NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Βλέπω τα παιδιά μου να παίζουν χαρούμενα και να τρέχουν μες στο σπίτι. Αναρωτιέμαι πόσο τυχερή μητέρα είμαι… Πόσο καλά νιώθω που έκανα και κάτι καλό στην ζωή μου. Να σας πω την αλήθεια, δεν είμαι περήφανη για πολλά πράγματα στην ζωή μου, αλλά για τα παιδιά μου είμαι και μάλιστα πολύ!
Να μου πεις δεν είσαι η πρώτη μητέρα που το λέει και ναι έχεις δίκιο.
Νομίζω πολλές ήμαστε περήφανες και καμαρώνουμε για αυτά τα πλάσματα που δημιουργήσαμε. Αυτά είναι που με κρατάνε δυνατή, που με βοηθάνε όταν είμαι στα κάτω μου, που με βοηθάνε να χαμογελάσω. Που μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι όταν κάνουν σκανταλιές, που με θυμώνουν απίστευτα όταν έχω καθαρίσει και κάνουν πάντα το σπίτι άνω κάτω. Που δεν έχω χρόνο για μένα, που δεν με αφήνουν να πάρω ανάσα.
Που αν τα χάσω, δεν θα έχω ανάσα…
Πόσες φορές ψάχνω μέσα μου για να δω αν είμαι καλή ή κακή μαμά. Πάντα φοβάμαι ότι κάτι δεν κάνω καλά. Δεν με αγχώνει τι δουλειά θα κάνουν όταν μεγαλώσουν. Με αγχώνει αν θα είναι ευτυχισμένα.
Πιστεύω πως αν είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος μπορείς να κάνεις τα πάντα στην ζωή σου.
Μπορείς να βάζεις στόχους και να τους κατακτάς. Αρκεί να είσαι καλά και ευτυχισμένος! Γι’αυτό προσπαθώ για το καλύτερο. Τα γεμίζω αγάπη και φιλιά. Δεν θέλω να τους λείψει τίποτα… Όχι από υλικά αγαθά, αλλά συναισθηματικά. Δεν θα αντέξω μεγαλώνοντας να μου πουν ότι δεν τα αγάπησα, δεν τα φίλησα, δεν τα αγκάλιασα αρκετά… Γι’αυτό τα αφήνω να με φιλάνε, να με τραβάνε και να με έχουν «κούκλα» τους.
Θέλω να έχω ευτυχισμένα παιδιά, ακόμα και αν κάποια φορά θυμώνω και φωνάζω θέλω να ξέρουν ότι κάνω ό,τι μπορώ για αυτά.
Ότι τα αγαπάω και είναι η ζωή μου όλη!
Σύνταξη: Σοφία Σταθαρού
Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
