
Ήρωες του παραμυθιού είναι μια μηλιά και ένα αγόρι. Η μηλιά αγαπούσε πολύ το αγοράκι και το αγοράκι χαιρόταν τη συντροφιά της. Πήγαινε κάθε μέρα σε εκείνη, έπαιζε με τα φύλλα της, έκανε κούνια στα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της, έτρωγε τα μήλα της, παίζανε κρυφτό. Και το αγόρι αγαπούσε πολύ τη μηλιά και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Τα χρόνια πέρασαν όμως και το αγόρι μεγάλωσε και άφηνε μόνη τη μηλιά. Δεν έπαιζε πια μαζί της. Το αγόρι ήθελε χρήματα, ήθελε να φτιάξει ένα σπίτι και η μηλιά έδινε ότι είχε για να ευχαριστήσει και να κάνει ευτυχισμένο το αγόρι.
Το αγόρι πήγαινε και η μηλιά πάντα είχε κάτι να δώσει.
Και κάθε φορά που έδινε ήταν ευτυχισμένη. Περάσανε πολλά χρόνια και το αγόρι γέρασε, μα η μηλιά είχε γίνει ένα γέρικο κούτσουρο. Δεν είχε τίποτα άλλο να δώσει, παρά μόνο είπε στο αγόρι «κάτσε και ξεκουράσου αυτό έχω να σου προσφέρω» και η μηλιά ήταν και πάλι ευτυχισμένη.
Ένα παραμύθι με δυνατό το μήνυμα του αλτρουισμού. Με τη χαρά του να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Γιατί η πραγματική αγάπη έτσι είναι. Δίνεις και χαίρεσαι και μόνο που κάνεις τον άλλο ευτυχισμένο. Δίνεις όλο σου το είναι και αυτό είναι που σου χαρίζει την ευτυχία.
Ένα μήνυμα που περνάει στα παιδιά με έναν απλό και ευχάριστο τρόπο.
Το κείμενο του Σιλβερστέιν απορρίφθηκε στην αρχή από τους εκδοτικούς οίκους ως πολύ λυπημένο για παιδιά και πολύ απλοϊκό για ενήλικες. Σήμερα έχει πουλήσει περισσότερο από 9 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, ενώ σε όλες τις ψηφοφορίες και διαγωνισμούς εμφανίζεται πάντα στην πρώτη εκατοντάδα με τα καλύτερα παιδικά βιβλία.
Σύνταξη: Γεωργία Μαυρίδου
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
Follow & Like: Nancy’s Blog & @nancysblogspot