Δίστασα για μια στιγμή, να σας πω την αλήθεια. Ζούμε σε περίεργους καιρούς είπα στον εαυτό μου. Πως θα μιλήσεις για κάτι τέτοιο; Θα σε φάνε ζωντανή! Αποφάσισα να το ρισκάρω όμως και καθώς άκουγα τους δήμιους να ακονίζουν την γκιλοτίνα, άνοιξα τον φάκελό μου, ώστε να βρω το σημερινό θέμα. Μονόκεροι, όχι. Hogwarts, θα ήθελα, αλλά όχι. Χμμ.. Ανάπτυξη, ούτε. Ααα να το! Ισότητα. Το βρήκα!
Αν ακόμα δεν το κατάλαβες, είπα την ισότητα ανύπαρκτη.
Η ισότητα όχι απλά δεν υπάρχει στον κόσμο, αλλά δεν γίνεται να υπάρξει. Σε έναν κόσμο 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, διαφορετικών θρησκειών και κοινωνιών η ισότητα δεν φαντάζει λίγο άδικη;
Γιατί ισότητα και όχι αξιοκρατία ή δικαιοσύνη;
Γιατί αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος και πολλοί θα βγουν χαμένοι. Ας υποθέσουμε όμως πως με κάποιον μαγικό τρόπο φτάνουμε όλοι σε μια κοινή αφετηρία, σε ένα σημείο όπου όλοι είμαστε ίσοι. Ορκίζεσαι πως αυτό σου φτάνει; Ορκίζεσαι πως στην διαδρομή της ζωής δεν θες να ξεπεράσεις τους υπόλοιπους; Ας μην γελιόμαστε.
Όπως και να έχει, η δικαιοσύνη αργεί και η ισότητα δεν θα έρθει. Η ζωή είναι άδικη, είμαστε όπως τα άνισα δάχτυλα ενός χεριού. Θα πρέπει να αποφασίσουμε λοιπόν, αν θα πετσοκόβει το ένα το άλλο ή αν το χέρι μας θα δουλέψει.
Η ζωή μπορεί να ήταν άδικη μαζί σου, αλλά έχεις ακόμα μια επιλογή. Το ποιος είσαι και τι αξίζεις εξαρτάται από εσένα. Στο τέλος της ημέρας θα πίνεις ένα ποτηράκι κρασί και θα σκέφτεσαι πόσα πέτυχες σε αυτή την άδικη ζωή; πόσα σου έδωσε αυτή η ανισότητα, αυτή η αντιφατικότητα της; Θα πνίγεσαι στα δάκρυα σου; Εσύ αποφασίζεις.
Η ζωή είναι τόσο άδικη όσο και γλυκιά. Με την γέννηση σου κληρονομείς αντιξοότητες, ευκαιρίες και το καθήκον να παλεύεις για έναν κόσμο δικαιοσύνης.
«Η δίψα για ισότητα συνήθως δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια αποδεκτή μορφή της επιθυμίας να έχεις κατώτερους, αλλά όχι ανώτερους.»
-Gustave Le Bon
Σύνταξη & Επιμέλεια: Tσουκαλά Σπυριδούλα
Follow & Like Nancy’s Blog & nancysblogspot