NancysBlog Κοινωνικά, Σχέσεις, Ψυχολογία, Μαμά&Παιδί, Αρετουσάριστες Αλήθειες, Υγεία, Εκπαίδευση, Μαγειρική
Σχετικά Άρθρα
![Χρύσα Ηλιάδου: «Υιοθετήστε και μην αγοράζετε!» [Συνέντευξη]](https://www.nancysblog.gr/wp-content/uploads/2023/05/348355325_771276467953752_4783595706392771174_n-e1687983214115-310x165.jpg)
Υπάρχει σίγουρα στην ζωή μας αυτός ο άνθρωπος που είναι πάντα εκεί κάθε στιγμή που θα τον χρειαστούμε, στις λύπες, στις χαρές, εκείνος που θα τρέξει για εμάς με το παραμικρό, εκείνος που είναι πάντα καλός και δυστυχώς τον έχουμε δεδομένο.
Πώς θεωρούμε έναν άνθρωπο δεδομένο;
Είναι εκείνος ο άνθρωπος που πάντα έρχεται με όλη την καλή του διάθεση να σε βοηθήσει, που πάντα τον θυμάσαι όταν τον έχεις ανάγκη, που είναι διατεθιμένος να σου δώσει πολλά, ακόμα και περισσότερη σημασία από όση έχεις πραγματικά ανάγκη. Γιατί πολύ απλά πιστεύει ότι και εσύ θα έκανες το ίδιο.
Θα έκανες, όμως, το ίδιο;
Ποιά θα ήταν η συμπεριφορά σου απέναντί του; Αν ήσουν σωστός θα έκανες και εσύ το ίδιο, θα νοιαζόσουν, θα έτρεχες για τον άλλον! Γιατί, όμως, δεν συμπεριφέρεσαι με την ίδια ανιδιοτέλεια που σου προσφέρει εκείνος; Μήπως από εγωισμό ή μήπως από έπαρση; Μήπως και τα δύο; Είναι σωστό να μην επιστρέφεις την αγάπη που σου δίνει, να είσαι απών όταν σε χρειάζεται; Γιατί οι δικές σου ανάγκες είναι πάντα πιο σημαντικές, τα δικά σου «πρέπει» προηγούνται κάθε φορά; Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι δεν σε νοιάζει αν σε χρειάζεται «το σιγουράκι σου», παρά μόνο να τρέχει όταν εσύ το χρειάζεσαι;
Εκείνος, όμως, ο δεδομένος άνθρωπος συνεχίζει να είναι εκεί για σένα, παρ’ ότι το αντιλαμβάνεται, χωρίς να αλλάζει κάτι. Ακόμα και αν του φωνάζεις, και ίσως του φέρεσαι άσχημα, εκείνος παραμένει δίπλα σου σαν άγρυπνος φρουρός, γιατί του ζητάς μια ξερή «συγνώμη» και πιστεύει ότι την εννοείς!
Τί γίνεται, όμως, όταν το δεδομένο γίνεται ζητούμενο;
Όταν θα τον θυμηθείς ξανά, ίσως αυτή την φορά, να σου γυρίσει την πλάτη και να φύγει. Ναι φεύγει φίλε μου! Μην ξαφνιάζεσαι… Φεύγει γιατί κουράστηκε να είναι «το σιγουράκι σου», να νομίζεις ότι τον έχεις «του χεριού σου» και ότι είναι «το πιόνι σου.» Ίσως, πόνεσε πολύ όταν σε άφησε, γιατί αποδεδειγμένα, σήμαινες πολλά για εκείνον, μπορεί να έκλαψε, να έγινε «χίλια κομμάτια», αλλά όφειλε να φύγει για την χαμένη αξιοπρέπειά του! Και που ξέρεις, ίσως κάποιος εκεί έξω, να κάνει αυτό που δεν έκανες εσύ… Να τον εκτιμήσει, να του απλώσει το χέρι του, να του προσφέρει αγάπη, χωρίς να έχει την ανάγκη του- να είναι στη ζωή του, επειδή, απλά, θα του είναι πολύτιμος!
Οι άνθρωποι δεν είναι δεδομένοι! Εκτίμησε τους σήμερα!
Και τώρα που έφυγε «το σιγουράκι σου» πως νιώθεις; Μόνος; Μήπως τώρα σου λείπει; Ναι σίγουρα σου λείπει! Και σου λείπει, γιατί τώρα που έφυγε αρχίζεις να τον εκτιμάς. Συνήθως, τότε εκτιμάμε τους ανθρώπους, όταν τους χάσουμε! Τώρα τον σκέφτεσαι πιο συχνά, ίσως υποφέρεις μακριά του, αλλά ο εγωισμός σου δεν σε αφήνει να το παραδεχτείς.
Αλήθεια, πώς θα ένιωθες εσύ, αν ήσουν το δεδομένο κάποιου;
Βάλε στην άκρη τον εγωισμό σου, ωρίμασε και πράξε! Αντί να μένεις μακριά από τον άλλον, χωρίς την αγκαλιά του, τη συντροφιά του, ψάξε να τον βρεις και ζήτησε μια ειλικρινή συγγνώμη. Αν σου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία μην την «πετάξεις.»
Τίποτα και κανένας δεν είναι δεδομένος!
Να σέβεσαι και να εκτιμάς τον κάθε άνθρωπο πριν τον χάσεις! Να του ανταποδίδεις το καλό που σου κάνει, να τον ακούς όπως σε ακούει και εκείνος! Μην τον εγκαταλείπεις στα δύσκολα, στήριξέ τον! Γιατί θα έρθει μια μέρα που θα τον ψάχνεις και δεν θα τον βρίσκεις!
Και να θυμάσαι αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι τα δεδομένα κάποτε γίνονται ζητούμενα!
Σύνταξη: Ζηνοβία Φωτεινού
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδόπουλος
Follow & Like Nancy’s Blog
