Ποια είναι η Πατρινή διαιτήτρια ποδοσφαίρου που έλαβε μέρος σε πρόγραμμα εκπαίδευσης νέων διαιτητών της UEFA; (Συνέντευξη)

Κωνσταντίνος Γκούτης 5 Αυγούστου 2022 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Σχετικά Άρθρα

Η Ελένη Αβραμοπούλου είναι 26 ετών και ασχολείται για περισσότερα από 6 χρόνια με ένα αχαρτογράφητο για πολλούς επάγγελμα, την διαιτησία. Έχει εκτελέσει χρέη βοηθού διαιτητή σε αγώνες τοπικού της Αχαΐας και όχι μόνο. Επίσης, έχει συγκεντρώσει υψηλή βαθμολογία στους πίνακες βοηθών διαιτητών της Γ’ εθνικής. Είναι ταλαντούχα και ταυτόχρονα δουλεύει σκληρά για να γίνεται όλο και καλύτερη διαιτήτρια!

Όλα αυτά συντέλεσαν στο να λάβει μέρος στο πρόγραμμα «Core» της UEFA. Το πρόγραμμα αυτό διήρκεσε 6 μήνες και στόχευε στην εύρεση, ανάπτυξη και καθοδήγηση των διαιτητριών του μέλλοντος, ανά την Ευρώπη.

Εξαιτίας του κορωνοϊού, το μεγαλύτερο μέρος του σεμιναρίου πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά. Για να αντισταθμιστεί αυτό, η νεαρή διαιτήτρια πήγε στην Ελβετία, για μια εβδομάδα, στην αρχή και στο τέλος του προγράμματος. Βρέθηκε στις κορυφαίες εγκαταστάσεις της Nyon και είχε την ευκαιρία να προπονηθεί και να μαθητεύσει δίπλα στους καλύτερους του κλάδου.

Εκτός από την διαιτησία, έχει σπουδάσει φιλολογία, επιστήμη η οποία, όπως πιστεύει και η ίδια, καθρεπτίζει σε πολλά σημεία την διαιτησία, ως προς την παιδαγωγική της δράση.

Μέσα από αυτή την συνέντευξη, θα ρίξουμε φως στους αφανείς ήρωες του ποδοσφαίρου και των αθλημάτων εν γένει, όπως είναι οι διαιτητές, οι οποίοι συνεχίζουν την δουλειά τους γνωρίζοντας πως δεν θα λάβουν, ίσως ποτέ, τα εύσημα που τους αναλογούν, καθώς συχνά γίνονται το εξιλαστήριο θύμα των απογοητευμένων οπαδών.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη διαιτησία;

«Με τη διαιτησία ασχολήθηκα αφενός διότι μου άρεσε το ποδόσφαιρο και ήθελα να ασχοληθώ με αυτό. Αφετέρου, ήθελα να βάλω κάπως τον αθλητισμό στην καθημερινότητά μου για να ξεφεύγω από το πολύ διάβασμα μιας και είμαι φιλόλογος. Οι γυναικείες ομάδες ήταν ελάχιστες τότε, οπότε έμενε μόνο το πόστο του διαιτητή για να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο.»

Γίνεσαι συχνά αποδέκτης σεξιστικών σχολίων από φιλάθλους;

«Η ερώτηση ξεκινάει με δεδομένο το ότι κάποιος δέχεται σεξιστικά σχόλια και αυτό λέει πολλά για την κοινωνία μας. Παρόλα αυτά, οι ομάδες και οι φίλαθλοι με έχουν μάθει τόσα χρόνια στον χώρο και δεν ασχολούνται με το φύλο μου, παρά μόνο με τις αποφάσεις μου. Σπάνια κάποιος θα ενοχληθεί από το ότι είμαι γυναίκα και ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο και, δυστυχώς, αυτές είναι συνήθως άλλες γυναίκες. Υπάρχει όμως προκατάληψη εναντίον των διαιτητών γενικότερα, ανεξαρτήτως φύλου.»

Πιστεύεις πως έχει υπάρξει κοινωνική πρόοδος σε αυτόν τον τομέα, σε σχέση με παλαιότερα χρόνια;

«Αν εννοείς για την ύπαρξη του σεξισμού στην κοινωνία, η καταπολέμησή του γίνεται αργά και με πολύ κόπο. Έχει γίνει κάποια πρόοδος συγκριτικά με παλαιότερα χρόνια αλλά υπάρχει δρόμος ακόμα για να μην θεωρείται κάποιος κατώτερος, λόγω του φύλου του.»

Είναι η διαιτησία, στην Ελλάδα, ένα επάγγελμα από το οποίο μπορεί να βιοποριστεί κάποιος;

«Σε καμία περίπτωση. Η διαιτησία στην Ελλάδα, προς το παρόν, είναι χόμπι και όχι επάγγελμα, ιδίως στις χαμηλότερες κατηγορίες. Οι απαιτήσεις βέβαια είναι αυξημένες καθώς χρειάζονται προπονήσεις, σεμινάρια, ανάλυση φάσεων και διάβασμα των κανονισμών συνεχώς και μοιάζει όντως σαν δουλειά, όμως δεν αρκεί για βιοπορισμό.»

Μίλησέ μας για το πρόγραμμα «Core» της «Uefa» στο οποίο έλαβες μέρος. Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία;

«Το Core είναι ένα πρόγραμμα για νέους διαιτητές που προορίζονται να διαιτητεύσουν σε διοργανώσεις του εξωτερικού. Για έξι μήνες, ειδικοί γυμναστές και εκπαιδευτές της Uefa με καθοδηγούσαν ώστε να βελτιωθώ και να είμαι έτοιμη, αν χρειαστεί, να συμμετάσχω σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.»

Ποιες είναι οι διαφορές που παρατήρησες στη διαιτησία της Ελλάδας με την αντίστοιχη της Ελβετίας;

«Η διαιτησία και οι κανόνες του ποδοσφαίρου είναι κοινοί σε όλον τον κόσμο. Δεν υπάρχουν διαφορές ούτε στις προπονήσεις ούτε στην εκπαίδευση. Μάλιστα, διαιτήτευσα ένα παιχνίδι με άλλες δύο ξένες κοπέλες και ούτε τις ήξερα ούτε ίδια γλώσσα μιλούσαμε. Όμως, συνεργαστήκαμε άψογα γιατί η γλώσσα του ποδοσφαίρου και οι κανόνες είναι παντού ίδιοι. Η διαφορά με το εξωτερικό έγκειται στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι διαιτητές από ομάδες και φιλάθλους και η εμπιστοσύνη που τους δείχνουν.»

Υπάρχει κάποιος/α διαιτητής που να έχεις ως πρότυπο;

«Έχω ως πρότυπο κομμάτια της προσωπικότητας και ικανότητας διαφορετικών διαιτητών. Κάποιος διαιτητής είναι καλός στο κομμάτι της διαχείρισης, άλλος στα offside, άλλος στον κανονισμό, άλλος έχει καλή φυσική κατάσταση και κάποιες είναι έγκυες ή έχουν μωρά και συνεχίζουν να αγωνίζονται.»

Πιστεύεις ότι οι γυναίκες διαιτητές υπερτερούν σε κάτι σε σχέση με τους άντρες;

«Ίσα ίσα βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Τα αγωνιστικά τεστ που πρέπει να περάσουν οι γυναίκες είναι ίδια με αυτά των αντρών, και έτσι πρέπει να είναι. Όμως, μια γυναίκα χρειάζεται τη διπλή προσπάθεια και σκληρότερες προπονήσεις για να φτάσει την αντοχή και την ταχύτητα των ανδρών. Στα υπόλοιπα σημεία δεν εντοπίζω διαφορές. Ίσως οι γυναίκες να είναι πιο τυπικές και παρατηρητικές εντός ή εκτός γηπέδου.»

Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που έχεις κληθεί να πάρεις εντός γηπέδου;

«Δεν υπάρχει δύσκολη ή εύκολη απόφαση. Όλες είναι αποφάσεις, από ένα απλό πλάγιο, μέχρι ακύρωση ενός γκολ που πρέπει να πάρεις, σύμφωνα με τον κανονισμό. Στην ουσία δεν αποφασίζουμε εμείς, αλλά είναι όλα βάση κανονισμού. Η απόφαση είναι τόσο γρήγορη και αυτόματη όταν βλέπεις μια παράβαση που δεν προλαβαίνεις να το σκεφτείς.»

Σε ποια διοργάνωση ή πρωτάθλημα θα ήθελες να διαιτητεύσεις, εάν μπορούσες να επιλέξεις, και γιατί;

«Δεν είναι ακριβώς τι θέλω εγώ να επιλέξω, αλλά τι θα επιλέξει εμένα. Μπορεί να θέλω να παίξω στο champions league ή στην Α΄ Εθνική, αλλά το θέμα είναι να είσαι έτοιμος. Έτσι, κοιτάω κάθε φορά την αμέσως ανώτερη κατηγορία από αυτή που είμαι.»

Παίρνουν οι διαιτητές τα εύσημα που τους αναλογούν ή επισκιάζονται πάντοτε από τους ποδοσφαιριστές;

«Οι ποδοσφαιριστές είναι οι πρωταγωνιστές σε αυτό το άθλημα και έτσι πρέπει να είναι. Στον χώρο μας λένε ότι το καλύτερο είναι οι διαιτητές να φεύγουν απαρατήρητοι, σαν να μην υπήρχαν στο γήπεδο. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν παράπονα και από τις δύο πλευρές και σπανιότερα θα πάρουμε τα εύσημα. Το ακόμα καλύτερο, όμως, είναι να σε συγχαίρει η ηττημένη ομάδα.»

Θεωρείς πως η αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας στους αγώνες (π.χ. Var), βοηθάει το άθλημα και τον εκάστοτε διαιτητή του αγώνα ή περιπλέκει τα πράγματα;

«Η χρήση του VAR γίνεται μόνο σε περιπτώσεις ενός προφανούς και σοβαρού λάθους που κρίνει το αποτέλεσμα του αγώνα. Οπότε, αυτό είναι δίκαιο για τις ομάδες αλλά και μια σημαντική βοήθεια για τον διαιτητή γιατί είμαστε άνθρωποι και σε δύσκολες φάσεις, μπορεί να ξεφύγει κάτι από το μάτι.»

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν διαιτητή καλό στη δουλειά του;

«Ο διαιτητής είναι ο πιο γρήγορος δικαστής και ταυτόχρονα παιδαγωγός. Πρέπει να ξέρει τους κανονισμούς και να διαχειρίζεται καταστάσεις και παίχτες όταν αυτοί έχουν ψηλούς παλμούς και είναι εκνευρισμένοι. Επίσης, πρέπει να είναι κοντά στις φάσεις και γι’ αυτό χρειάζεται καλή φυσική κατάσταση. Θέλει αυτοπεποίθηση και δυναμισμό, χωρίς να γίνεται κατάχρηση εξουσίας, ενώ χρειάζεται και καλή συνεργασία μεταξύ της διαιτητικής ομάδας.»

Το Nancy’s Blog και εγώ προσωπικά σε ευχαριστούμε για την συνέντευξη που μας παραχώρησες. Σου ευχόμαστε να πετύχεις κάθε επαγγελματικό στόχο που έχεις θέσει και να μας κάνεις υπερήφανους και στο εξωτερικό. Πιστεύουμε ότι η συνέντευξή σου, θα εμπνεύσει και άλλες γυναίκες που θέλουν να ασχοληθούν με την διαιτησία, να μην διστάσουν να το κάνουν!

Διαβάστε επίσης: Η Πατρινή μαθήτρια που έγινε δεκτή από 4 αμερικανικά πανεπιστήμια, μιλά αποκλειστικά στο Nancy’s Blog

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Γκούτης