NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Εκείνη τη μέρα έδεσα σφιχτά τα κορδόνια και πήρα μαζί μου όσες ανάσες είχα διακόψει άτσαλα. Άφησα τις προεκτάσεις μου σε μονόδρομους και οδικές σημάνεις σαν η ακινήσια να είναι το μοναδικό παράπτωμα που διώκεται ποινικά. Μοναδικός λιποτάκτης… ο ακίνητος.
Η προδιάθεσή μου να αναθεωρήσω τις συντεταγμένες με έκαναν να φτιάξω έναν άλλο χάρτη. Ένα χάρτη που δεν έχει κάτι άλλο εκτός από καταπακτές και εξόδους στα σημεία εκείνα που η πορεία στενεύει κάπως πρόχειρα, μα ανορθόδοξα έχεις και άλλη επιλογή!
Αν ζεις στην Πάτρα θα έχεις ακούσει σίγουρα πως «όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς το λιμάνι», μα ο δικός μου ο σκοπός ήταν να ανέβω στο πιο ψηλό σημείο της. Εκείνο το σημείο που αποτελεί τον δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ των χρόνων, του χθες και του σήμερα.
Ιστορικά, τα 193 σκαλιά της Αγίου Νικολάου αποτελούν αδιαμφισβήτητα ένα σπουδαίο δείγμα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Πάτρας.
Ο κύριος σκοπός του έργου: Nα ενώσει την άνω πόλη με την κάτω! Από το Κάστρο, στο λιμάνι του Μόλου.
Αυτή η πορεία θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως είναι ένα διάνυσμα, όπως το ορίζουν οι μαθηματικοί με συγκεκριμένη αρχή, πεπερασμένο μήκος και συγκεκριμένο τέλος. Δια μέσω αυτής της πορείας όμως, μέσα από τα τείχη της πυκνής ιστορίας στο επίμονο φως των φάρων, βρίσκουν συντροφιά εκείνες οι παρέες που καταφέρνουν να εξαργυρώσουν αυτό το ταξίδι στον χρόνο και να μετατρέψουν τα μαθηματικά… σε τέχνη!
Η τέχνη του να εξαρθρώνεις τη λογική, να αποδεκατίζεις κάθε κατασταλτικό παράγοντα και ορμώμενος να αδράττεις την μηχανή του χρόνου με το κοντέρ στο τέρμα!
… και εν τέλη, εκεί που όλα στενεύουν και ψάχνεις για διαφυγές με σφιγμένη την καρδιά σου, ακούς τους παλμούς της κάτω από τον έναστρο ουρανό. Μέσα από φωνές που κατακερματίζουν την σιωπή, μέσα από μελωδίες μιας κιθάρας που κάποιο άλλο χέρι ζήτησε την δική του διαφυγή…
[…]
Τη βλέπω κατεβαίνει
στέκεται στο σκαλί
και χάνεται για πάντα
στου κόσμου τη βουή.
(Δ. Σαββόπουλος, ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΚΑΠΟΤΕ)
Σύνταξη & Επιμέλεια: Ελευθερία Μαρίνου
