Ας τον τιμάμε λοιπόν.
Όχι μόνο κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Αλλά κάθε μέρα. Μην τον θυμόμαστε κάθε που πηγαίνουμε στην εκκλησία. Ο Θεός δεν θέλει μόνο αυτό.
Ο Θεός θέλει αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Να νιώθεις ευγνώμων που άνοιξες τα μάτια σου και αντίκρισες το φως. Υπάρχουν κάποιοι που παλεύουν για τη ζωή τους εκεί έξω και εσύ δεν γίνεται να μιζεριάζεις για μικροπράγματα.
Όσο ζεις μάχεσαι.
Κάθε μέρα. Και αυτή η μάχη θέλει ένα πολύ δυνατό όπλο. Και αυτό το όπλο είναι η πίστη σου. Η πίστη δίνει δύναμη. Η πίστη όχι μόνο σε μια Ανώτερη Δύναμη αλλά και στο εαυτό σου. Έτσι τιμάς τον Ύψιστο, με το να πιστεύεις και να σέβεσαι την Ύπαρξη που κατοικεί μέσα σου. Όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις.
Να σε αγαπάς και να σε φροντίζεις.
Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό. Αλλά όχι δεν είναι. Πως θα προσφέρεις αγάπη, αν αυτή η αγάπη δεν κατοικεί μέσα σου. Όταν η αγάπη αναβλύζει από μέσα σου τότε την χαρίζεις απλόχερα σε κάθε συναναστροφή σου. Με μια απλή κουβέντα, με ένα απλό χαμόγελο, με μια αγκαλιά.
Είναι απλή η αγάπη και αγνή.
Εμείς την κάνουμε περίπλοκη και πολλές φορές χειριστική. Αγαπάμε γιατί κάτι θέλουμε να πάρουμε, από συμφέρον. Αγαπάμε για να μας αγαπήσουν και για να νιώσουμε ασφάλεια. Αγαπάμε και πονάμε αυτόν που ισχυριζόμαστε πως αγαπάμε. Τον κακομεταχειριζόμαστε, τον υποτιμάμε. Αυτό δεν είναι Αγάπη…είναι ‘’μασκαρεμένη’’ αγάπη, ψεύτικη.
Αγάπη λοιπόν θέλει ο Θεός.
Αυτή την αγάπη που σε εξυψώνει. Που αγαλλιάζει η καρδιά σου, που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αγάπη για σένα, για τους άλλους, για τη φύση.
Και η αγάπη κυρίως ανθίζει στα δύσκολα.
Θέλει άνυδρα μέρη και σκοτεινά. Έτσι ανθίζει και σε φωτίζει. Φωτίζει εσένα. Και εσύ φωτίζεις τον κόσμο.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Γεωργία Μαυρίδου