
Πώς το διαχειρίζεσαι, όμως, αυτό;
Ζεις την καθημερινότητά σου όπως είναι ή της έχεις φορτώσει και το παρελθόν; Γιατί επιτρέπεις να σε καταβάλει τόσο πολύ κάτι που έχει τελειώσει; Γιατί δεν το βλέπεις πιο ρεαλιστικά.Πρέπει να μάθεις να χάνεις, να αποδέχεσαι τις καταστάσεις ως έχουν και να υπομένεις, αλλά όχι να επιμένεις σε ένα τετελεσμένο γεγονός.
Γιατί, αν θα είσαι σε εκείνον τον αρρωστημένο έρωτα που κάποτε εξιδανίκευσες και που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν και τόσο ιδανικός για εσένα, θα είσαι μόνιμα δυσαρεστημένος και ανικανοποίητος. Θα νομίζεις ότι σου φταίει η τωρινή επιλογή σου, αλλά θα σου φταίει το μυαλό σου και όχι η καρδιά σου. Αυτή συνεχίζει να χτυπάει, το άλλο είναι που σκαλώνει σε κάτι και δεν ξεκολλάς από το φάντασμα του παρελθόντος.
Είναι λυπηρό να αφήνεις τον χρόνο να περνά ζώντας με ψευδαισθήσεις. Είναι άδικο για όποιον είναι τώρα δίπλα σου να δέχεται τα νεύρα σου, γιατί εσύ δεν μπορείς να ξεπεράσεις την πρώην σχέση σου.
Και στην τελική μην πας παρακάτω.
Να βρεις την δύναμη να μείνεις μόνος να παλέψεις με τα φαντάσματα του παρελθόντος και όταν έρθεις στην πραγματικότητα ζεις και το καινούριο. Γιατί τότε και μόνο τότε έχεις το δικαίωμα να γίνεις μέρος της ζωής ενός άλλου ανθρώπου.
Όπως βλέπεις, η ζωή συνεχίζεται και μετά τον χωρισμό. Τίποτα δεν τελειώνει με έναν χωρισμό.
Το παρόν ουρλιάζει να του ξεφορτώσεις το παρελθόν, αλλά εσύ τον χαβά σου, όπως λένε και στο χωριό μου.
Ζήσε για εσένα! Το παρελθόν σου δεν χωράει στο παρόν σου όσο και να προσπαθείς να το στριμώξεις μέσα σε αυτό. Γι’ αυτό και στο τέλος της ημέρας δεν είσαι καλά. Έτσι δεν είναι;
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog