Ένα δώρο που μου έκανε ο Θεός είναι που είμαι μοναχοπαίδι!

Σχετικά Άρθρα

Μοναχός Επιφάνιος: Ποιος ήταν ο αγιορείτης που σαγήνευσε βραβευμένους σεφ με τις συνταγές του – Τα μυστικά της κουζίνας του

4 εβδομάδες ago

Ο σεβασμός προς τους άλλους είναι ένδειξη αυτοσεβασμού

16 Φεβρουαρίου 2025

Ένα κορίτσι αποδρά από την κλειτοριδεκτομή – Αποφασίζει να ξεφύγει από τη σκληρή μοίρα του

27 Νοεμβρίου 2024

Όταν ακούτε την λέξη μοναχοπαίδι πάντα σας έρχεται στο μυαλό ένα κακομαθημένο παιδί που θα έπρεπε να έχει αδέρφια για να μάθει να μοιράζεται. Εγώ, σε αυτό το άρθρο, θα σας καταρρίψω τον μύθο αυτό!

Νιώθω ευτυχία που είμαι μοναχοπαίδι.

Ναι είμαι ευτυχισμένη και ευχαριστώ τον Θεό που δεν μου έδωσε αδέρφια.  Από μικρή πήρα πολλή αγάπη από όλη την οικογένειά μου. Οι γονείς μου, εκτός από τα υλικά αγαθά που μου χάριζαν απλόχερα, μου έδωσαν πολλή αγάπη και δεν ένοιωσα ποτέ μόνη μου. Η πληρότητα συναισθημάτων είναι μεγαλύτερη από εκείνη των υλικών αγαθών.

Πήρα πολλή αγάπη από τους γονείς μου, από τους παππούδες και την θεία μου. Ήμουν το επίκεντρο της προσοχής τους. Ήταν τα άτομα που με έκαναν αυτό μου είμαι σήμερα. Έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που νιώθει πληρότητα από την ζωή του. Αν δεν ένιωθα πληρότητα, ίσως να ήθελα αδέρφια, όμως, αδέρφια που να είναι παρόντα στην ζωή μου…

Δεν είναι όλα τα μοναχοπαίδια κακομαθημένα!

Κακομαθημένα είναι εκείνα, που παίρνουν και δεν δίνουν. Εγώ μπορεί να μην είχα αδέρφια, έτσι ήταν το θέλημα του Θεού, αλλά έμαθα να μοιράζομαι. Από πολύ μικρή η μαμά μου με έμαθε να δίνω απλόχερα. Να δίνω τα ρούχα μου σε παιδάκια που έχουν ανάγκη, χωρίς να το λέω. Να χαρίζω τα παιχνίδια μου και να νιώθω χαρά για αυτήν την πράξη.

Όταν παίρνεις αξίες, μόνο κακομαθημένος άνθρωπος δεν μπορείς να γίνεις!

Τι να το κάνω αν είχα αδέρφια και δεν μιλάγαμε;

Δεν θα ήθελα να είχα έναν αδερφό ή μια αδερφή που στην ενήλικη ζωή μας δεν θα είχαμε καμία ουσιαστική επαφή και δεν θα μιλάγαμε.  Να είχαμε φθόνο μεταξύ μας ή όπως ακούω συχνά να είχαμε αντιδικίες για τα κληρονομικά. Δεν θα ‘θελα να είχα αδέρφια, απλά για να πω ότι έχω. Αν ο Θεός μου χάριζε αδέρφια θα ήθελα να ήμασταν ενωμένοι σαν μια γροθιά.

Ξέρω αδέρφια που συναντιούνται στον δρόμο και δεν λένε ούτε μια καλημέρα. Θα με πονούσε να ξέρω ότι κάπου υπάρχει ένας αδερφός ή μια αδερφή και εγώ να μην μπορώ να μάθω τα νέα του και να μην έχω ενεργό ρόλο στην ζωή του. Σε μια σημαντική μου στιγμή να μην είναι δίπλα μου, τι να το κάνω;

Είμαι μοναχοπαίδι και επιλέγω μόνη μου τα «αδέρφια» μου!

Τα μοναχοπαίδια γινόμαστε οι γονείς των γονιών μας…

Έχουν έρθει πολύ δύσκολες στιγμές στην ζωή μου και άκουγα την ίδια φράση: «αν είχες αδέρφια θα ήταν αλλιώς!». Θα είχα βοήθεια και θα είχα κάπου να ακουμπήσω, αυτό εννοούν. Δυστυχώς, όμως, λίγα αδέρφια μοιράζονται τον πόνο τους και έχουν να ακουμπήσουν κάπου.

Όσο περνούν τα χρόνια ξέρω ότι γίνομαι η μαμά για την μαμά μου, έχω ευθύνη απέναντί της, όπως είχε αυτή για εμένα όσο ήμουν μικρή. Γίνομαι ολοένα και πιο υπεύθυνη. Μεγάλωσα γρήγορα, γιατί τα μοναχοπαίδια γινόμαστε πιο ώριμα από τα υπόλοιπα παιδιά.

Είμαστε μοναχοπαίδια και ξέρουμε ότι οι γονείς μας έχουν μόνο εμάς. Εμείς είμαστε εκεί για όλα, εμείς τρέχουμε και θα τρέχουμε, γιατί πάντα ήμασταν εμείς οι τρεις. Μικρή οικογένεια με μεγάλη πληρότητα!

 

Ευχαριστώ τον Θεό που είμαι μοναχοπαίδι με αξίες και εσωτερική πληρότητα από την οικογένειά μου!

 

Σύνταξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου

Follow & Like: Nancy’s Blog & @nancysblogspot