι είναι ψηφισμένος δεν εφαρμόζεται. Εάν αυτό μπορούσε να ελεγχθεί, το ελαιόλαδο θα είχε μια άλλη μοίρα στην Ελλάδα και οι παραγωγοί θα είχαν κίνητρο να ασχοληθούν με τις ελιές τους, ενώ τώρα το κίνητρο αυτό εξανεμίζεται. Και ο λόγος είναι γιατί στο χύδην προϊόν μπορεί να πουλήσει ο καθένας ό, τι θέλει, καθώς δεν ελέγχεται από πουθενά. Δεν υπάρχει έλεγχος, δεν υπάρχει εγγύηση.»
Ποια είναι η διαφορά του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου με το παρθένο ελαιόλαδο;
«Η διαφορά είναι στην οξύτητα, στον αριθμό υπεροξειδίων και σε κάποιες άλλες μεταβλητές όσο αφορά τις χημικές αναλύσεις. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Διαφέρουν στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά τους. Κάποια από τα θετικά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ενός ελαιόλαδου μπορεί να είναι το Φρουτώδες, το Πικρό και το Πικάντικο. Ναι καλά διαβάσατε, το πικρό είναι θετικό χαρακτηριστικό ενός εξαιρετικού Παρθένου ελαιόλαδου.
Αντιθέτως, αρνητικά χαρακτηριστικά ενός ελαιόλαδου μπορεί να είναι το Ατροχάδο, Μούργα, Μουχλιασμένο, Κρασώδες – Ξυδάτο, Ταγγό, Μεταλλικό, Ψημένο ή καμένο, Απόνερα, Αγγούρι, Σκουλήκι, Άλμη, Γράσο, Άχυρο – Ξύλο, Υγρό ξύλο. Η ύπαρξη τέτοιων αρνητικών χαρακτηριστικών, αυτομάτως, κατατάσσουν το ελαιόλαδο σε διαφορετική κατηγορία από αυτή του Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιόλαδου, που δεν πρέπει να έχει τα παραπάνω ελαττώματα.
Για παράδειγμα, όταν η οξύτητα του ελαιόλαδου είναι έως 0,8 και πληρούνται παράλληλα τα οργανοληπτικά κριτήρια αξιολόγησης είναι εξαιρετικό παρθένο, όταν είναι έως 2 είναι παρθένο, κάτι το οποίο το βλέπουμε στο χημείο αλλά και με την οργανοληπτική εξέταση. Έπειτα, γίνεται η εμφιάλωση και προσαρμόζεται η ετικέτα, ανάλογα με το προϊόν. Η δική μας επιχείρηση δεν τυποποιεί άλλο ελαιόλαδο εκτός από το εξαιρετικό παρθένο.»
Πώς θα ξεχωρίσει ένας καταναλωτής που αγοράζει το ελαιόλαδο από το ράφι του σούπερ μάρκετ ότι ένα ελαιόλαδο είναι καλό;
«Ο καταναλωτής θα πρέπει να αγοράζει ελαιόλαδο που η συσκευασία αναγράφει ότι είναι εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και μόνο. Το παρθένο ελαιόλαδο δεν είναι ίδιο με το εξαιρετικό, υπάρχει σοβαρή διαφορά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει λόγος η Ελληνίδα νοικοκυρά να επιλέξει κάτι άλλο εκτός από το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Το κλασσικό ελαιόλαδο δεν είναι εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Είναι ελαιόλαδο που προέρχεται από άλλη επεξεργασία. Μπορούμε να καταναλώσουμε με την ίδια τιμή ένα πολύ ανώτερο ποιοτικά ελαιόλαδο.
Μια άλλη παράμετρος είναι ότι το ελαιόλαδο για να χαρακτηριστεί εξαιρετικό πρέπει να προέρχεται μόνο από την παραγωγή του σε ελαιοτριβείο. Όπως προανέφερα, ένα καλό ελαιόλαδο πρέπει να είναι πικρό. Όσο πιο πικρό, πικάντικό και φρουτώδες είναι το ελαιόλαδο τόσο πιο ανώτερο είναι ποιοτικά. Βασικό στοιχείο επίσης είναι ο Καταναλωτής να αγοράζει προϊόντα από μικρές μονάδες Τυποποίησης και όχι από μεγάλες Πολυεθνικές.»
Η Αιτωλοακαρνανία βγάζει ανώτερο ποιοτικά ελαιόλαδο;
«Η περιοχή μας βγάζει αρκετά δυνατά ελαιόλαδα. Φέτος, το ελαιόλαδο είναι πολύ ποιοτικό, κάτι που οφείλεται στις καιρικές συνθήκες, που ωφέλησαν την ποιότητα του ελαιόλαδου. Στις ποικιλίες που εμφιαλώνουμε, την κορωνέικη και την κουτσουρελιά, δεν έχουμε δακοπροσβολή ιδιαίτερη. Το πότε θα συγκομίσει ο ελαιοπαραγωγός τις ελιές του είναι πολύ σημαντικό για να μας δώσει ένα πολύ καλό ελαιόλαδο.»
Μπορείτε να μας περιγράψετε τη διαδικασία που ακολουθείτε για την παραγωγή του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου
«Ο ελαιόκαρπος μεταφέρεται σε σύγχρονα αεριζόμενα κιβώτια από τον παραγωγό στον χώρο του ελαιοτριβείου. Ο μέγιστος χρόνος που οι ελιές παραμένουν στο χώρο είναι μια με δύο μέρες. Στην συνέχεια, γίνεται η αποφύλλωση του ελαιόκαρπου, δηλαδή βγαίνουν τα φύλλα που πιθανόν να έχουν έρθει μαζί με τη συγκομιδή. Μετά ο καρπός πλένεται, ζυγίζεται ηλεκτρονικά και σπάζεται στον σφυρόμυλο για να δημιουργηθεί ο πολτός της ελιάς, η πάστα ελιάς. Για ένα χρονικό διάστημα γίνεται η μάλαξη, δηλαδή αλέθεται προκειμένου να γίνει η συνένωση των μικρών ελαιοσταγονιδίων με μεγαλύτερες σταγόνες ελαιόλαδου.
Ακολουθεί η πρώτη φυγοκέντρηση, όπου η πάστα διαχωρίζεται και παράγει τα υγρά (φυτικά υγρά ) και τα στερεά (ελαιοπυρήνας). Στην τελική φυγοκέντρηση γίνεται το τελικό καθάρισμα (διάυγαση) του ελαιόλαδου. Έπειτα, απομακρύνονται από το ελαιόλαδο τυχόν στερεά ή υγρά υπολείμματα και ο ελαιοπαραγωγός παραλαμβάνει το τελικό προϊόν. Το προϊόν αυτό είναι έτοιμο προς κατανάλωση.
Στην τυποποίηση, συνηθίζεται, το ελαιόλαδο να περνά από ένα φίλτρο χαρτιού για τυχόν οποιοδήποτε μικρό υπόλειμμα έχει μείνει ώστε να παρακρατηθεί στο χαρτί και ο καταναλωτής να αγοράσει στο σούπερ μάρκετ το καλύτερο δυνατό προϊόν.»
Πως αμείβεται σήμερα ένα ελαιοτριβείο;
«Μέχρι σήμερα, το ελαιοτριβείο είναι η μοναδική δουλειά στη χώρα που πληρώνεται με είδος. Έχει παραμείνει από το 1900, ο ελαιοτριβέας να πληρώνεται με ελαιόλαδο. Παρόλο που τα έξοδά της επιχείρησης πληρώνονται με ευρώ. Εξαρτάται, δηλαδή, η αμοιβή του ελαιοτριβέα από το πόσο ελαιόλαδο θα βγάλουν οι ελιές του ελαιοπαραγωγού. Αυτό είναι άδικο και για τον παραγωγό και για το ελαιοτριβείο.
Για παράδειγμα, ένας ελαιοπαραγωγός θα φέρει στο ελαιοτριβείο 1000 κιλά ελιές και θα βγάλει 200 κιλά ελαιόλαδο και το ελαιοτριβείο θα πάρει ένα ποσοστό 15% στα 200 κιλά, δηλαδή 30 κιλά ελαιόλαδο. Ένας άλλος ελαιοπαραγωγός θα φέρει 1000 κιλά ελιές αλλά θα πάρει 100 κιλά ελαιόλαδο γιατί οι ελιές του δεν έχουν λάδι. Σε αυτή την περίπτωση το ελαιοτριβείο θα πάρει 15 κιλά ελαιόλαδο, όμως θα έχει κάνει την ίδια δουλειά με την προηγούμενη περίπτωση, και θα έχει κάψει το ίδιο ακριβώς ρεύμα. Επιπλέον ο ελαιοτριβέας θα πρέπει να πληρώσει τα έξοδα του με ευρώ (ΔΕΗ, ΝΕΡΟ, ΕΡΓΑΤΙΚΑ, ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ κ.λπ.) και όχι με ελαιόλαδο. Επομένως, πολλές φορές, αναγκάζεται να ρευστοποιήσει άμεσα το προϊόν του σε χαμηλές τιμές προκειμένου να πληρώσει λογαριασμούς.
Τι μπορεί να γίνει στην περίπτωση που ο ελαιοπαραγωγός δεν μπορεί να σας πληρώσει με ευρώ;
«Είναι γεγονός ότι ο ελαιοπαραγωγός βρίσκεται σε μια κρίσιμη κατάσταση, αλλά και πάλι υπάρχει λύση. Δηλαδή, στην περίπτωση που ο παραγωγός δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει την αμοιβή με ευρώ, μπορεί να κρατηθεί ελαιόλαδο, αλλά με την τρέχουσα εμπορική τιμή χονδρικής. Όχι να προσδιορίζεται η αμοιβή του ελαιοτριβέα αναλογικά με το πόσο ελαιόλαδο έβγαλε ο παραγωγός, αλλά με την ποσότητα ελιάς που επεξεργάστηκε το ελαιοτριβείο και την τιμή που έχει το ελαιόλαδο στο εμπόριο τη δεδομένη στιγμή. Κι αυτό είναι δίκαιο και για τον παραγωγό και για τον ελαιοτριβέα.
Για παράδειγμα, ας πούμε ότι η επεξεργασία ενός τόνου ελιάς κοστίζει στον ελαιοπαραγωγό 65,00 ευρώ. Αν ο παραγωγός δεν δύναται να πληρώσει με χρήματα, μπορεί τότε να αφήσει στον ελαιοτριβέα το ελαιόλαδο στην τιμή που έχει το ελαιόλαδο στο χονδρικό εμπόριο τη δεδομένη στιγμή.»
Τι πήγε λάθος με τον Έλληνα ελαιοπαραγωγό;
«Δεν ασχοληθήκαμε με τη μεγιστοποίηση της καλλιέργειας. Ο παραγωγός ασχολήθηκε με άλλα πράγματα πέραν από την καλλιέργειά του. Ασχολήθηκε με την εμπορία. Η σκέψη δηλαδή δεν ήταν πώς να αυξήσω την παραγωγή μου, να αγοράσω, να φυτεύσω άλλα 10 στρέμματα, αλλά η σκέψη ήταν πως από αυτό που βγάζω θα πάρω κι ένα κομμάτι από το εμπόριο. Δεν προχώρησαν σύγχρονοι αναδασμοί χωραφιών έτσι ώστε ο Έλληνας Ελαιοπαραγωγός να συγκεντρώσει τους Ελαιώνες του σε μια τοποθεσία αντί να πηγαίνει με το τρακτέρ του 10 χιλιόμετρα μακριά για δέκα διαφορετικά μικρά χωράφια. Επιπλέον, η γη στην Ελλάδα δεν ανήκει μόνο σε Επαγγελματίες Αγρότες αλλά σε συνταξιούχους, Δημόσιους Λειτουργούς, οι οποίοι δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες με τον Επαγγελματία Αγρότη.
Στην Ισπανία, η γη που ανήκει στον κάθε πραγματικό παραγωγό είναι πολύ μεγάλη, κάτι που δίνει τη δυνατότητα να γίνεται μηχανική συγκομιδή και να μειώνουν το κόστος δραματικά. Έτσι, βγαίνουν στις αγορές με ένα πολύ φθηνό προϊόν. Το προϊόν τους βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα του ελληνικού ελαιόλαδου, γι’ αυτό παίρνουν κάποιες ποσότητες ελαιόλαδου από την Ελλάδα για να φτιάξουν τα αρώματα και τα χαρακτηριστικά του δικού τους ελαιόλαδου.
Στην Ισπανία αλλά και σε ορισμένες περιοχές της Ιταλίας, ο καρπός αγοράζεται έξω από το ελαιοτριβείο. Ο ελαιοπαραγωγός δεν συμμετέχει στην παραγωγή του ελαιόλαδου. Ο καρπός ζυγίζεται έξω από το ελαιοτριβείο, υπάρχει μια τιμή ανά κιλό, ο παραγωγός πληρώνεται μετρητοίς και αποχωρεί από την παραγωγή του ελαιόλαδου. Το λάδι διανέμεται, τυποποιείται και επεξεργάζεται μέσα από επιχειρήσεις που πληρώνουν φόρους και στις οποίες μπορεί να συμμετέχει με μετοχές ο ελαιοπαραγωγός, αλλά δεν συμμετέχει σαν παραγωγός ούτε στην εμπορία ούτε στην διακίνηση του ελαιόλαδου. Για να πάρει μια ποσότητα τυποποιημένου ελαιόλαδου από την καθετοποιημένη επιχείρηση για το σπίτι του, θα πρέπει να αφαιρεθεί από την αμοιβή του για τον ελαιόκαρπο.»
Γιατί το ελληνικό ελαιόλαδο θεωρείται το καλύτερο ποιοτικά;
«Στην Χώρα μας, τα ελαιοτριβεία είναι πάρα πολλά και διάσπαρτα με αποτέλεσμα να μπορούν να βγάζουν το ελαιόλαδο πάρα πολύ γρήγορα. Έπειτα, είναι τα εδάφη μας, τα στοιχεία των οποίων δίνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του δικού μας ελαιόλαδου και βοηθά πολύ το μικροκλίμα της περιοχής. Οι ποικιλίες της ελιάς που χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα (π.χ. η κορωνέικη και η κουτσουρελιά) δίνουν ανώτερης ποιότητας ελαιόλαδο.
Βέβαια, όταν λέμε ότι στην Ελλάδα έχουμε το καλύτερο ελαιόλαδο, πρέπει να ρωτήσουμε «ποιος το λέει αυτό;» Το λέει μόνο ο Έλληνας παραγωγός; Ο Νεοϋορκέζος, ο Κινέζος και ο Γερμανός λένε το ίδιο;»
Τι άποψη έχουν όσοι αναφέρατε για το ελληνικό ελαιόλαδο;
«Από έρευνα που έχουμε κάνει, στην Αμερική το μεγαλύτερο ποσοστό δεν ξέρει ότι η Ελλάδα παράγει ελαιόλαδο. Αν ρωτήσεις ένα μαθητή λυκείου από ποια χώρα προέρχεται το ελαιόλαδο, θα σου απαντήσει «made in Italy», ότι είναι ιταλικής προέλευσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ήδη από το 1980, το Υπουργείο Γεωργίας της Ιταλίας έκανε διαφήμιση για το ιταλικό ελαιόλαδο στην Νέα Υόρκη καθώς και σε άλλες αγορές και έγινε πολύ γνωστό. Αυτό που λένε, όμως, ότι είναι «made in Italy» δεν ήταν ποτέ δικής τους παραγωγής. Εισαγωγές ελαιόλαδου από την Ελλάδα έκαναν και κάνουν. Το Ιταλικό κράτος χρηματοδοτούσε πάρα πολύ τις προωθητικές ενέργειες. Στην Ελλάδα δεν χρηματοδοτήθηκαν προωθητικές ενέργειες τότε που έπρεπε και τώρα για να καλύψουμε αυτό το κενό χρειάζονται να γίνουν επιθετικές πολιτικές.»
Ποιες ενέργειες πρέπει να γίνουν ώστε να τοποθετηθεί το ελληνικό ελαιόλαδο στις αγορές του εξωτερικού και από ποιόν;
«Θα πρέπει το ίδιο το κράτος να αναλάβει πρωτοβουλία για την τοποθέτηση των ελληνικών προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού. Η Ελλάδα έχει έναν Οργανισμό – Υπηρεσία που δεν δουλεύει, τους εμπορικούς ακόλουθους σε κάθε πρεσβεία, οι οποίοι είναι υπάλληλοι του ελληνικού δημοσίου, με μια ολόκληρη μονάδα με στελέχη που η δουλειά τους κανονικά είναι να βοηθήσουν τις ελληνικές επιχειρήσεις να εξάγουν τα προϊόντα τους. Αν δούλευαν, λοιπόν, με τον τρόπο που θα έπρεπε να εργάζονται, η χώρα θα έπρεπε να «πετάει». Είναι τόσο μικρή χώρα η Ελλάδα που με όλα αυτά τα γραφεία που έχει στο εξωτερικό θα έπρεπε να είναι σε έλλειψη το ελαιόλαδο εδώ.»
Ποιες χώρες βρίσκονται στην πρώτη εξάδα παραγωγής ελαιόλαδου;
«Πρώτη παραγωγός χώρα ελαιόλαδου είναι η Ισπανία, δεύτερη είναι η Ιταλία και τρίτη είναι η Ελλάδα. Κινδυνεύουμε, όμως, να χάσουμε τη κατάταξή μας από άλλες χώρες που έρχονται πίσω μας, όπως είναι το Μαρόκο, η Τυνησία και η Τουρκία. Κι αυτό γιατί, τα τελευταία χρόνια, οι χώρες αυτές κάνουν εκτεταμένες φυτεύσεις. Επίσης, κινδυνεύουμε από κάποιες εισαγωγές που γίνονται κάποιες παράνομες ελληνοποιήσεις προϊόντων που προέρχονται από τρίτες χώρες, όπως η Τυνησία και η Τουρκία.»
Τι πρέπει να αλλάξει στην νοοτροπία των Ελλήνων για να στραφεί στην επιχειρηματικότητα;
«Πρέπει να καλλιεργήσουμε νοοτροπία επιχειρηματικότητας στα παιδιά από το δημοτικό. Πρέπει να αποκτήσουν τα ελληνόπουλα πνεύμα επιχειρηματικότητας κι αυτό ξεκινά από το σχολείο. Πρέπει να σταματήσουν να περνούν στα παιδιά τη νοοτροπία να τελειώσουν το σχολείο και να βρουν δουλειά στο δημόσιο. Πρέπει να καλλιεργήσουμε νοοτροπία κερδοφορίας, το οποίο κέρδος δαιμονοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα. Τώρα, εδώ, υπάρχει μόνο ένα πορτοφόλι, καθώς το χρήμα κινείται μεταξύ των καταναλωτών στην Ελλάδα. Παραγωγή, όμως και νέο χρήμα από πού θα έρθει;»
Αν είχατε απέναντί σας τον Πρωθυπουργό, τι θα του λέγατε;
«Να καταργηθούν όλες οι θέσεις των εμπορικών ακολούθων και των στελεχών τους στις Πρεσβείες και να δημιουργηθούν μικρές εταιρείες σύμπραξης ιδιωτικού και κρατικού τομέα, οι οποίες θα αναλαμβάνουν να τοποθετήσουν τα ελληνικά προϊόντα στις αγορές του εξωτερικού και θα υπάρχουν συγκεκριμένοι μετρήσιμοι στόχοι, οι οποίοι θα αξιολογούνται κάθε χρόνο αν επιτεύχθηκαν. Για παράδειγμα, πόσο τις % ανέβηκαν oi εξαγωγές ελαιόλαδου στην εκάστοτε χώρα αυτό το δίμηνο και από τι μορφής επιχειρήσεων: από μεγάλες πολυεθνικές ή από μικρομεσαίες επιχειρήσεις;
Να εφαρμοστεί και να ελεγχθεί άμεσα, αν εφαρμόζεται η Νομοθεσία για την Διακίνηση του Ελαιόλαδου στην χώρα μας, η οποία προβλέπει ανώτερη ποσότητα συσκευασίας και διακίνησης ελαιόλαδου τα 5 λίτρα.
Να εφαρμοστεί η Νομοθεσία και να ελεγχθεί άμεσα, αν εφαρμόζεται η Νομοθεσία στους χώρους μαζικής εστίασης σχετικά με την Κατανάλωση Ελαιόλαδου τόσο στο τραπέζι του πελάτη όσο και στην Κουζίνα των εστιατορίων.
Οι μικρές Ελληνικές επιχειρήσεις χρειάζονται κάποιον, να τους πάρει το προϊόν και να τους το τοποθετήσει στην αγορά του εξωτερικού. Η ραχοκοκαλιά μας αποτελείται από μικρές επιχειρήσεις που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν μόνοι τους. Η ποιότητα πρέπει να μεταφράζεται σε κερδοφορία.
Πρέπει να φτάσει ο Νεοϋορκέζος να απλώνει το χέρι του στο ράφι και να επιλέγει το ελληνικό προϊόν. Αυτό σημαίνει ποιοτικό προϊόν. Αν δεν το επιλέξει από το ράφι, ας είναι ποιοτικό προϊόν, έχει χάσει την ποιότητά του. Για μένα, η ποιότητα θα έπρεπε να είναι συνδεδεμένη με τις πωλήσεις.
Επιπλέον, τα ποσοστά επιχορηγήσεων στα προγράμματα εκσυγχρονισμού των επιχειρήσεων δεν μπορεί σήμερα να παραμένουν στο 50%, δυστυχώς, κανείς δεν μπορεί να εκσυγχρονιστεί σήμερα εν μέσω αυτής της κρίσης με 50% γιατί απλά δεν μπορεί να βρει το υπόλοιπο 50% ούτε από τις Τράπεζες ούτε από Ίδια Κεφάλαια.
Ένα επιπλέον μέτρο που θα βοηθούσε να περιοριστεί η ψαλίδα από το χωράφι έως το ράφι θα ήταν η υποχρεωτική αναγραφή της Τιμής παραγωγού, έτσι ώστε ο Καταναλωτής να μπορεί να πληροφορηθεί ποια είναι η τιμή εκκίνησης του προϊόντος.
Μιλήστε μας για τον πρότυπο σταθμό ξήρανσης που διαθέτει η επιχείρησή σας, «Μήλας Τρόφιμα»
«Είμαστε οι πρώτοι στην Ελλάδα που αποξηραίνουμε φρούτα με ενέργεια που παράγουμε από το κουκούτσι της ελιάς. Είναι η μοναδική τέτοιου μεγέθους εγκατάσταση στην χώρα που μπορεί και αποξηραίνει προϊόντα ελεγχόμενα κι όχι έξω στον ήλιο.» Έχουμε καταφέρει να μπορούμε να αποξηράνουμε φρούτα και Λαχανικά με ενέργεια παραγόμενη από την ελιά σε Υπερσύγχρονα Ξηραντήρια στα οποία ελέγχεται συνεχώς η ποιότητα του αποξηραμένου τρόφιμου.
Τι να σας ευχηθώ;
«Να πάνε τα πράγματα καλά για όλο τον κόσμο και να τελειώσει αυτή η κατάσταση που υπάρχει με τον κορωνοϊό. Να μπορέσει η χώρα μας να πάρει τη θέση που της αξίζει. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι η πρώτη παραγωγός χώρα τροφίμων. Η ζηλευτή Χώρα.
Το κράτος πρέπει να βοηθήσει τις μικρές επιχειρήσεις να τοποθετήσουν τα προϊόντα τους στην αγορά του εσωτερικού και του εξωτερικού, όχι να τους δώσει ελεημοσύνη αλλά να φροντίσει να γίνουν ακόμη πιο δυνατές μέσω της αύξησή της Κερδοφορίας τους.»
Κύριε Μήλα, σας ευχαριστώ από καρδιάς για την όμορφη φιλοξενία στις σύγχρονες εγκαταστάσεις της επιχείρησή σας. Μέσα από την συνέντευξή σας δώσατε την ευκαιρία σε εμένα και στους διαδικτυακούς μας αναγνώστες να μάθουμε περισσότερα για το ελληνικό ελαιόλαδο, αλλά και για τις αντικειμενικές δυσκολίες που βρίσκουν οι τοπικές επιχειρήσεις να εισάγουν τα εκλεκτά προϊόντα τους στην ελληνική και ξένη υπεραγορά.
Εύχομαι, επιτέλους, το κράτος να σταθεί εμπράκτως δίπλα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να ακούσει τις ανάγκες τους και να προβεί στις ανάλογες ενέργειες. Γιατί, όπως έχει πει ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής:
Κάντε like στην σελίδα του facebook της εταιρείας Μήλας Τρόφιμα ώστε να ενημερώνεστε για όλα τα προϊόντα που παράγουν- τυποποιούν και πωλούν!
Συνέντευξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
![Ελένη Κρεματσιώτη: «Μία φορά φονιάς, για πάντα φονιάς.» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2022/01/29749224_820330838152139_3435183559813481349_o-310x165.jpg)
