«Με λένε Μυρτώ και είμαι ζωντανή, σε πείσμα όλων αυτών που θα τους βόλευε να έχω πεθάνει»

Συμβούλιο Επικρατείας 4 Οκτωβρίου 2021 

Μυρτώ μου στην συνείδηση των περισσότερων Ελλήνων είσαι η 15χρονη έφηβη που στις 22/7/2012 έπεσες θύμα δολοφονικής επίθεσης στο νησί της Πάρου από ένα τέρας πακιστανικής καταγωγής λαθρομετανάστη (γιατί δεν ήρθε από εμπόλεμη ζώνη, ούτε φαίνεται που πέρασε τα σύνορα αφού διέμενε 4 χρόνια στην Ελλάδα). Επέζησες από αυτήν την επίθεση με 100% αναπηρία, σε αντίθεση με τους άτυχους συμπολίτες σου Μάνο Καντάρη ετών 44 και Νικόλαο Μουστάκα ετών 25, οι οποίοι υπέστησαν βίαιο και άδικο θάνατο. Ο πρώτος άφησε 4 παιδιά και ο δεύτερος τους γονείς του απαρηγόρητους. Οι δύο οικογένειες δεν έλαβαν την παραμικρή στήριξη από την πολιτεία, γιατί ως γνωστόν οι νεκροί δεν μπορούν να ζητήσουν τίποτε. Δεν έχουν λόγο, φωνή.

Εσύ, όμως, επέζησες, πάλεψες και παλεύεις από εκείνο το απόγευμα μέχρι και σήμερα με πόνους, χειρουργεία σε νοσοκομεία και κέντρο αποκατάστασης για να κερδίσεις μια υποτυπώδη ζωή χωρίς την κίνηση, την ομιλία, την Ζωγραφική που σου άρεσε, την μουσική που αγαπούσες, τα όνειρα που είχες….

Όμως, χρειάζεσαι εκτός από την θέληση την οποία διαθέτεις και την βοήθεια του κράτους για ένα κόστος που ανέρχεται μηνιαίως στα 2.900€ εκτός αυτών που παρέχουμε εμείς.

Φυσικοθεραπευτής, λογοθεραπευτής που έρχονται για κατ’ οίκον θεραπείες. Αντιεπιληπτική αγωγή, ηρεμιστικά, φάρμακα για το στομάχι, για τα οστά, για τους πόνους, (δίδοντας τα πρωτότυπα φάρμακα και όχι γενόσημα) με το ανάλογο κόστος.

Νοσηλευτική βοήθεια κατ’ οίκον, πολλές εξετάσεις κάθε μήνα, και ιατρική παρακολούθηση από ιατρούς πολλών ειδικοτήτων ως άτομο με πολλά υποκείμενα νοσήματα, υγειονομικό υλικό ως βαρέως πάσχουσα, συμπληρώματα και βιταμίνες τα οποία χορήγησαν οι γιατροί και έδωσαν εντολή να χορηγούνται δια βίου, ως και φαρμακευτική πρωτεΐνη και κανναβέλαιο και άλλα πολλά.

Το Αστικό πρωτοδικείο- εφετείο στις αποφάσεις τις οποίες εξέδωσε σε χαρακτήρισε ΆΤΥΧΗ

Ένα άτυχο συμβάν το οποίο δεν ήταν δυνατό να προβλεφθεί, επομένως δεν δικαιούσαι καμία μέριμνα από το ελληνικό κράτος ως Ελληνίδα πολίτης για τις σοβαρότατες βλάβες τις οποίες έχεις υποστεί. Αν ζήσεις έζησες, αν όχι καλύτερα για να μην ακούμε την αδικία που έχεις υποστεί, και γίνεσαι παράδειγμα τυχόν δεινών που μπορεί εν δυνάμει να αντιμετωπίσει ο κάθε Έλληνας πολίτης.

Θα συμφωνήσω ως μητέρα με τον όρο ΆΤΥΧΗ (Με μια διευκρίνηση!) ΆΤΥΧΗ που γεννήθηκες στην Ελλάδα.

Αν είχες γεννηθεί σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, η μέριμνα θα ήταν διαφορετική. Γιατί στην Ελλάδα δεχόμαστε πρόσφυγες τους οποίους πληρώνουν τα άλλα κράτη, αλλά δεν φρόντισαν να υπάρχει και μια επιπλέον παράγραφος στις συμφωνίες πως «οτιδήποτε υποστεί Έλληνας πολίτης θα αποζημιώνεται από αυτά τα χρήματα.» Έτσι, ο καθένας μπορεί να πει, γιατί να πληρώνει το Ελληνικό κράτος για οτιδήποτε συμβεί σε έναν Έλληνα; Δεν είναι σωστό. Το διαίρει και βασίλευε πάντα βολεύει.

Στον όρο γυναικοκτονία ή επιθέσεις εναντίον γυναικών, δεν αναφέρεσαι ως θύμα διότι επέζησες, με 100%αναπηρία όμως δεν συγκαταλέγεσαι στα αποβιώσαντα θύματα.

Ως ανήλικη επίσης! Ως κακοποιημένη έφηβη, γυναίκα δεν αναφέρεσαι ΠΟΥΘΕΝΑ! Αν ήσουν προσφυγοπούλα (έστω και παράνομη από το Πακιστάν που το 2012 δεν ήταν εμπόλεμη Ζώνη!) θα τύχαινες διαφορετικής αντιμετώπισης!

Αν σε κακοποιούσε κάποιος Έλληνας, οι ΜΚΟ θα ξεσήκωναν την Ευρώπη, η ελληνική Βουλή θα σε υιοθετούσε σαν ανήλικη, οι συλλογικότητες κατά του ρατσισμού και της βίας κατά των γυναικών, παιδιών, κορασίδων, προσφύγων, θα σε έχριζαν ως σύμβολο του αγώνα τους και θα διαδήλωναν με στεντόρεια φωνή την οργή τους για ό,τι σου συνέβη. Δυστυχώς, όμως, πουθενά δεν χωράς και από παντού περισσεύεις!

Υπάρχουν άνθρωποι που μέχρι σήμερα σε βοηθάνε χωρίς να φαίνονται.

Υπήρξαν επίσης άλλοι που ευαισθητοποιήθηκαν και θέλησαν να σε στηρίξουν (κ. Μαρινάκης, κ. Κυρανάκης) προσφέροντας για το ελπιδοφόρο ταξίδι στο εξωτερικό με σκοπό την όποια βελτίωση της υγείας σου!

Ο Δρόμος παραμένει ανεξήγητα κλειστός!

Το γιατί δεν το γνωρίζω! Θέλω, όμως, να το μάθω. Ίσως το ξέρουν αυτοί που τον έκλεισαν, χωρίς να τους γνωρίζω.

Ως μητέρα με ενδιαφέρει και η ελάχιστη αποκατάσταση της υγείας σου για να μειωθούν οι πόνοι σου, να ξαναδώ το χαμόγελό σου να υπάρξει η όποια βελτίωση στο λόγο και την αυτονομία, αν είναι δυνατόν.

Δεν με ενδιαφέρουν τα επικοινωνιακά τερτίπια.

Στις 4 Οκτωβρίου εκδικάζεται η αναίρεση στο συμβούλιο επικρατείας, ολομόναχη Μυρτώ μου σε αυτόν τον αγώνα, με ένα αίτημα στους δικαστές, να ξαναδούν ΕΣΕΝΑ και ΜΟΝΟ, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η οικογένειά σου δεν ζητά το παραμικρό ως ψυχική οδύνη, στέκονται δίπλα σου με αγάπη θέληση υπομονή αντοχή ελπίδα και δύναμη, δίνοντας έναν αγώνα να κερδίσεις και πάλι τον εαυτό σου (όσο γίνεται). Η ώρα των απαντήσεων έφθασε.

Η ελληνική δικαιοσύνη είναι μαζί σου Μυρτώ μου η εναντίον σου; Ή αλλιώς, οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους ποιους υποστηρίζουν;

Για την πατρίδα σου την Ελλάδα είσαι μια Ελληνίδα πολίτης ή μία άτυχη που θέλει να ξεχάσει; Ο αγώνας, όμως, δεν σταματά εδώ. Υπάρχει και το ευρωπαϊκό δικαστήριο, όπου η Ελλάδα μπορεί να διασυρθεί αλλά θα μάθει να σκέφτεται τους Έλληνες πολίτες.