NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Ψυχολογία, Μαμά&Παιδί, Αρετουσάριστες Αλήθειες, Υγεία, Εκπαίδευση, Μαγειρική
Σχετικά Άρθρα
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
Όλοι μας έχουμε ένα παρελθόν. Χρονικά δεν διαφέρει, γιατί ο χρόνος μετράει το ίδιο για όλους. Διαφέρει, όμως, ποιοτικά. Γι’ αυτό κάποιοι δεν θέλουν να τους ξυπνάς το παρελθόν, γιατί είναι γεμάτο από κακές αναμνήσεις και πράξεις.
Κάποιοι άλλοι ασχολούνται αρρωστημένα με το παρελθόν… φρενάροντας το μέλλον τους, ενώ μια μεγάλη μερίδα συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, παίρνοντας τα καλά και αποφεύγοντας την επανάληψη των λαθών του παρελθόντος, κτίζοντας ένα δημιουργικό και ελπιδοφόρο μέλλον.
Πρέπει να γυρνάμε στο χθες;
Καλό είναι να μη γυρνάμε συχνά στο χτες, γιατί σε κάθε περίοδο της ζωής μας, ήμασταν σε άλλη φάση ζωής: ηλικιακά, κοινωνικά, μορφωτικά, επαγγελματικά, οικογενειακά και όσο και αν θέλουμε δεν μπορούμε να κάνουμε ότι κάναμε στο παρελθόν, γιατί έχουμε αλλάξει βιολογικά.
Πότε πρέπει να αναπολώ το παρελθόν μου;
-
Αν θέλω να μελετήσω το παρελθόν για να ορίσω το μέλλον μου.
-
Αν με βοηθήσει να δω όσο μακρύτερα γίνεται για το μέλλον μου.
-
Αν έχω κάτι… που όταν το αναπολώ με γεμίζει υπερηφάνεια και μου δίνει ελπίδα για το μέλλον.
-
Αν θέλω να έχω ένα λαμπρό μέλλον δεν πρέπει να ξεχνώ το παρελθόν, γιατί είναι ο πρόλογος του μέλλοντος.
-
Αν υπάρχει υλικό για να χτίσω ένα λαμπρό και ελπιδοφόρο μέλλον.
-
Αν αντλώ διδάγματα από τα πεπραγμένα μου, ώστε να δημιουργήσω ένα καλύτερο και σταθερό μέλλον.
-
Αν μπορώ να πάρω ό,τι θα φωτίζει το μέλλον μου.
-
Αν πρέπει να διορθώσω κάτι που είναι τροχοπέδη και εμπόδιο για το μέλλον μου.
-
Αν σκοπεύω να μελετήσω το παρελθόν για να σχεδιάσω και να ορίσω το μέλλον.
Τελικά φεύγοντας απ’ τη ζωή αφήνουμε πίσω μας μόνο παρελθόν.
Τουλάχιστον ας μη μοιάσουμε σε κάποιους πολιτικούς που ήρθαν με λαμπρό μέλλον και έφυγαν με σκοτεινό παρελθόν.
Σύνταξη: Παναγιώτης Αβραμόπουλος
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
