NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Σώμα που τρέμει, μπερδεμένα λόγια, ύφος χαζού, συνήθης εικόνα του κεραυνοβόλα ερωτευμένου (όχι απλά κυνηγού μιας ακόμη κατάκτησης) στη φυσική ροή της ζωής. Σε μια απόπειρα προσέγγισης, καθώς ο χρόνος είναι λίγος και τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες.
Και μιας απέραντης θάλασσας εύκαιρης καλού κακού, να πέσεις «να πνιγείς», να γλιτώσεις το ρεζιλίκι και αυτή η ακαταμάχητη έλξη, να μετατραπεί σε ένα ουρλιαχτό, σε ένα εκκωφαντικό «πάλι μαντάρα τα έκανες».
Και ξαφνικά ένα χαμόγελό της, ένα κοίταγμα της, μια μικρή δαγκωματιά των χειλιών της, αρκούσε για να σβήσει κάθε άγχος, κάθε μούδιασμα, κάθε τρέμουλο. Και εσύ να παραδοθείς ολόκληρος σε έναν έρωτα που μόλις γεννήθηκε.
Σε έναν έρωτα που άκουγες, σε έναν έρωτα που πάντα καρτερούσες. Σε έναν έρωτα που εξελίχθηκε σε μια απέραντη αγάπη.
Δεν ξέρω καν αν ξύπνησες ποτέ, δεν ξέρω καν αν σήμερα ζεις…ξέρω, όμως, ότι τον έζησες!!!
Συντάκτης: Βαγγέλης Τρίμπος
