NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Πόσες φορές έχουμε δει κάποιον άγνωστο να περνάει από δίπλα μας και να μας κοιτάει σαν να «του σκοτώσαμε την μάνα»; Ενώ είναι φύση αδύνατον να τον έχουμε βλάψει, αφού τον βλέπουμε πρώτη φορά στην ζωή μας. Και όμως το βλέμμα τους μοιάζει σαν να έχει κακία και μίσος.
Κάποιοι άνθρωποι έχουν τόση οργή μέσα τους που βγαίνει στο πρόσωπό τους. Φυσικά, δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν άνθρωπο από την εικόνα του, αλλά από την ψυχή του. Υπάρχουν, όμως, κάποιες ψυχές που είναι ζωγραφισμένες στα πρόσωπα των ανθρώπων και σε αυτές αναφέρομαι.
Αυτό το φαινόμενο δυστυχώς, δεν περιορίζεται στους ξένους, αλλά είναι πιο έντονο στο οικείο μας περιβάλλον.
Σίγουρα συναναστρεφόμαστε, είτε μας αρέσει, είτε όχι με κάποιους ανθρώπους που μας βγάζουν μια, δίχως λόγο, κακία. Είναι οι «τοξικοί» άνθρωποι που προσπαθούν σε κάθε ευκαιρία να μας «μαυρίσουν» την ψυχή. Γιατί είναι η δική τους ψυχή μέσα στο σκοτάδι. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μας φθονούν, γιατί έχουμε κάτι που δεν έχουν εκείνοι- ακόμα κι αν είναι ασήμαντο.
Είναι ελάχιστοι αυτοί που χαίρονται με την χαρά μας, δίχως δεύτερες σκέψεις. Είναι απειροελάχιστοι αυτοί που, όταν γυρίσουμε την πλάτη μας δεν μας κουτσομπολεύουν. Είναι λίγοι αυτοί που μας αγαπούν δίχως όρους και συμφέρον, μόνο γι’ αυτό που είμαστε.
Όταν βαλλόμαστε από τόση κακία είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε και να την μιμηθούμε. Αν δεν παρατηρούμε τον εαυτό μας σχολαστικά, είναι πολύ εύκολο να αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε κι εμείς με κακία και στο τέλος να μην διαφέρουμε σε τίποτα από αυτό που μέχρι πρότινος μας φαινόταν αποκρουστικό.
Καλό είναι να απομακρύνουμε από την ζωή μας όσους μας κάνουν κακό. Δεν χρειάζεται να υποβάλουμε τον εαυτό μας σε τέτοια ταλαιπωρία, ούτε και να μιμούμαστε συμπεριφορές που δεν μας εκφράζουν.
Αντί να κρατάμε κακία, να κρατάμε αποστάσεις!
Σύνταξη & Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου
Follow & Like: Nancy’s Blog
