Οι γιαγιάδες και οι παππούδες της ζωής μας

Σχετικά Άρθρα

Ένα κορίτσι αποδρά από την κλειτοριδεκτομή – Αποφασίζει να ξεφύγει από τη σκληρή μοίρα του

2 εβδομάδες ago

Ποιοι άνθρωποι αυτοθυσιάστηκαν για το καλό και ποιοι για το κακό μας;

26 Αυγούστου 2024

Ο σεβασμός προς τους άλλους είναι ένδειξη αυτοσεβασμού

22 Απριλίου 2024

Για κάποιους τετριμμένο… Για κάποιους βαρετό… Για κάποιους κεφάλαιο μεγάλο της ψυχοσύνθεσης και του χαρακτήρα τους..

Πόσο μεγάλη επιρροή άσκησαν σε αυτό οι γιαγιάδες και οι παππούδες της ζωής μας… Ποιος δε νοσταλγεί και θα ήθελε για λίγο να ξαναδεί τα χαμογελαστά μάτια των πιο αγαθών προσώπων της ζωής του; Να ξανά παίξει για λίγο σαν παιδί στο δεύτερο σπίτι του, στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς.

Μιας και οι περισσότεροι από εμάς, περνούσαμε περισσότερο χρόνο εκεί απ’ότι στο δικό μας σπίτι…

Ποιος έχει φάει φαγητό πιο νόστιμο από αυτό της γιαγιάς του; Ακόμη και οι τηγανιτές της πατάτες είχαν καλύτερη γεύση! Να μη θυμηθούμε τις παραδοσιακές πίτες και το ζυμωτό ψωμί, που ξυπνούσε από τα χαράματα για να ετοιμάσει. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και που να εστιάσει..

Τυχεροί αυτοί που τους έχουν ακόμη!

Η γιαγιά και ο παππούς…Μορφές ανεξίτηλα χαραγμένες στις παιδικές μας μνήμες και ψυχές! Ήταν μάλλον οι άνθρωποι που βρίσκονταν πάντα δίπλα σου να σε υποστηρίξουν στους γονείς σου. Ακόμη και τότε που δεν τα είχες πάει και τόσο καλά σε εκείνο το διαγώνισμα των μαθηματικών και να σου δίνουν πάντα θάρρος να προσπαθείς.

Απίστευτο, αλλά πίστευαν πιο πολύ σε εσένα απ’ ότι εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου!

Δεν χρειαζόταν να στο πουν ποτέ, το έβλεπες τόσο καλά στα ειλικρινή τους μάτια.Ήταν πάντα εκεί να σε δικαιολογήσουν στις αταξίες και στις απροσεξίες σου.

Πάντα να σου κάνουν τα χατίρια. Πόσο παράξενο! Πολλές φορές δεν προλάβαινες καν να εκφράσεις αυτό που επιθυμούσες και εκείνοι τόσο γρήγορα, συνεχώς παρόντες, «έτρεχαν» να υλοποιήσουν τα πιο τρελά σου όνειρα, μόνο και μόνο γιατί γίνονταν πιο ευτυχισμένοι με τη δική σου χαρά! Γελούσαν τα μάτια τους ακόμη περισσότερο!

Μα πόση ανιδιοτέλεια αλήθεια, μπορεί να έχει ένας άνθρωπος;;!

Δεν ζητούσαν ποτέ τίποτα. Μόνο να σε βλέπουν να γελάς! Ήταν σίγουρα πάντα δίπλα σου σε όλες τις σημαντικές σου στιγμές ακόμη και όταν σταμάτησες πια να τους βλέπεις. Σίγουρα το ένιωθες.

Πόσα μας δίδαξαν και πόσο βοήθησαν στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι μέσα από όλα αυτά που μας έδωσαν με αυτή την αγαθή τους συμπεριφορά.Πόση ασφάλεια νιώθαμε ως παιδιά δίπλα τους και πόσο συνέβαλαν στο να αποκτήσουμε όλες αυτές τις θετικές πλευρές του χαρακτήρα μας μεγαλώνοντας.

Μάλλον τα λόγια είναι φτωχά και δεν φτάνουν για να περιγράψει κανείς αυτή τη σχέση με τον παππού και την γιαγιά…

Σίγουρα με έναν τρόπο ακόμη είναι δίπλα μας και ευτυχώς μένουν οι αναμνήσεις και ένα κομμάτι από εμάς που είναι ακόμη δικό τους!

 

Σύνταξη: Αγαθή Σταθοπούλου

Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος

Like us on Facebook & Follow us on Instagram