NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα την μαμά μου να έχει γονατίσει στο χαλί να κλαίει με αναφιλητά και να μονολογεί: «Θεέ μου αν με ακούς πάρε τον δίπλα σου, δεν αντέχω άλλο να τον βλέπω να υποφέρει. Σε παρακαλώ ανακούφισέ τον…»
Προσευχόταν καθημερινά, μοίραζε τον χρόνο της ανάμεσα στην δουλειά και το νοσοκομείο. Προσπαθούσε να τον φροντίσει όσο καλύτερα γινόταν.
Μέχρι εδώ δεν σας κάνει κάτι εντύπωση…
Πατέρας της ήταν λογικό να πονάει για εκείνον και να ανησυχεί. Για μένα όμως, που ήξερα σχεδόν κάθε λεπτομέρεια της ζωής της δεν μπορούσα να καταλάβω πως έβγαλε από μέσα της όλα εκείνα τα άσχημα, δυσάρεστα, κακά πράγματα που της είχε κάνει ο παππούς μου. Όλα εκείνα που στιγμάτισαν την ζωή της και στη θέση τους έβαλε τη φροντίδα, την έννοια, την αγάπη.
Ο παππούς μου έζησε έντονα κάθε στιγμή της ζωής του, ήταν όμως κάτι χειρότερο από πα-τέρας…
Αδιάφορος προς τα παιδιά του, βίαιος, σχεδόν αλκοολικός, ένα μόνιμο βάρος στις πλάτες της οικογένειάς του. Δεν πέρασε μέρα, ή νύχτα για την μαμά μου που να μην παλεύει να στηρίξει και να υποστηρίξει τη γιαγιά μου, η οποία δευτεροπαντρεμένη και εκείνη την εποχή του 1950 δεν μπορούσε, παρά να συμβιβαστεί.
Σαν εγγονή ποτέ δεν είχα παράπονο από εκείνον, άλλωστε ή θα ήταν στο καφενείο, ή θα κοιμόταν, ή θα έβλεπε ειδήσεις…
Τα χρόνια πέρασαν και έδωσε ο Θεός να αρρωστήσει ήπια στην αρχή, αλλά με πολύ δύσκολο τέλος…
Ήμασταν όλοι εκεί, αλλά πιο πολύ η μαμά μου που έβαλε όλες τις αναμνήσεις και την πίκρα που την είχε ποτίσει σε μιαν άκρη της ψυχής της. Έβγαλε τον καλύτερο εαυτό της, για να μπορέσει να «φύγει» αυτός ο άνθρωπος αξιοπρεπώς.
Εκείνες τις μέρες του νοσοκομείου της χάιδεψε τα μαλλιά, δεν το είχε κάνει ποτέ…
«Αχ ρε πατέρα γιατί να πρέπει να είσαι σε αυτήν την κατάσταση για να το κάνεις αυτό;»
Αυτό που θαύμασα στη μαμά μου είναι το μεγαλείο της ψυχής της. Την ακούραστη καρδιά της που μόνο αγάπη προσφέρει και την ανάγκη της να ανακουφιστεί, ενώ θα μπορούσε να του πει ότι πληρώνει ίσως με αυτόν τον τρόπο για τις πράξεις του!
«Δεν ξέρω αν θα το έκανα, κοιμάμαι ήρεμα το βράδυ», μου είπε όταν τη ρωτούσα πως μπόρεσε να κάνει όλα αυτά…
Την θαυμάζω για το μεγαλείο της ψυχής της!
Αυτή την οικογενειακή και θλιβερή ιστορία, θέλησε να μοιραστεί μαζί μας μέσω email μια αναγνώστρια. Περιμένουμε και το δικό σας βιωματικό email.
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
