NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Ο ήλιος να λάμπει στο πρόσωπο σου και εγώ να μαζεύω ακτίνες. Και να φωτίζω τις πιο δύσκολες στιγμές μου. Εκείνες που διέγραψα μεμιάς όταν μπήκες στη ζωή μου. Ποτέ μου δεν περίμενα έτσι να νιώσω.
Μα ήταν αδύνατο να μη σε ερωτευτώ αφού είσαι φτιαγμένος από το υλικό των ονείρων μου.
Όποιος και αν ήσουν ότι και αν ήσουν θα ήταν αδύνατο να μην υποκλιθώ στην ευγένεια της ψυχής σου και να γίνω από εκείνο το πρώτο βλέμμα δική σου. Μαζί σου βρήκα ότι δεν είχα το θάρρος να ζητήσω. Ένα δώρο από ψηλά που το φιλάω μέσα στην καρδιά μου σαν τα μάτια μου.
Και αν περάσαν χρόνια εγώ κοντά σου είμαι και δεν φεύγω όσα και αν μου φέρει η ζωή.
Και τα λάθη μου και τα περίεργα μου με εσένα θέλω να τα μοιράζομαι. Να φουρτουνιάζω και να με ησυχάζεις με την αγκαλιά σου. Να κλείνομαι στον εαυτό μου και να ανοίγομαι με μια γλυκιά σου κουβέντα. Μα και όταν γίνεσαι αυτός ο πιο δύσκολος εαυτός σου που νευριάζει από το πουθενά, που γκρινιάζει για όλα..εγώ και πάλι δίπλα σου θέλω να στέκομαι.
Δεν με εμποδίζει τίποτα από το να σε αγαπάω.
Και εκείνες τις στιγμές ξέρεις σε αγαπάω πιο πολύ. Τίποτα δε με σταματάει γιατί ξέρω πως για μένα είσαι εσύ. Το ξέρεις προσπάθησα να μείνω μακριά σου μα το μυαλό μου μόνο σε εσένα ταξίδευε. Και άλλο φιλί δεν ζήτησα παρά μονάχα έφερνα στο νου το δικό σου στόμα. Ξέρω πως αυτές οι στιγμές ήταν δύσκολες μα με αποζημιώνει κάθε δευτερόλεπτο κοντά σου.
Όσα λάθη και αν έκανα μαζί σου με οδήγησαν τελικά στον σωστό το δρόμο.
Για αυτό και δε θα άλλαζα τίποτα. Ούτε μέρα ούτε δευτερόλεπτο. Γιατί όλη αυτή η διαδρομή είχε τελικό προορισμό την αγκαλιά σου. Χαλάλι η μοναξιά, χαλάλι και ο πόνος.
Αφού ήταν γραφτό να σε συναντήσω και πάλι.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Γεωργία Μαυρίδου
