NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Φαντάζομαι πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που του χαμογελάς και έχεις όλη την καλή διάθεση να περάσετε καλά, αλλά εκείνος είναι με «την μούρη στο πάτωμα» και δεν έχει διάθεση να ασχοληθεί μαζί σου. Κάθε φορά πληγώνεσαι, γεμίζεις από αναπάντητα γιατί και ελπίζοντας ότι θα αλλάξει, τον συγχωρείς και η ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί δεν θες να αποδεχτείς ότι δεν μπορείς να τον αλλάξεις.
Και ενώ ξέρεις ότι δεν αξίζει, επιμένεις στον βωμό του τί νιώθεις εσύ. Και οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια και φτάνει ένα πρωινό που «ξυπνάς» και συνειδητοποιείς ότι αυτό για οποίο πάλευες τόσα χρόνια δεν άξιζε.
Και όταν σκέφτεσαι πόσα πολύτιμα πράγματα έχασες όλο το διάστημα που δεχόσουν την απαξίωσή του, φρικάρεις. Και θες να σπάσεις ό, τι βρίσκεται μπροστά σου, αλλά κοιτάς γύρω σου και βλέπεις παιδικά παιχνίδια και σου ’ρχεται να ουρλιάξεις, μα δεν έχεις το δικαίωμα. Και φιμώνεις με τα χέρια σου το στόμα σου για να μην τρομάξεις τα παιδιά σου. Γιατί ναι, τώρα μαζί με εσένα έχεις και παιδιά- ψυχές που δεν φταίνε σε τίποτα και δεν ξέρεις τί να κάνεις.
Γιατί το μέσα σου κράζει να φύγεις μακριά από τον αδιάφορο σύζυγο και πατέρα των παιδιών σου, αλλά κάτι σε εμποδίζει να σηκώσεις ανάστημα.
Και νιώθεις μινιατούρα μπροστά στο πρόβλημά σου και ανίκανη να το αντιμετωπίσεις.
Και τώρα τι;
Πάλι θα σκύψεις το κεφάλι; Για πόσο; Μην ξεχνάς ότι τώρα «ξύπνησες». Αξίζει να τα φέρεις όλα ανάποδα ή όχι; Πράξε όπως αισθάνεσαι καλύτερα, αλλά μίλα, άκουσε και διεκδίκησε το καλύτερο για εσένα και τα παιδιά σου.
