Η νύχτα είναι έρωτας, από μόνη της.
Οι μεγαλύτεροι έρωτες, προέκυψαν την νύχτα, μετά τα μεσάνυχτα. Αυτοί είναι οι παθιασμένοι έρωτες, οι μοιραίοι. Την νύχτα, όλα είναι διαφορετικά. Τα συναισθήματα και τα πάθη αυξάνονται. Δεν βλέπεις με την λογική, παρά μόνο με τις αισθήσεις της καρδιάς. Αφού έχεις σύμμαχο το φεγγάρι και τα αστέρια. Έτσι και αλλιώς το βράδυ το ερωτεύεσαι, μόνο και μόνο από την βουή που κάνει η σιωπή του. Από τον μαύρο ουρανό, που του δίνουν λάμψη μερικά αστέρια. Ακόμα και τα αστέρια αναζητούν ταίρι.
Η ζωή σου άλλαξε εκείνη την νύχτα.
Ήταν νύχτα, ο ουρανός ήταν γεμάτος από μορφές, από αστέρια και όνειρα. Δεν ήταν μια απλή νύχτα. Εκείνη την νύχτα συνάντησες τον μεγαλύτερό σου έρωτα. Τον έρωτα που σου άλλαξε την ζωή. Σε έκανε να αγαπήσεις δυνατά και παράλληλα να μισήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Περίεργος έρωτας, μοναδικός και αλλιώτικος. Τον συνάντησες μαγικά, στο ανυπέρβλητο φως της νυχτερινής ζωής. Εκείνο το βράδυ, άλλαξε η ζωή σου. Από τότε δεν αναγνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Απλά, όμορφα και αλλόκοτα.
Αυτοί οι έρωτες σβήνουν το ξημέρωμα.
Διαρκούν όσο ένα όνειρο. Μερικά λεπτά ή μερικές ώρες. Ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο, κάθε φορά, όπως εκείνη την νύχτα. Ο έρωτάς σου διαρκεί για πάντα και κάθε νύχτα παίρνει την δική του μορφή. Κάθε ξημέρωμα, όμως, σε ξεχνάει. Χάνεται στο φως του ήλιου. Δεν σε θυμάται, δεν επικοινωνεί μαζί σου. Σε ξεχνάει, όπως ξέχασε και το τελευταίο του τσιγάρο, λίγο πριν χαθεί το φεγγάρι. Αυτόν τον έρωτα, τον γνώρισες βράδυ και από εκείνο το βράδυ, έγινε το μεγαλύτερό σου όνειρο.
Εσένα, ποια νύχτα σε σημάδεψε;
Σύνταξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου