Κι όμως δεν την σκέφτηκες φίλε μου.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί την πρώτη φορά που αποφάσισες να βγεις, να γίνεις λιώμα από το ποτό και μετά να οδηγήσεις την γλίτωσες. Θα θυμάσαι και εκείνη την φορά που ήσουν έτοιμος να κάνεις κόντρες με τα αυτοκίνητα και έχασες τον καλύτερό σου φίλο αφού έφυγε στον γκρεμό. Και πάλι, όμως, δεν πτοήθηκες. Και η μάνα σου καμαρώνει για το σπλάχνο της και λέει σε όλες τις φίλες της τί ήσυχο παιδί έχει. Πού να ήξερε η καημένη ότι εσύ αποφάσισες να αυτοκτονήσεις. Γιατί περί αυτοκτονίας πρόκειται.
Και καλά να φύγεις μόνο εσύ αφού το αποφάσισες δικαίωμά σου. Έχεις σκεφτεί μήπως έχοντας τέρμα το γκάζι πάρεις στον λαιμό σου και κανέναν αθώο άνθρωπο; Αυτό το έχεις σκεφτεί; Μα τι λέω εσύ δεν μπορείς να σκεφτείς την μάνα σου, θα σκεφτείς τον ξένο άνθρωπο;
Και τελικά; Τί κατάφερες; Στην καλύτερη κάνεις το ένα χειρουργείο μετά το άλλο μπας και παραμείνεις αρτιμελής και στην χειρότερη έχεις βυθίσει την οικογένειά σου στο πένθος.
Κι εσύ που παλεύεις να σώσεις το πόδι σου από τον ακρωτηριασμό.
Πονάς βλέποντας την μάνα σου να είναι έτοιμη να δώσει ακόμα και την ίδια της την ζωή αρκεί εσύ να παραμείνεις αρτιμελής. Για εσένα που άφησες την τελευταία σου πνοή στην άσφαλτο που τόσο αγάπησες δεν έχω τι να πω θα βλέπεις από εκεί ψηλά πόσο πονά η οικογένειά σου.
Έχω, όμως, να πω σε εσένα που είσαι ζωντανός, αλλά κάνεις τις τρέλες σου ότι αυτό που συνέβη στον παιδί του γείτονα μπορεί να συμβεί και σε σένα αν δεν παραδειγματιστείς. Γιατί αγαπητέ μου δεν είσαι άτρωτος και ούτε θα την γλιτώνεις κάθε φορά που χτυπάς. Μια φορά θα γίνει το μοιραίο και τότε τίποτα δεν θα έχει νόημα πια.
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog