Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά, μια αγκαλιά κι ένα σ’αγαπώ. Λόγια παρήγορα, λόγια τρυφερά, να γλυκαθεί για λίγο ο πόνος του. Τα παιδιά, όταν κλαίνε, τρέχουν στην αγκαλιά των γονιών τους. Ξέρουν ότι εκεί υπάρχει αληθινή αγάπη και δεν φοβούνται.
Υπάρχουν εκεί έξω αγκαλιές;
Πώς μπορεί άλλωστε να τις δει ένας πληγωμένος, απεγνωσμένος, λυπημένος άνθρωπος; Καμιά φορά, τα δάκρυα μπορεί να είναι και εσωτερικά, αυτά της ψυχής. Είναι από αυτά που δεν φαίνονται, αυτά είναι και τα πιο βασανιστικά για μια αγάπη που τελείωσε. Για μια προδομένη αγάπη που πήρε τη θέση της η μοναξιά.
Ξελογιάστρα και πλανεύτρα είναι η αγάπη! Την μια στιγμή πετάς στα ουράνια και την άλλη τρέχουν τα δάκρυα «ποτάμι». Δάκρυα, από αυτά που δεν στεγνώνουν και μένουν για καιρό. Ναι, υπάρχει πόνος, θλίψη και μοναξιά κι όλα αυτά σε ένα δάκρυ μόνο. Μακάρι να μην πληγωθεί κανείς από την αγάπη. Κανείς να μην νοιώσει αυτόν τον πόνο.
Εγώ ήθελα να σου δείξω μόνο την αγάπη μου…
Τί σε φόβισε; Γιατί χάθηκες; Στον κόσμο μου υπάρχουν μόνο:
(Σ) Σταθερότητα
(Α) Αξιοπρέπεια
(Γ) Γενναιοδωρία
(Α) Αξιοπιστία
Π) Πίστη
(Ω) Ωριμότητα.
Αν μου έδινες λίγη σημασία θα έβλεπες το πόσο σ’ αγαπώ. Δυστυχώς,δεν το κατάλαβες ποτέ… Ίσως φοβήθηκες, μα ο φόβος τα νίκησε όλα.
Εσύ χάθηκες κι εγώ έμεινα αγκαλιά με τον πόνο!!!
Σύνταξη: Ευαγγελία Κλώνη