
Σε αυτή τη φλόγα που φούντωνε και την έσβηνε η λογική σου και τα πρέπει σου.
Σε όλα τα σκοτάδια που κρατούσες κρυμμένα και δεν ήθελες να ανοίξεις τα φώτα. Έρχεται μεμιάς και πλημμυρίζει όλες τις πληγές με φως. Τις σβήνει σαν ποτέ να μην υπήρξαν. Σαν ποτέ να μην υπήρξες. Και έτσι νέος.. Με ένα ολοκαίνουργιο σώμα ορθώνεις το ανάστημα σου σε όλους του δαίμονες σου. Τους μαχαιρώνεις, τους τελειώνεις και ξέπνοοι στέκουν να σε κοιτάνε με απορία.
Που κρυβόταν αυτό το θεριό που ξύπνησε ξαφνικά;
Πως στεκόταν αμίλητο δίχως να βγάζει κουβέντα; Ποιος το έθρεφε δίχως να πεις λέξη… και τώρα δεν λογαριάζει κανέναν και τίποτα. Δεν υπάρχουν εμπόδια δεν υπάρχουν λάθη δεν υπάρχουν πρέπει. Μονάχα αυτό το θεριό τα κομματιάζει όλα και γεννάει νέους κόσμους.
Νέα οράματα έρχονται στο φως.
Αντικρίζουν νέους παραδείσους. Για αυτούς που μόνο είσαι φτιαγμένος. Γίνεται άραγε κανείς να πολεμάει μόνος; Πάντα ήθελες να είσαι μόνος απέναντι σε όλα. Μα όχι αυτός είναι αυτό που χρόνια χρειαζόσουν, μα δεν τολμούσες να ζητήσεις.
Στον στέλνει ο Θεός σαν δώρο για να σου αποδείξει πως υπάρχει.
Για να σε κάνει να πιστέψεις και πάλι στα θαύματα. Για να πιστέψεις πως σε αυτή τη ζωή χρειάζονται δυο. Δυο να βαδίζουν χέρι χέρι.
Δυο στις μάχες, δυο και στη λύτρωση.
Δυο στις φουρτούνες και στις λιακάδες πάλι δυο. Όπου βασιλεύει η μοναξιά ήλιος δεν ανατέλλει. Όσο και αν το προσπάθησες το ένα δε σε βγάζει πουθενά. Δυο στον παράδεισο και στην κόλαση δυο. Αφέσου και μη φοβάσαι. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής!
Παντού βασιλεύει ο έρωτας στην γη, στον ουρανό παντού.
Και όσοι τον φοβήθηκαν μόνο χαμένοι βγήκαν.
Σύνταξη: Γεωργία Μαυρίδου
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου