
Η πόλη της Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε του 316 με 315 π.Χ από τον Μακεδόνα στρατηγό Κάσσανδρο. Της έδωσε το όνομα Θεσσαλονίκη, που ήταν το όνομα της γυναίκας του, η οποία ήταν και ετεροθαλής αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο πληθυσμός της πόλης της Θεσσαλονίκης είναι 315.196 κάτοικοι, ενώ το πολεοδομικό συγκρότημα απαριθμεί 995.191 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Την Θεσσαλονίκη θα την ερωτευτείς με το που πατήσεις το πόδι σου στην πόλη. Έχει μια ερωτική αύρα που σε συνεπαίρνει. Δεν μπορείς να εξηγήσεις από που προέρχεται αυτό. Είναι ένα σύγχρονο μεγάλο αστικό κέντρο, γεμάτο πολυκατοικίες που όμως σε μαγεύει και σε τραβάει κοντά της. Είναi η πόλη που όλα κυλούν ΧΑΛΑΡΑ, είναι η πόλη του φραπέ, της μπουγάτσας και της έκφρασης που λένε το καλοκαίρι το «Σαν την Χαλκιδική δεν έχει». Είναι η πόλη που έχει τραγουδηθεί όσο καμία.
Το κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Στο κέντρο της Σαλόνικας, σε κάθε δρόμο σχεδόν έχεις και κάτι να θαυμάσεις. Από το λιμάνι μέχρι τον κήπο του Αλεξάνδρου. Θα δεις την κεντρική πλατεία της πόλης, την πλατεία Αριστοτέλους, θα επισκεφτείς την αγορά Μοδιάνο. Θα δεις την Ροτόντα και την Αψίδα Γαλερίου γνωστή ως Καμάρα. Τα ανάκτορα του Γαλερίου επί του πεζόδρομου Γούναρη.Φυσικά βγαίνοντας στην παραλιακή, στην Λεωφόρο Νίκης, θα συναντήσεις και θα κατευθυνθείς προς το σήμα κατατεθέν της πόλης, τον Λευκό Πύργο. Μπορείς να επισκεφτείς το πλήθος μουσείων της πόλης. Γενικά η εξερεύνηση του κέντρου είναι ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο. Από την μία οι πολυκατοικίες και ανάμεσα τους η ιστορία της πόλης.
Το κέντρο είναι το σημείο που μαζεύει το περισσότερο κόσμο για έξοδο. Μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου στην πλατεία Αριστοτέλους ή στις καφετέριες της Λεωφόρου Νίκης, να κάνεις μια ρομαντική βόλτα στο Λιμάνι, να πας για ποτό στα μαγαζιά της Βαλαωρίτου ή της Ναυαρίνου.
Τα Λαδάδικα.
Τα Λαδάδικα είναι ίσως η πιο φημισμένη συνοικία της Θεσσαλονίκης. Και ποιος δεν έχει τραγουδήσει το ομώνυμο τραγούδι του Μητροπάνου. Η συνοικία των Λαδάδικων, που βρίσκεται πάνω από το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, κατά το Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μια κακόφημη περιοχή γεμάτη οίκους ανοχής. Μέχρι και το 1985 η περιοχή γνώριζε μεγάλη παρακμή, μέχρι που από το Υπουργείο Πολιτισμού ανακηρύχθηκε περιοχή πολιτιστικής αξίας. Αυτό έγινε για η αρχιτεκτονική των σπιτιών δείχνει πως ήταν κάποτε η πόλη της Θεσσαλονίκης, πριν την καταστροφική φωτιά του 1917.
Σήμερα η Συνοικία γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη. Πλήθος επιχειρήσεων εστίασης και ψυχαγωγίας έχουν ανοίξει στα Λαδάδικα, με την νεολαία κυρίως να τα τιμάει δεόντως.
Τα Κάστρα.
Τα Κάστρα είναι η πανέμορφη και γραφική Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης με τα Βυζαντινά τείχη και τα σοκάκια. Ο χρόνος εκεί, έχει σταματήσει στον προηγούμενο αιώνα, μια περιοχή γεμάτη παραδοσιακά σπίτια, γραφικά σοκάκια που με φόντο τα βυζαντινά τείχη απογειώνουν την όλη ατμόσφαιρα. Η πανοραμική θέα δε της Θεσσαλονίκης από εκεί, απλά σε καθηλώνει. Μπορείς να σταματήσεις να φας και να πιεις κάτι στα παραδοσιακά ταβερνάκια και ουζερί.
Η νούμερο 1 φοιτητουπολη.
Το Αριστοτέλειο, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, τα ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες ιδιωτικές σχολές, αποτελούν νούμερο 1 επιλογή για τους φοιτητές της χώρας. Περίπου 120.000 φοιτητές σπουδάζουν στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι φοιτητές αποτελεί έναν από τους κύριους οικονομικούς ενισχυτές της πόλης.
Γαστρονομία.
Όταν ακούμε Θεσσαλονίκη και την συνδυάζουμε με φαγητά, κατευθείαν μας έρχεται στο μυαλό τα τσουρέκια, τα τρίγωνα πανοράματος και η μπουγάτσα με τις διάφορες γεμίσεις. Και η αλήθεια είναι πως και αυτά είναι πεντανόστιμα. Πεντανόστιμη όμως, είναι και γενικά η κουζίνα των Θεσσαλονικιών. Κι αυτό γιατί, τα φαγητά τους είναι επηρεασμένα από την πολίτικη κουζίνα. Μετά την μικρασιατική καταστροφή Μικρασιάτες, Πόντιοι και Θρακιώτες εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Θεσσαλονίκη. Μαζί τους έφεραν και τις νόστιμες συνταγές τους, που φημίζονταν έτσι κι αλλιώς. Το σίγουρο είναι πως στην Θεσσαλονίκη θα φας καλά και νόστιμα.
Ένα άρθρο πραγματικά δεν αρκεί για να γράψεις τις ομορφιές της Θεσσαλονίκης. Ούτε καν αποσπασματικά. Όπως είπα, είναι μία πόλη που ερωτεύεσαι από την πρώτη στιγμή. Ερωτεύεσαι τις βόλτες στην παραλιακή αγναντεύοντας τον Θερμαϊκό, ερωτεύεσαι την χαλαρότητα που επικρατεί. Ερωτεύεσαι το παχύ λάμδα της προφοράς τους, τους ανθρώπους. Ακόμα και οι haters, πιστεύω την μισούν γιατί καταβάθως την αγαπούν. Εγώ πάντως ένα έχω να πω:
“Σαν την Σαλόνικα δεν έχει!”
Σύνταξη & Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
Πηγή φωτογραφίας Λαδάδικα: Wikipedia
Follow & Like: Nancy’s Blog