Εσύ κάθε πρωί σηκωνόσουν και με τα μάτια μισάνοιχτα έβαζες μουσική. Τραγουδούσες πριν πεις την πρώτη καλημέρα… Γέλαγες περισσότερο από όσο μίλαγες. Η αισιοδοξία ήταν το δεύτερο όνομά σου. Έπεσες και εσύ στην παγίδα των καιρών, μπήκες στο «κουτάκι» της οικογένειας, των «υποχρεώσεων», των ευθυνών και τελικά τι έγινες; Που πήγε …
Διαβάστε Περισσότερα »