Απόλυτος έρωτας.

Σε κοιτούσα και «έλιωνα φως μου»…

Σε κοιτούσα και «έλιωνα φως μου». Μου αρκούσε μόνο να σε βλέπω, μόνο να αισθάνομαι την παρουσία σου κοντά μου.

Tότε η ζωή μου είχε αξία, τότε έπαιρνε χρώμα και έκανε τους χτύπους της καρδιάς μου να «παραμιλούν».

Σε κοιτούσα και ο χρόνος σταματούσε. Δεν μ’ ένοιαζε αν πέθαινα εκείνη την στιγμή, γιατί έζησα για να σε δω και

να νιώσω το σκίρτημα της καρδιάς που λίγοι το αισθάνονται προτού φύγουν από τούτη τη ζωή.

Σε κοιτούσα αγαπημένη μου, μα εσύ δεν είχες το «φως» σου για να με δεις..

Δίστασα να σου μιλήσω, γιατί δεν ήθελα να σε τρομάξω, καθώς έπινες τον καφέ σου με μόνη συντροφιά τον πιστό σου σκύλο.

Σε κοιτούσα και σκέφτηκα πόσα χρόνια πίνουμε αντικριστά καφέ και δεν το ξέρεις, αφού δεν γνωριζόμαστε καν.

Γέρασα πια και ίσα που ξεχωρίζω το φως από το σκοτάδι..

Αχ και να’ ξερες τί δώρο ήταν η παρουσία σου στη ζωή μου!

Τώρα που χάνω κι εγώ το φως μου, σε φέρνω μπροστά στα μάτια μου και βρίσκω προσωρινά το χαμένο «φως» μου..

Σύνταξη: Νάνσυ Αβραμοπούλου