NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Άνθρωποι χιονάνθρωποι που έρχονται σαν όνειρο και φεύγουν σαν εφιάλτες. Γιατί δεν έχει μείνει κάτι άλλο να πάρουν. Έτσι απλά, όπως τόσο απλά μπορούν να κοροϊδέψουν τον καθένα. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται τελικά είναι ότι τον μόνο που κοροϊδεύουν είναι τον ίδιο τους τον εαυτό.
Άνθρωποι, χαμένοι σε σκοτάδια τύψεων, βυθισμένοι σε παραληρηματική κατάσταση. Άνθρωποι χωρίς συναίσθημα, που καταφέρνουν να πλήξουν, αυτών που έχουν. Που τους γεμίζεις αγάπη και ανταποδίδουν με δηλητήριο. Που αν βρεθούν στο δρόμο σου, ένα είναι σίγουρο, δεν θα ‘ναι ίδια η οπτική σου ποτέ.
Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Απατεώνες ολκής, που μιλούν για αγάπη με το κιλό, μα μόνο την ύλη αγαπούν και το «τομάρι» τους. Που έχουν απύθμενο θράσος, που παίζουν με ανθρώπους το ίδιο εύκολα, όσο ένα κορίτσι με την κούκλα του.
Που χαιρόσουν με τη χαρά τους, πονούσες με την λύπη τους, την ίδια στιγμή που εκείνοι πισώπλατα σου κάρφωναν μαχαίρια, για να λιγοστέψουν τις ενοχές τους. «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο». Σε μια συμπαντική δίκαια κατανομή, ευτυχώς ο καθένας τελικά παίρνει ό,τι του αξίζει. Ας το έχουμε όλοι υπόψιν.
Συντάκτης: Βαγγέλης Τρίμπος
