NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Στην αρχή μιας φιλίας όλα είναι υπέροχα! Εστιάζουμε σαν φίλοι να περνάμε καλά, να μοιραζόμαστε τα προσωπικά μας και όλη μέρα μαζί να είμαστε όπου κι αν είναι αυτό. Και αφού πάμε στα σπίτια μας, το κουτσομπολιό, τα αστεία, οι selfies συνεχίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media).
Στην πορεία, όμως, κάτι στραβώνει!
Έρχεται η μέρα που συνάπτεις μια σχέση και οι φίλοι σου στραβώνουν. Κι εσύ αναρωτιέσαι τί τους έκανες και έχουν απομακρυνθεί. Και κάνεις κάθε δυνατή προσπάθεια να τους πείσεις ότι μπορείς να μοιράσεις τον χρόνο σου μεταξύ σχέσης, δουλειάς και φίλων ισόποσα.
Μα έλα που η πραγματικότητα είναι άλλη και αντικειμενικά, στην αρχή μιας σχέσης, χρειάζεται να διαθέσεις περισσότερο χρόνο σε αυτήν!
Και κάπου εκεί βγαίνει η κτητικότητα των φίλων. Και θυμώνουν που πλέον δεν περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο πάντοτε μαζί τους.
Αναρωτιέσαι που πήγε η φιλική αγάπη και κατανόηση. Πού πήγε το «εγώ χαίρομαι με την χαρά σου» και «λυπάμαι με την λύπη σου»; Για να μην αναφερθώ στο «φίλοι για πάντα».
Και οι μάσκες πέφτουν!
Γιατί, κάνεις μια αναδρομή στα χρόνια της φιλίας σας και συνειδητοποιείς, ότι κάθε φορά που είχες μια σχέση ή μια πολύ χαρούμενη στιγμή εκείνοι δεν συμμετείχαν στην χαρά σου. Ήταν σαν να μην ήθελαν να σε βλέπουν ευτυχισμένο. Και συγκεντρώνεσαι ακόμα καλύτερα και θυμάσαι ότι και στις δύσκολες στιγμές σου δεν ήταν δίπλα σου.
Σε ήθελαν στην παρέα τους όσο δεν είχες σχέση και προβλήματα. Λογικό, αφού αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν σκοτούρες στο κεφάλι τους και θέλουν να είσαι άμεσα διαθέσιμος. Να θέλει να πάει για έναν καφέ και να ξέρει ότι θα σε πάρει τηλέφωνο και θα εκτοξευτείς επί τόπου.
Και στεναχωριέσαι που δεν το είχες καταλάβει νωρίτερα.
Μα δεν είναι ότι δεν το είχες αντιληφθεί, απλά εθελοτυφλούσες! Και ποιός δεν το έχει κάνει, στον βωμό του πόσο εκτιμούσε αυτός τους φίλους του;
Μα, «οι μάσκες των «φίλων» σου έπεσαν. Και αυτή την φορά δεν κατάφερες να βρεις κάτι για να τους δικαιολογήσεις.
Γιατί γνωρίζεις καλά, ότι ο πραγματικός φίλος χαίρεται με την χαρά σου και λυπάται με την λύπη σου. Πονάει όταν πονάς και ενθουσιάζεται όταν γλεντάς!
Έτσι δεν είναι;
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog
