
Δηλαδή ο ρόλος της εκκλησίας κατά τους πολιτικούς είναι μόνο να σιτίζει και να φροντίζει αυτούς για τους οποίους είναι υποχρέωση του κράτους να τους παρέχει τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους;
Όπως διαβάζουμε στους βίους των Αγίων και ιδιαίτερα των μαρτύρων, διώχθηκαν και μαρτύρησαν, γιατί δεν υπέκυψαν στην εξουσία. Σήμερα, οι ταγοί της Εκκλησίας και μετά ο κλήρος δεν δείχνουν διάθεση να αντισταθούν στις ανθελληνικές και αντιχριστιανικές πράξεις της εξουσίας.
Πού θα μας οδηγήσει, όμως, αυτή η χαλαρότητα;
Γιατί όταν ένας μητροπολίτης ελέγξει τα κακώς κείμενα δέχεται εκτός των άλλων, επιθέσεις από συναδέλφους του, οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να συνταχθούν μαζί του;
Πώς φθάσαμε από την εποχή που όταν περνούσε ο παπάς σηκώνονταν οι ηλικιωμένοι από το κάθισμα με σεβασμό και του φιλούσαν το χέρι και τα παιδιά έκαναν ουρά περιμένοντας να πάρουν την ευλογία του, στο σήμερα που επικρατεί η άποψη ότι αν συναντήσεις ιερέα είναι γρουσουζιά και άλλα χειρότερα…;
Ποιοί φέρουν διαχρονικά την ευθύνη που οι πιστοί είναι ακατήχητοι και δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα περί της πίστεως μας;
Αν ο άμβωνας ήταν πύρινος και ελεγκτικός, οι Ναοί θα ήταν γεμάτοι από ανθρώπους που θέλουν ένα αξιόπιστο σύμμαχο στον αγώνα για τα πολλαπλά προβλήματα που τον ταλανίζουν και όχι όταν ένας ιερέας τολμήσει να καυτηριάσει τις αντεθνικές και αντιχριστιανικές πράξεις ιδίως πολιτικών, να τους καλούν στο επισκοπείο για να τους «τραβήξουν το αυτί«. Αλήθεια, ο Μ. Βασίλειος και οι άλλοι αγωνιστές της πίστεως αυτό θα έκαναν;
Πώς επιτρέπεται σε ανθρώπους που διακονούν, να συμπεριφέρονται σαν να είναι ο ιερός ναός η επιχείρησή τους; Μήπως συμπεριφέρονται έτσι, επειδή νιώθουν ότι απέκτησαν κάποια εξουσία;
Η εκκλησία είναι το «σπίτι» του Θεού και ανήκει σε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς εξίσου.
Γιατί η Εκκλησία δεν έχει ενιαία γραμμή σε ορισμένα καίρια ζητήματα (π.χ. στην ενδυμασία, την εξομολόγηση, τα ιερά μυστήρια κ.ά) και διχάζει τους πιστούς;
Γιατί πολλοί ιερείς ευνοούνται και σκανδαλωδώς πλουτίζουν και διάγουν πολυτελή βίο, ενώ οι αγωνιστές-οικογενειάρχες ιερείς που διακονούν τους πιστούς λιτά και χωρίς ίχνος εγωισμού ίσα που τα βγάζουν πέρα οικονομικά;
Αυτά τα γράφω για προβληματισμό επειδή πονάω την Εκκλησία και όχι ότι έχω κάτι εναντίον της.
Πάντως, αν δεν υπάρξει γενικό «μαρτυρικό πνεύμα» και διάθεση σκληρής αντιπαράθεσης με τις «σκοτεινές» δυνάμεις και την εξουσία, μαζί με έναν πύρινο και αληθινό άμβωνα που θα συσπειρώσει το ποίμνιο, ώστε να αγωνισθούν από κοινού εναντίον τους, μας περιμένουν πολλά δεινά στο μέλλον.
Συντάκτης: Παναγιώτης Αβραμόπουλος