Μια μητέρα που το παιδί της ανήκει στο φάσμα του αυτισμού, μας άνοιξε το σπίτι της και την καρδιά της και μας μίλησε για το δικό της βίωμα- «αγκάθι». Απάντησε σε όλες μας τις ερωτήσεις και έχει ενδιαφέρον διαβάσετε την δική της άποψη.
Συνέντευξη μητέρας με αυτιστικό παιδί!
Πότε σου ανακοίνωσαν ότι το παιδί σου ανήκει στο φάσμα του αυτισμού ;
«Ήταν στον παιδικό σταθμό, γύρω στα 3 έτη. Μια μέρα, η δασκάλα με κάλεσε στο γραφείο και μου είπε ότι έχει παρατηρήσει κάποια συμπτώματα, τα οποία προδίδουν αυτισμό! Ομολογώ, πως δεν το δέχτηκα ,την έβγαλα άσχετη ..έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου…»
Το αποδεχτήκατε εσύ και ο σύζυγός σου άμεσα;
«Δεν το δέχτηκα εγώ, οπότε δεν το είπα στον σύζυγό μου, γιατί φοβόμουν την αντίδρασή του.. Μια μέρα, όμως, με έπιασε να κλαίω και του ανέφερα τη συζήτηση που είχα στο σχολείο με την δασκάλα του παιδιού μας! Του εξήγησα ότι εκείνη λέει ανοησίες, ενώ το παιδί μας είναι μια χαρά! Δεν ήθελα να το μάθει κανείς, ούτε οι παππούδες του παιδιού. Φοβόμασταν ότι θα μας κουβεντιάζουν και θα μας λυπούνται.. »
Ποιες ενέργειες έκανες για το καλό του παιδιού σού; Ενημερώθηκες; Το πήγες σε ειδικό σχολείο; Επισκεφτήκατε ψυχολόγο και λογοθεραπευτή;
«Για να είμαι ειλικρινής, άφησα να περάσει καιρός, χωρίς να πω λέξη σε κανέναν και φυσικά ούτε να κάνω κάτι. Όμως, επειδή είμαι μάνα, έβλεπα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο παιδί μου, δεν συμπεριφερόταν «φυσιολογικά»…
Βρήκα μια δασκάλα ειδικής αγωγής και με παρότρυνε, αρχικά, να μιλήσω με έναν ψυχολόγο, ώστε να καταφέρω να αποδεχτώ το πρόβλημα του παιδιού μου… Στην συνέχεια, ξεκινήσαμε εργοθεραπεία και λογοθεραπεία, τα οποία έχουν γίνει η καθημερινή μας ρουτίνα!»
Η κοινωνία πώς το αντιμετωπίζει; Πιστεύεις ότι δεν το έχουν καταλάβει ;
«Πιστεύω ότι το έχουν καταλάβει, το βλέπω στα μάτια τους, αλλά δεν μου αναφέρουν κάτι. Το μόνο που αφήνω να αιωρηθεί είναι ότι υπάρχει πρόβλημα στον λόγο και το παλεύουμε με λογοθεραπεία.»
Σε ποιο φάσμα του αυτισμού ανήκει το παιδί σου;
«Απ’ ότι μας λένε οι ειδικοί, είναι σε ήπια μορφή, αλλά χρειάζεται δουλειά… Δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε… Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια και με την βοήθεια του θεού εύχομαι να έχουμε μια καλή εξέλιξη και πρόοδο.»
Λίγο προτού ολοκληρωθεί η συνέντευξη, η μητέρα ζήτησε να προσθέσει κάποια λόγια απευθυνόμενη σε όσους διαβάσουν τη συνέντευξή της.
«Ξέρω πως ο κόσμος που θα διαβάσει τη συνέντευξή μου, θα με κατακρίνει που κρύβω ότι το παιδί μου έχει αυτισμό. Το κάνω για να το προστατεύσω, δεν θέλω ο κόσμος να το κοιτάζει με οίκτο, να το λυπάται.. Θέλω να το βλέπουν σαν ένα φυσιολογικό παιδί! Δεν του στερώ τίποτα από την καθημερινότητα της ηλικίας του! Μου αρκεί να το βλέπω χαρούμενο και μου το δείχνει με τον δικό του τρόπο!»
Και συμπληρώνει:
«Το μόνο που ζητάω από τον θεό είναι να μου δίνει δύναμη και υγεία, για να μπορέσω να το βοηθήσω και να το προστατεύσω!»
Το Nancy’s Blog ευχαριστεί θερμά την συνεντευξιαζόμενη που δέχτηκε να μοιραστεί μαζί μας ένα τόσο ευαίσθητο και προσωπικό της βίωμα.
Συνέντευξη και επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου