
Και τι τελικά είναι η ζωή, παρά από ένα καράβι με διάφορους προορισμούς και δρομολόγια που επιβιβάζεσαι και γυρίζεις εδώ και εκεί.
Άλλοτε σου αρέσει εκεί που πας και μένεις λίγο παραπάνω, δημιουργείς αναμνήσεις, κλαις, γελάς και ίσως ξανά επιστρέφεις. Άλλοτε πάλι κάνεις ένα μικρό πέρασμα και φεύγεις λίγο πιο απογοητευμένος, λίγο πιο βαρύς, μα πάντα πιο σοφός και πιο έτοιμος για το επόμενο λιμάνι.
Σίγουρα στον επόμενο προορισμό θα είσαι πιο προετοιμασμένος και πιο ώριμος. Θα εφοδιαστείς κατάλληλα, ώστε να αντιμετωπίσεις τις φουρτούνες του ταξιδιού και τους μανιασμένους αέρηδες.
Θα έχεις φροντίσει να αποκτήσεις περισσότερα στεγανά και να τα προφυλάξεις με όποιο κόστος! Μα πρόσεξε το καράβι της ζωής σου, γιατί είναι ευάλωτο. Ξέρεις πως… αν μπει νερό στα στεγανά, το πιο πιθανό είναι να βουλιάξει και εσύ σαν σωστός καπετάνιος θα παραμείνεις μέχρι τέλους πάνω σε αυτό, χάνοντας ίσως έτσι τον ίδιο σου τον εαυτό.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ταξιδεύεις, να τραβάς φωτογραφίες με τα μάτια και το νου, γεμίζοντας το άλμπουμ της ζωής με χρώματα και στιγμές αλησμόνητες και να είναι αυτές οι «αποσκευές» σου που θα πλάσουν αυτό που οι άλλοι «επιβάτες» θα αντικρίσουν ξεφυλλίζοντάς το.
Με την θέα και μόνο αυτού του ιδανικού για σένα μέρους, θα νιώσεις πως ανέκαθεν για εκεί προοριζόσουν.
Και όταν πια νιώσεις γεμάτος και πλήρης από την περιπλάνηση, το μόνο που θα σου μείνει είναι να ελπίζεις πως θα έρθει η στιγμή που θα κόψεις το τελευταίο σου εισιτήριο και θα βρεθείς σε ένα τόπο τόσο μαγικό και μοναδικό που θα γίνει ο δικός σου παράδεισος και εκεί θα ρίξεις την άγκυρά σου για πάντα…
Γιατί… τι αξία έχει η περιπλάνηση, αν στο τέλος δεν σε περιμένει η δική σου Ιθάκη;
Συντάκτης: Μαργαρίτα Ντεβεντζή
Επιμέλεια: Αγάπη Αγγέλου