NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Μαμά & Παιδί
Σχετικά Άρθρα
Χιλιάδες ερωτήματα βομβαρδίζουν το μυαλό μας στην αρχή κάθε σχέσης. Οι ανασφάλειες μας, κάνουν τα πάντα να μοιάζουν δύσκολα και ακατόρθωτα. Ο έρωτας μας δημιουργεί πανικό, με αποτέλεσμα να χάνουμε όλη την ομορφιά της σχέσης. Μήπως όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα; Μήπως κάτι δεν έχουμε εξετάσει σωστά; Όλες τις απαντήσεις θα τις βρείτε στο καινούριο βιβλίο του σύμβουλου σχέσεων και γάμου Δημήτρη Δανιά «Όσο πιο λίγο μ΄ αγαπάς, τόσο πιο πολύ σε θέλω» από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Μην το χάσετε!
Πρόσφατα, εκδώσατε το βιβλίο «Όσο πιο λίγο μ΄ αγαπάς, τόσο πιο πολύ σε θέλω». Τι θέλετε να πείτε με αυτόν τον οξύμωρο τίτλο;
θέλω να πω αυτό που συμβαίνει στην καθημερινότητά μας. Όταν σε έναν άνθρωπο του δίνεις πάρα πολλά και είσαι εκεί και είσαι για τα πάντα, ξαφνικά, αυτός αρχίζει να φεύγει. Όταν τρέχεις πίσω από κάποιον, αυτός φεύγει και όταν φεύγεις εσύ, τρέχει ο άλλος πίσω σου. Είναι οξύμωρο, αλλά είναι νόμος και κομμάτι της ζωής μας. Είναι αυτοί οι κανόνες που δεν μπορούμε να τους καταγράψουμε και να τους δεχτούμε εύκολα, επιβεβαιώνονται, όμως, μέσα από την καθημερινότητά μας. Όταν τρέχεις πίσω από κάποιον, θα φύγει. Αν λες σε κάποιον χίλιες φορές τη μέρα σ αγαπώ, αυτός μπορεί να λέει μία ή καμία και να το εννοεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής μας. Είναι το όσο πιο λίγο μ αγαπάς τόσο πιο πολύ σε θέλω.
Όλοι γνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους και ταυτόχρονα όλοι προσπαθούμε να το κάνουμε. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσουμε στον σύντροφό μας μια προβληματική συμπεριφορά με τέτοιον τρόπο ώστε, να μην καταλήξει η συζήτηση σε καυγά;
Μέσα στο βιβλίο αναφέρω ότι ορίζουμε μία ώρα την εβδομάδα που συζητούμε και λύνουμε τα προβλήματά μας. Ή και περισσότερο εάν χρειαστεί. Γιατί, τη στιγμή που μπαίνει σε μια διαδικασία ένα πρόβλημα, πρέπει να λυθεί. Είναι η ώρα των αποφάσεων. Διότι, εάν είσαι φορτωμένος από τη δουλειά, από κάτι που έγινε στο δρόμο, θα βγάλεις τον θυμό και τον εκνευρισμό σου.
Ναι αλλά υπάρχει και το εξής αλλά! Εάν εγώ το κρατάω το πρόβλημα και το δουλεύω στο μυαλό μου και φορτώνομαι και εκείνη την ώρα ξεσπάσω;
Θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να τα λύνουμε. Μπορούμε να βρούμε μηχανισμούς αποφόρτισης με τον άλλον, μπαίνοντας σε μία διαδικασία, να δούμε τι είναι αυτό που φορτίζει πρώτα εμάς. Πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορούμε να ελέγξουμε τον θυμό μας πριν εκδηλωθεί. Όχι όταν εκδηλώνεται. Επομένως, εάν αισθανθούμε ότι αν πούμε μία κουβέντα παραπάνω θα τσακωθούμε, πρέπει να αλλάξουμε χώρο. Είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις, για να αποφύγεις τη σύγκρουση. Όλα αυτά όμως, πριν εκδηλωθεί η επιθετικότητα. Επομένως, βάζεις το μυαλό σου σε μια διαδικασία, να ελέγξεις αυτά που γίνονται. Και δες, τι είναι αυτό που κάνει απέναντι σου ο άλλος. Όταν βλέπεις ότι ένα θέμα προκαλεί πολύ, μην επιμένεις σε αυτό το θέμα. Διότι μετά, γίνονται εμμονές αυτά. Και αυτό γιατί προβάλλεται παντού το αρνητικό και όχι το θετικό. Στην τηλεόραση, στις ειδήσεις, παντού αρνητικό. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον, το αρνητικό από το θετικό.
Μου αρέσει πολύ το βιβλίο σας διότι απαντάτε κυριολεκτικά σε κάθε πιθανή ερώτηση που μπορεί να έχει κάποιος αναφορικά με τις σχέσεις. Υπάρχει ένα σημείο όμως που θα ήθελα μία επεξήγηση. Λέτε ότι σε μία σχέση με ένταση, πάθος και απόλυτο έρωτα, αποκλείεται να λυτρωθούμε εάν στο τέλος δεν πονέσουμε. Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί;
Θεωρώ ότι εάν ο άνθρωπος δεν μπει σε απόλυτη φόρτιση στον έρωτα, θα καταστραφεί. Ξέρετε τι μπορεί να καταστρέψει έναν απόλυτο έρωτα; Ο γάμος και ας ακούγεται αρνητικό. Δεν σημαίνει ότι ένας έρωτας δεν θα καταλήξει στον γάμο. Αλλά συνήθως γίνεται επίπεδος, αυτό το εκπληκτικό σημείο αναφοράς εάν θες να παραμείνει στη ζωή, πρέπει να τελειώσει. Σαν φυσικός νόμος. Σκεφτείτε τους μεγάλους έρωτες στο μύθο και στην πραγματικότητα. Εάν παντρεύονταν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα δεν θα υπήρχε τίποτε. Τι θα ήταν ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα εάν δεν τους χώριζε ο θάνατος; Αν μέσα από αυτό το συγκλονιστικό που έζησες τελειώσει και δεν πονέσεις, πώς θα καταλάβεις ότι έζησες έναν μεγάλο έρωτα;
Δεν είναι πρόβλημα ο πόνος. Αν θέλεις να λυτρωθείς από κάτι θα λυτρωθείς μόνο εάν πονέσεις, έτσι θα εξιλεωθείς. Η αρχαία τραγωδία εξιλεώνει μέσα από το τραγικό, την απόλυτη απόγνωση. Κάτι ήξεραν αυτοί οι άνθρωποι για το πώς λειτουργούν τα συναισθήματα. Εάν τελειώσει κάτι με πόνο θα καταλάβει ότι έζησε έναν μεγάλο έρωτα. Αλλιώς δεν έζησε τίποτε. Και αυτοί που λένε χωρίζοντας ότι πέρασαν μια μελαγχολία, ας ρωτήσουν αυτούς που βρίσκονται σε πραγματική μελαγχολία. Θεωρούμε ότι ορίζουμε εμείς το πρόβλημα ενώ δεν ορίζεται από εμάς, αλλά, από τις ίδιες τις καταστάσεις.
Ποιες είναι οι τρεις πιο βασικές προϋποθέσεις για μια αρμονική συμβίωση;
Η πρώτη προϋπόθεση είναι η επιλογή συντρόφου. Να γίνεται όχι με βάση το να είναι ίδιος με εμάς αλλά με το να διαφέρει. Ένας που ταυτίζεται με εμάς είναι πολύ δύσκολο να είναι για πάντα σύντροφός μας. Θα πρέπει δηλαδή ο σύντροφος μας να μην έχει τις ίδιες αντιλήψεις, τις ίδιες τοποθετήσεις με εμάς. Να διαφέρει. Όχι να είναι αντίθετος. Εάν διαφέρει, προσεγγίζεται περισσότερο. Εδώ δεν αντέχουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, πώς θα ζήσουμε με έναν ίδιο άνθρωπο μια ολόκληρη ζωή! Μικρές διαφοροποιήσεις, για να έχει ενδιαφέρον ο σύντροφός μας.
Το δεύτερο είναι να υπάρχει συναισθηματική φόρτιση. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε αγκαλιά κάθε μέρα και χορεύουμε. Σημαίνει ότι εγώ αισθάνομαι τη στιγμή που μιλά ο άλλος ότι είναι ο σύντροφός μου. Το αισθάνομαι εκείνη τη στιγμή που μου απευθύνεται. Ζω βιωματικά με τον άλλον. Κάτι συμβαίνει μέσα μου. Δεν είναι άγνωστο αυτό το συναίσθημα, το έχουμε μέσα μας. Και μπορούμε να το ζήσουμε με αρκετούς συντρόφους. Όταν τελειώνει κάτι μπορούμε να το ζήσουμε και με άλλον. Διότι, μπορεί τώρα να θέλουμε έναν άνθρωπο και μετά από ένα χρονικό διάστημα, να μην τον θέλουμε άλλο. Αυτό το ότι πρέπει να ζήσω αιώνια με τον άλλον είναι απίστευτο στη σημερινή εποχή. Ζω με τον άλλον όσο ζω αυτό που ζω. Όταν τελειώσει, είναι λάθος να ζω το παρελθόν. Η ζωή είναι παρόν και μέλλον. Το παρελθόν είναι να έχουμε αναμνήσεις.
Το τρίτο και πιο βασικό είναι όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα στη σχέση, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Θα δούμε πρώτα τι συμβαίνει σε εμάς και μετά στον άλλον. Αν θέλουμε να διορθώσουμε ή να αλλάξουμε κάτι στη σχέση, πρώτα πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Και επίσης, όταν έχω τον άλλον απέναντι δεν του λέω μόνο το πρόβλημα αλλά και το πρόβλημα που έχω εγώ. Και την ώρα των αποφάσεων ορίζουμε πρώτα το τι δεν έκανα εγώ, όχι ο άλλος. Όχι στον άλλον τα βάρη. Ο καθένας θα απολογείται για τον εαυτό του.
Υ.Γ.: Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Πηγή: http://enallaktikidrasi.com
Απόσπασμα συνέντευξης του Δημήτρη Δανιά
στη Μάιρα Σαραντοπούλου για την Εναλλακτική Δράση
