Αν το σκεφτείτε λίγο καλύτερα θα διαπιστώσετε ότι είναι εφικτό.
Αρκεί να σκεφτείτε το μωρό της αγκαλιάς, το οποίο αν και ζητάει την αγκαλιά των γονιών του και την προσοχή τους, μαθαίνει να μην είναι συνέχεια στην αγκαλιά τους. Αργότερα, αντιλαμβάνεται πότε είναι ώρα για παιχνίδι. Πότε είναι ώρα για ύπνο,πότε για φαγητό, πότε οι γονείς του μιλούν σοβαρά και πότε αστειεύονται κ.ά.
Στο επόμενο στάδιο, που το παιδί καταλαβαίνει λέξεις και μιλάει. Είναι η φάση που οι γονείς και οι παππούδες ενθουσιάζονται και τα παιδιά εκμεταλλεύονται τον ενθουσιασμό αυτόν. Και πάλι, όμως, αν το ζευγάρι συνεργαστεί και έχει κοινή στάση απέναντι στο παιδί, θα το μάθει να έχει υπομονή και να μην είναι απαιτητικό. Το παιδί θα αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να έχει όλα όσα ζητάει. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνει να έχει εγκράτεια και υπομονή, δύο πολύ σημαντικές αρετές για τη μετέπειτα ζωή του.
Αν, λοιπόν, οι γονείς μείνουν σταθεροί σε όλες τις φάσεις ανάπτυξης του παιδιού, θα μεγαλώσουν έναν άνθρωπο υπομονετικό, μετρημένο και πειθαρχημένο.
Όλοι μας έχουμε παραδείγματα ενηλίκων που δεν υπομένουν και δεν πειθαρχούν σε κανόνες και σε διαχρονικές αξίες της ζωής. Και φέρνουν αναστάτωση τόσο στην οικογένειά τους, όσο και στην κοινωνία.
Η υπομονή καλλιεργείται στον άνθρωπο και αυτό ξεκινάει από τη βρεφική του ηλικία. Επομένως, αν θέλετε να καμαρώνετε για το παιδί σας, διδάξτε του από νωρίς τον σεβασμό, την πειθαρχία, την υπομονή και την αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά μιμούνται τη συμπεριφορά των γονιών τους, επομένως πρέπει να είμαστε διδακτικοί όχι μόνο μέσα από τα λόγια, αλλά κυρίως μέσα από τις πράξεις μας!
Συντάκτης: Παναγιώτης Αβραμόπουλος
Follow & Like: Nancy’s Blog