NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Ένα πεντάχρονο παιδάκι, κρυμμένο μέσα στο δικό του χάρτινο πύργο- καταφύγιο. Κρυμμένο πολύ καλά ώστε να μην γίνει αντιληπτό από κανέναν. Το έκρυβε άραγε από τα άλλα παιδιά; Από τους μεγάλους; Η μήπως από την πραγματικότητα;
Έχασε την ζωή του έτσι απλά, παίζοντας κρυφτό με το θάνατο.
Λυπάμαι… Τραγικό μες την τραγικότητα του. Λυπάμαι για μένα, λυπάμαι για μας που παρακολουθούμε αυτό που συμβαίνει.
Άνθρωποι στοιβαγμένοι σαν τις σαρδέλες, τόσο ίδιοι αλλά τόσο διαφορετικοί, παίρνουν το ρόλο των αριθμών στο μυαλό μας και μετράμε κάθε φορά πόσοι, λες και η ανθρώπινη ζωή έχει πάρει τόσο χώρο όσο ένας ακόμα αριθμός. Και ευγνωμονούμε που δεν είμαστε εμείς… όχι ακόμα. Ίσως… Όχι έτσι…
Λυπάμαι που κάθομαι στο καναπέ και γράφω το σχόλιό μου με την ψευδαίσθηση ότι προσφέρω κάτι. Λυπάμαι που θα δακρύσω και θα σκουπίσω γρήγορα τα μάτια από ντροπή για τον εγωισμό που δείχνω στον πόνο.
Λυπάμαι που αύριο το πρωί θα το έχω ξεχάσει.
Γιατί ο πόνος αυτών των ανθρώπων που έρχονται με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο… δεν έχει τέλος.
Λυπάμαι που θα ξανασυμβεί…
Σύνταξη: Αθηνά Γκούσκου
Πηγή: news4u.gr
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
