Οι μοναχικοί άνθρωποι φαίνονται στο βλέμμα

Οι μοναχικοί άνθρωποι, ξεχωρίζουν από το βλέμμα τους!

PenΠαρατηρώ έναν κύριο, γύρω στα 70. Είναι καθισμένος σε ένα μικρό καφέ, κάπου στην Αθήνα και διαβάζει την εφημερίδα του. Φαίνεται γαλήνιος, αλλά παράλληλα έχει ανήσυχο και μοναχικό βλέμμα. Δεν τον κοιτάζω, τον παρατηρώ. Πίνει τον καφέ του, ελληνικό, μερακλίδικο και παράλληλα διαβάζει την εφημερίδα του. Δείχνει να απολαμβάνει την μοναξιά του.

Εγώ βγάζω ένα φύλλο χαρτί και αρχίζω να γράφω… 

Εκείνη την στιγμή το βλέμμα του πέφτει πάνω μου και χαμογελάει. Το νιώθω, το αισθάνομαι, ότι με παρατηρεί, γιατί και εγώ κάθομαι μόνη μου. Μόνη, μέσα στο πλήθος της Αθήνας. Ο καφές του τελειώνει, τότε παραγγέλνει ένα ουζάκι. Ξέρει να ζήσει, σκέφτηκα. Απολαμβάνει την ζωή, είναι γνώστης των όμορφων στιγμών. Δεν τον νοιάζει η μοναξιά του, αφού έχει χορτάσει την ζωή του. Σκόρπιες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου. Συλλογίζομαι και συνάμα γράφω, για να μην χάσω κάποια λεπτομέρεια. Αναρωτιέμαι, πόσο δυνατά έχει αγαπήσει αυτός ο άνθρωπος; πληγώθηκε ή πλήγωσε;

Άραγε η ζωή σε διδάσκει να προτιμάς την μοναξιά; 

Μια τόσο περίεργη λέξη η μοναξιά. Με πολλά συναισθήματα, απορίες και πολλά αναπάντητα ερωτήματα ζωής. Σαφώς, όμως, η λέξη αυτή είναι και όμορφη αν καθίσεις να την σκεφτείς με τη λογική. Η μοναξιά είναι ωραία, μέσα στην βαβούρα και μέσα στο ψεύτικο πλήθος της καθημερινότητας. Βρίσκεις τον εαυτό σου, όπως ο κύριος με την εφημερίδα. Φαινόταν γεμάτος, ευτυχισμένος και το βλέμμα του είχε σιγουριά. Σιγουριά για την επιλογή της μοναξιάς του. Σίγουρα, έχει αποκτήσει πολλές εμπειρίες από την ζωή του. Αυτές τον έκαναν να βαδίζει, στον δρόμο της γαλήνιας μοναξιάς.

Η ώρα πέρασε, το μεσημέρι έφτασε. Έριξε μια ματιά στον σερβιτόρο, πλήρωσε και σηκώθηκε να φύγει. Πριν φύγει, φόρεσε το καπέλο του, σηκώθηκε αθόρυβα, έριξε ένα βλέμμα στο τραπέζι του και αποχώρησε. Εγώ συνέχιζα να παρατηρώ τα βήματά του τώρα. Κάθε του βήμα, έδειχνε ότι έχει «περπατήσει» πολύ την ζωή του. Αυτοί οι άνθρωποι μου αρέσουν, οι αληθινοί ψιθύρισα στον εαυτό μου, εκείνοι που σέβονται τις επιλογές τους και τις κουβαλάνε μαζί μια ζωή με σεβασμό και σιωπή.

 

Σύνταξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου

Follow & Like: Nancy’s Blog

Περί Χαρά Παναγιωτακοπούλου

Είμαι η Χαρά Παναγιωτακοπούλου, κατάφερα να κάνω ένα μεγάλο μου όνειρο πραγματικότητα, να γίνω παιδαγωγός! Αγαπώ τα ταξίδια και ό ,τι με κάνει να νιώθω ελεύθερη, δημιουργική και ευτυχισμένη. Ζω με ό,τι γεμίζει την ψυχή μου και με κάνει να είμαι ο εαυτός μου!

Δείτε Επίσης

Προτού ανοίξεις το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή σου, δες αν έχεις κλείσει το προηγούμενο

 Ανοίγουμε πολλά κεφάλαια στη ζωή μας ταυτόχρονα και δεν ξέρουμε προς τα πού να δώσουμε …

Οι ψυχικά κενοί άνθρωποι δεν είναι σε θέση να προσφέρουν!

Ψυχή: Οι ψυχικά κενοί άνθρωποι δεν είναι σε θέση να προσφέρουν!

Οι ψυχικά κενοί άνθρωποι δεν είναι σε θέση να προσφέρουν! Σίγουρα, κάπου, κάποτε θα τους …

Δεν χωράει άλλος έρωτας στο συρτάρι, η κλειδαριά έσπασε!

Δεν χωράει άλλος έρωτας στο συρτάρι, η κλειδαριά έσπασε!

Οι λέξεις ξεχύνονται στο χαρτί και τα φρένα σπάνε. Δεν βλέπει κανείς το ηφαίστειο που …

Εγωισμός! Συναισθήματα «θαμμένα» κάτω από ηλίθιους εγωισμούς;

Εγωισμός! Συναισθήματα «θαμμένα» κάτω από ηλίθιους εγωισμούς;

Εγωισμός! Πόσα όμορφα συναισθήματα, έχουμε «θάψει», άραγε, κάτω από ηλίθιους εγωισμούς; Όταν είμαστε θυμωμένοι με …

Verified by ExactMetrics