Δεν είναι λίγες οι φορές, που έχω ακούσει να λένε, πως οι Έλληνες είναι ρατσιστές, πως κοιτάνε τον κάθε ξένο με μισό μάτι, δεν είναι επίσης λίγες οι φορές, που έχουν ρωτήσει τη δική μου γνώμη πάνω σε αυτό το θέμα, μιας και δεν κατάγομαι από την Ελλάδα.
Αποφάσισα λοιπόν, να γράψω αυτό το άρθρο για να μιλήσω για την Ελλάδα και τους Έλληνες και για το αν είναι ρατσιστικός λαός ή όχι, μέσα από το δικό μου βίωμα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή!
Ονομάζομαι Άννυ Μιρζαχανιάν και κατάγομαι από την όμορφη Αρμενία. Πριν 23 χρόνια αφήσαμε τη χώρα μας, για να κυνηγήσουμε μία καλύτερη ζωή στην Ελλάδα, για πιο ανθρώπινες συνθήκες επιβίωσης και για περισσότερες ευκαιρίες για εργασία.
Δε σας κρύβω, πως συναντήσαμε πολλές δυσκολίες, κυρίως γιατί δε γνωρίζαμε την ελληνική γλώσσα και όπως λένε, κάθε αρχή και δύσκολη.
Συναντήσαμε καλούς, αλλά και λιγότερο καλούς ανθρώπους, εκείνους που μας «αγκάλιασαν», αλλά και κάποιους που μας απέρριψαν. Θα σταθώ στο γεγονός πως γνωρίσαμε ανθρώπους, που προσπάθησαν και μας βοήθησαν πάρα πολύ σε ό, τι αφορά το να νοικιάσουμε ένα σπίτι, αλλά και να βρει μία δουλειά η μητέρα μου στα χωράφια, ώστε από κάπου να ξεκινήσουμε.
Και κάπως έτσι, ξεκίνησε η ζωή μας στην Ελλάδα!
Εγώ θέλω να μιλήσω για τη ψυχή του Έλληνα, για την καρδιά του Έλληνα για την ανθρωπιά και την καλοσύνη, τα οποία είναι πράγματα, που συναντήσαμε τόσο εγώ, όσο και η οικογένειά μου.
Για όλους εσάς που ανοίγεται το στόμα σας και λέτε πως οι Έλληνες είναι ρατσιστές και πως δε δέχονται εύκολα ξένο κόσμο, έχετε κάτσει να σκεφτείτε ποιος ευθύνεται για αυτό;
Θα σας πω εγώ!
Όταν πας σε μία ξένη χώρα, είσαι υποχρεωμένος να σέβεσαι τους νόμους της χώρας αυτής. Είσαι υποχρεωμένος να κάνεις ό, τι περνάει από το χέρι σου, ώστε να μάθεις την ελληνική γλώσσα. Είσαι υποχρεωμένος να σέβεσαι την εργασία που σου προσφέρουν και τις ευκαιρίες που σου δίνουν.
Δεν μπορείς να λες έναν λαό ρατσιστικό, αν εσύ ο ίδιος δεν έχεις κάνει τίποτα για να γίνεις μέρος του. Δεν μπορεί να μη γνωρίζεις μία πρόταση στα ελληνικά και να θέλεις να βρεις εργασία στα μέτρα σου. Και όταν δε βρίσκεις, να λες πως δε σε προσλαμβάνουν επειδή δεν είσαι Έλληνας. Δε γίνεται να περιμένεις να σου «χαμογελάσει» η τύχη σου στην Ελλάδα ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, αν δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που συναντάς.
Δεν μπορείς να καταστρέφεις περιουσίες, να κλέβεις, να βιάζεις, να σκοτώνεις και να θέλεις να σε «αγκαλιάζουν» και όταν δε το κάνουν να τους λες ρατσιστές.
Όταν δε σε ενδιαφέρει η χώρα στην οποία ζεις, δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς για ρατσισμό. Δεν έχεις το δικαίωμα να ζητάς σεβασμό, όταν εσύ ο ίδιος δε σέβεσαι την Ελλάδα και το λαό της, ή την όποια Ελλάδα.
Και ο σεβασμός αποδεικνύεται μέσα από πολλά πράγματα!
- Μέσα από τις πράξεις σου!
- Από τη θέλησή σου να μάθεις!
- Από το σεβασμό που δείχνεις απέναντι στους νόμους!
- Από την αγάπη σου για τη χώρα στην οποία ζεις!
Παντού, σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν οι ρατσιστές και οι μη ρατσιστές! Το τι αντιμετώπιση θα έχει ο οποιοσδήποτε, στο μεγαλύτερο βαθμό εξαρτάται από τον ίδιο.
Προσωπικά, μετά από 23 χρόνια στην Ελλάδα, έχω να πω, πως αγαπώ αυτή τη χώρα και το λαό της! Αγαπώ τη ψυχή και την καρδιά του Έλληνα και της Ελληνίδας!
Και όταν με ρωτάνε από πού είμαι, απαντάω πως έχω δύο πατρίδες!
Είμαι Ελληνίδα και Αρμένισσα στη ψυχή και στην καρδιά!
Αγαπώ και τις δύο πατρίδες μου, γιατί και στις δύο χώρες έχω συναντήσει υπέροχους ανθρώπους!
Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα πεις τον Έλληνα ρατσιστή, σκέψου πρώτα αν εσύ είσαι σωστός πολίτης και σωστός άνθρωπος!
Σκέψου επίσης, την περίπτωση να ερχόταν κάποιος στο σπίτι σου, να παραβίαζε τους κανόνες σου, να μην έδειχνε σεβασμό και εκτίμηση απέναντί σου. Ποια θα ήταν η αντίδραση και η αντιμετώπισή σου;
Σύνταξη & Επιμέλεια: Άννυ Μιρζαχανιάν