
Φροντίζοντας ένα τέτοιο άνθρωπο τα τελευταία 8 χρόνια και έχοντας περάσει όλα τα στάδια της ασθένειας, τολμώ να πω, πως το πιο δύσκολο κομμάτι για τον ίδιο τον ηλικιωμένο, όσο και για τους οικείους του είναι οι τάσεις φυγής.
Το στάδιο αυτό βασανίζει τον ηλικιωμένο και φτάνει στα όρια σου εσένα.
Θα συμβεί πριν καλά καλά συνειδητοποιήσεις τι πρέπει να περιμένεις, εφόσον έχει γίνει διάγνωση, ότι πάσχει από άνοια. Θα συμβεί ξαφνικά. Έτσι είναι ο εγκέφαλος παίζει τρομερά παιχνίδια. Το μυαλό του βρίσκεται σε μια μεγάλη σύγχυση. Όλα μέσα στο κεφάλι του είναι μπερδεμένα σαν κουβάρι και τίποτα δεν του είναι πια οικείο. Είναι γεμάτος ανασφάλεια. Τάσεις φυγής θα τον κατακλύζουν.
Θα ετοιμάζεται να φύγει.
Θα βάζει σε ένα σακουλάκι πράγματα που θα θεωρεί πως του είναι χρήσιμα και δεν θα είναι τίποτα άλλο από ένα πακέτο χαρτοπετσέτες που ο ίδιος θα τα βλέπει σαν λεφτά. Θα σε χαιρετάει και θα πηγαίνει προς την πόρτα να φύγει. Δεν έχει σημασία η ώρα. Εξάλλου στο δικό του κεφάλι ο χρόνος έχει πάψει να υπάρχει. Δεν υπάρχει πλέον η μέρα ή η νύχτα.
Θα είναι μόνιμα σε ένα άγχος και σε κατάθλιψη. Θα λέει, «πάω να φύγω έχω δουλειές», «πάω να φύγω με περιμένουν σπίτι μου», «πρέπει να πάω στο σπίτι μου.» Στην ουσία θέλει να πάει κάπου που θα νιώθει οικεία και ασφάλεια. Πλέον τίποτα γύρω του δεν του θυμίζει κάτι οικείο. Κι ας είναι το σπίτι που πέρασε όλη του τη ζωή.
ΜΗΝ του φωνάζεις και ΜΗΝ του πας κόντρα.
Το ξέρω, τα νεύρα και η υπομονή σου θα έχουν χτυπήσει κόκκινο. Κάθε μέρα, συνεχόμενα το ίδιο πράγμα. Να τον αποτρέψεις από το να φύγει. Μην του λες δεν θα πάει πουθενά και πως αυτό είναι το σπίτι σας και εκεί θα μείνει. Δεν πρόκειται να το καταλάβει, ούτε αν φωνάζεις. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τον τρομακρατήσεις και να θέλει ακόμα περισσότερο να φύγει με κάθε τρόπο.
Μιλήστε του ήρεμα, κάνε τον να σας εμπιστευτεί. Πείτε του πως τώρα δεν γίνεται να πάει σπίτι, πως οι δικοί του λείπουν και θα πάτε μαζί αύριο. Αν επιμένει πηγαίνετε μια βόλτα μαζί του κι αν δεν θέλει να είστε μαζί του δώστε του μία μικρή προτεραιότητα να φύγει και ακολουθήστε διακριτικά από πίσω του. Θα κουραστεί εύκολα και θα γυρίσει μαζί σας.
Είναι βασανιστικό αυτό το κομμάτι για όλους. Εσείς θα χρειαστεί να ξεπεράσετε τα όριά σας, μα αυτός μέσα του υποφέρει. Μόνο και μόνο αν φέρεις στο μυαλό σου το τι επικρατεί μέσα στο κεφάλι του τρελαίνεσαι κι εσύ ο ίδιος. Θυμήσου, δεν φταίει ο ίδιος γι’ αυτό. Δεν το επέλεξε να του συμβεί. Δεν θέλει να βασανίζεται και να σας βασανίζει.
Θέλει μεγάλη προσοχή.
Όταν συμβεί αυτό, η προσοχή που πρέπει να του δείχνετε πρέπει να είναι συνεχόμενη. Η πόρτα πρέπει πάντα να είναι κλειδωμένη και τα κλειδιά να τα έχετε πάνω σας ή κρυμμένα. Μην πιστέψετε πως δεν θα ξεκλειδώσει ή δεν θα ανοίξει την πόρτα να φύγει. Πολλοί είναι αυτοί που ζύγισαν τα πράγματα λάθος και ο δικός τους άνθρωπος χάθηκε, με αποτέλεσμα να τον αναζητάνε στους δρόμους και μέσω του Silver Alert.
Στην άνοια όλα τα στάδια είναι δύσκολα. Πρέπει να στρέψεις όλη την προσοχή σου πάνω στο άτομο που πάσχει από αυτή. Αλλά το στάδιο της φυγής είναι ίσως το μεγαλύτερο τεστάρισμα. Πραγματικά είναι μία πραγματική μάχη. Μάχη για να προστατέψεις τον άνθρωπό σου από αυτό που ζει και από τους κινδύνους που υπάρχουν.
Το μόνο που χρειάζεται είναι προστασία, να κάνεις τεράστια υπομονή και να του δίνεις, αλλά και να του δείχνεις κάθε μέρα αγάπη. Πολύ αγάπη. Την έχει ανάγκη πραγματικά, όσο και να πιστεύεις πως δεν θα το καταλάβει. Το καταλαβαίνει και ηρεμεί.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
Follow & Like Nancy’s Blog & @nancysblogspot