Δεν υπάρχει πια κανένας ηθικός φραγμός, καμία ενοχή, καμία ντροπή. Θυσιάζουμε τα πάντα, διαλύουμε οικογένειες, πληγώνουμε ανθρώπους γιατί όλα γύρω μας είναι έτοιμα να μας δοθούν όποια ώρα το θελήσουμε. Κι εμείς δεν προβάλουμε καμία αντίσταση στο βωμό της θελκτικής εμφάνισης, του απαγορευμένου..
Κι ύστερα σου λέει δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στη σχέση μας και με ζηλεύει. Μα πώς να σε εμπιστευτεί και πώς να μην ζηλεύει όταν βλέπει ότι το μάτι σου μονίμως «παίζει»; Πόσο χαοτική έχει γίνει η ζωή μας τελικά! Όλα θυσιάζονται για μια στιγμή ηδονής, για ένα καπρίτσιο, για μία φιγούρα χωρίς περιεχόμενο.
Φτάσαμε να βλέπουμε τους ανθρώπους σαν ένα κομμάτι κρέας και χάσαμε την ουσία που είναι η ψυχή.
Το σώμα μας είναι σαν τη ψυχή μας. Πρέπει να το φυλάμε σαν κόρη οφθαλμού και να μην το προσφέρουμε προς βορρά και τέρψη του κάθε αρπακτικού.