
Τρέχεις για όλους, κάνεις τα πάντα για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, αλλά κανένας δεν είναι. «Θα μάθω με τα χρόνια», λες. Και τα χρόνια περνούν και μυαλό δεν βάζεις.
Κάποτε μια φίλη που έλεγε πως με «αγαπούσε», μου είχε πει: «Προστάτευσε αυτό το σπάνιο που έχεις, μην επιτρέπεις να σε φθείρουν τα αρπακτικά». Το αστείο είναι ότι πάνω σε μια διαφωνία μας με τιμώρησε. Πως; Αποχωρώντας. Φοβερό; Μήπως δεν συμβαίνει καθημερινά στον καθένα αυτό;
Τί θέλω να πω με όλα αυτά; Κανείς δεν είναι τέλειος και οι επιλογές του καθενός είναι σεβαστές. Το να λες, όμως, άλλα και να εννοείς άλλα δεν το κατέχω, ούτε μπορώ να το ακολουθήσω.
Μήπως μπορείτε εσείς;
Συντάκτης: Βαγγέλης Τρίμπος