NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
“Πάντα κοντά της θα γυρίζω. Για μας η αγάπη είναι τόσο ταιριαστή!
Και έτσι θα μείνουμε εκείνη λεύκα, άλογο εγώ’’
Γίνεται δυο πλάσματα από διαφορετικούς κόσμους να ερωτευτούν και να αγαπηθούν; Σε αυτό το παραμύθι αποδεικνύεται πως ναι γίνεται.
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια λεύκα μοναχική…ήθελε τόσο πολύ να επικοινωνήσει, να μιλήσει μα κανείς δεν την άκουγε και έτσι οι εποχές περνούσαν και αυτή βυθιζόταν όλο και περισσότερο στη μοναξιά της και στη σιωπή.
Μέχρι που μια μέρα εμφανίστηκε ένα άσπρο άλογο.
Το αφεντικό του που πρόσεχε τα χωράφια έδεσε το άλογο στη λεύκα. Η λεύκα το ερωτεύτηκε από την πρώτη ματιά…του μίλησε μα το άλογο την αγνόησε.
Και έτσι ξαναβυθίστηκε και πάλι στη θλίψη της.
Οι μέρες περνούσαν και το άλογο άρχισε να νιώθει και εκείνο μοναξιά τόσες ώρες δεμένο μόνο του. Μέχρι που ήρθε μια μέρα και θαμπώθηκε απ’ την ομορφιά της λεύκας.
“Πόπο! Τι λυγερή που είναι! Και τι όμορφη…μα πόσο θα πρέπει να είναι δυστυχισμένη εδώ ολομόναχη μέσα στο λιβάδι”!
Και έτσι ξεκίνησε η πιο αταίριαστη και συνάμα τόσο ταιριαστή ιστορία αγάπης.
“Το καθετί πάνω στη γη έχει τη γλώσσα του..υπάρχουν γλώσσες που τις σπουδάζεις χρόνια και χρόνια…υπάρχουν και άλλες που για να τις καταλάβεις αυτές φτάνει μόνο να θέλεις να τις καταλάβεις, να δώσεις προσοχή σ’ αυτόν που προσπαθεί να σου μιλήσει”
Γιατί έτσι είναι η γλώσσα της αγάπης είναι μια και αυτό θέλει να μας διδάξει το παραμύθι. Δεν έχει σημασία οι διαφορές πολλές φορές αυτές ομορφαίνουν τις σχέσεις. Οι διαφορές είναι αόρατα σχοινιά που ενώνουν τους ερωτευμένους και δυναμώνουν την αγάπη τους. Αυτές οι αγάπες όμως δεν περνούν απαρατήρητες και γίνονται συχνά αιτία κακόβουλων σχολίων και δυσπιστίας.
Έτσι λοιπόν και η αγάπη του αλόγου και της λεύκας.
Πρώτος που έκανε τα κακόβουλα του σχόλια ήταν το μαύρο σύννεφο που περιγελούσε αυτή την αγάπη σε όλον τον ουρανό. Και μετά το διέδωσαν σε όλη την πλάση. Μέχρι που το έμαθε και το αφεντικό του αλόγου. Και ζήλεψε τη λεύκα και σκέφτηκε να πάει να την κόψει γιατί απομάκρυνε από εκείνον το άλογο. Πήρε το πριόνι λοιπόν και άρχιζε να πριονίζει τον κορμό της λεύκας.
Άρχισε να ακούει όμως αναστεναγμούς και τότε σταμάτησε.
“Πες μου σε πόνεσα;”
“Ναι, αλλά αναστέναξα για το πόσο θα πονέσει το καλό μου άλογο όταν γυρίσει και με βρει κομμένη και ριγμένη στη γη”.
Το αφεντικό του αλόγου δε μπόρεσε παρά να θαυμάσει αυτή την αγάπη και φυσικά άφησε το άλογο να μείνει με τη λεύκα. Και έτσι συνέχισαν το ταξίδι της αγάπη τους για πάντα αχώριστοι.
Ένα ρομαντικό παραμύθι που μπορεί να διαβαστεί και από μεγαλούς, και είναι ικανό να αγγίξει κάθε ευαίσθητη ψυχή. Γεμάτο με γλαφυρές και ποιητικές εικόνες. Μας δείχνει πόση υπομονή χρειάζεται για να βρεις την αληθινή αγάπη, αυτή που θα μιλάς την ίδια γλώσσα.
Και αξίζει να υποστείς όσες ώρες μοναξιάς χρειαστεί.
Σύνταξη: Γεωργία Μαυρίδου
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
